رازگونگی انسان با نظر به بینه الهی

بسم الله الرحمن الرحیم

در نگاه فلسفه به انسان، انسانْ حیوان ناطق است و همه انسان‌ها در چنین تعریفی جای می‌گیرند. در حالی‌که در این نگاه از «رازگونگیِ» انسان‌ها غفلت می‌شود و نسبت انسان با «بیّنه» که نهایی‌ترین انسان است، به حاشیه می‌رود. در حالی‌که سوره «بیّنه» ما را دعوت به ایمان و عمل صالحی می‌کند که نتیجه آن «خیرُ البریّه»شدنِ انسان است یعنی حضور در مقامِ برترین مخلوق. و این با نظر به بیّنه‌ای است که به عنوان رسول خدا«صلوات‌الله‌علیه‌وآله»، «صحف مطهره‌ای» را دنبال می‌کند که در پایدارترین نوشته‌ها یعنی «کتب قیّمه» جای دارد تا انسان‌ها در میانه راه کم نیاورند.
حال مائیم و چنین ایمانی که آیه 7 سوره «بیّنه» متذکر آن است که نتیجه آن خشیتی است با نظر به عظمت حضرت حق که برای انسان پیش می‌آید و نمونه آن را ما امروز ایمانی یافتیم که در شهید حاج قاسم سلیمانی ملاحظه فرمودید تا آن‌جایی که او را آشنای جان خود یافتیم و او بیّنه‌ای شد تا ما در میانه راه نمانیم.