سلام: بنده دانشجوی پرستاری هستم. اما احساس می کنم باید به تریبت نسل نوجوان بپردازم لذا تصمیم دارم از این رشته انصراف و در دانشگاه فرهنگیان مشغول شوم. آیا تصمیم بنده برای تحقق این هدف عاقلانه و صحیح است؟ ممنون

سلام علیکم و رحمه الله: استاد عزیز آیا معلم می‌تواند روی دانش آموزان خودش از نظر تربیتی موثر باشه اگر جواب مثبته در چه سنی بیشترین اثر رو داره و آیا وارد شدن به آموزش و پرورش به این نیت عقلایی است (بنده دانشجوی پرستاری هستم و فقط به این نیت می خواهم انصراف بدهم)
ممنون و آرزوی توفیق برای شما

سلام و عرض ادب: برای اینکه بتوانیم کار تربیتی حساب شده و با برنامه انجام بدیم باید در رشته های دانشگاهی مثل علوم تربیتی تحصیل کنیم یا نیازی نیست؟

سلام استاد: من ۲۸ سالمه و یک دختر دارم، برای بچه بعدی مرددم و نمیتونم تصمیم بگیرم که چکار کنم، از طرفی الان دخترم تمام وقتم رو گرفته و من به علایق شخصی و مطالعه خیلی کم می‌رسم. لطفا به من بگین با این افکار چکار کنم تا مادری در نظرم مهم شود و احساس بی ارزشی نکنم و بچه دوم بیارم. ممنونم

سلام استاد:
زن خانه دار هستم و ۶ ماهی هست روی مباحثتون کار می‌کنم. ۲۴ سالمه و فرزندی ندارم، نمیدونم آیا بچه دار شم به سلوکم لطمه ای وارد میشه یا با وسعت قلبم بهتر جلو میرم. واقعا از بچه دار شدن هراس دارم ولی از طرفی احساس عذاب وجدان دارم که فعلا به حرف رهبری راجع فرزند آوری عمل نکردم. از طرفی سنم هم داره بالا میره می‌ترسم دیر بشه. استاد کمکم کنید قلبم اروم بشه، بتونم این مسیر رو با فرزند طی کنم. چون من اکثر وقتم تنهام و خلوت دارم و خونه ارومه و خیلی آرامش دارم، می‌ترسم بچه هی شلوغ کنه و کل وقتمو بگیره. شرمنده شاید این حرفا خیلی پیش پا افتاده باشه ولی واقعا برام دغدغست. استاد نگید که با فرزند فقط به خدا می‌رسم، من بدون عبادت و مناجات با خدا می‌میرم و قلبم خراب میشه، حتی یه روز دوری از خدا زود منو می‌کشه، استاد قوت قلبی بهم بدین که با فرزند آوری هم میشه این راه رو رفت.

سلام استاد:
ما چند سالی هست که ازدواج کردیم ولی بچه دار نمیشیم. خانومم پیشنهاد میده میگه بریم از بهزیستی یه بچه بیاریم. ولی با توجه به اثر بسیار مهم نطفه در آینده فرد و با توجه به اینکه وضعیت والدین این بچه ها نا مشخصه، می خواستم نظر شما رو بدونم آیا ما این کار رو بکنیم یا نه و لطفا نظر کلی خودتون در رابطه با این موضوع رو هم بفرمایید. خیلی ممنون

به نام خدا
سلام استاد عزیز: ببخشید اینکه در مسیر خود سازی تلاش می‌کنیم با هوس های نفس مبارزه کنیم، در دوران بارداری اینکه می‌گویند هر آنچه مادر هوس می‌کند، نیاز جنین است آیا حقیقت دارد یا نتیجه وهم زنان قدیم است؟ آیا با هوس های دوران بارداری می‌توان مبارزه کرد و آسیبی به جنین نمی‌رسد؟

سلام علیکم: ضمن تشکر از اینکه برای پاسخ به سوالات وقت می‌گذارید. نظرتان در مورد آزمایشات غربالگری که در دوران بارداری انجام می‌شود چیست؟ آیا آن‌را یک تکنولوژی برای جلوگیری از تولد کودکان ناسالم می‌دانید؟ ظاهرا همه مراجع و حتی مقام رهبری هم موافقند؟ لطف بفرمایید جوابتان را در کانال بفرستید ایمیل گوشی خراب است.

عرض ادب و احترام دختری دارم ۱۹ ساله ۶ سال ابتدایی در مدرسه امام محمد باقر علیه السلام درس خوانده و ۶ سال دبیرستان را مدرسه تیزهوشان. تا سال یازدهم رشته تجربی و سال دوازدهم انسانی و پارسال در رشته روانشناسی دانشگاه اصفهان مشغول به ادامه تحصیل. خانواده ای مذهبی هستیم و ایشان هم چادری و در دوره مدرسه شرکت کننده در مسابقات نهج البلاغه و ... الان هم از چند سال قبل دو خطبه صحیفه سجادیه را حفظ است. از دو سه سال قبل سوالات و شبهات دینی و اعتقادی داشته همه تلاش ما برای اقناع ایشان بی نتیجه بوده معرفی کتابهای شهید مطهری و حضرتعالی و ... هم بی تاثیر مشاور و روانشناس هم می‌گویند دچار وسواس فکری فلسفی است و دوران بحران هویت و... خدا را العیاذبالله ظالم می‌داند بخاطر جهنم و ... اخیرا در دانشگاه دوستی پیدا کرده آتئیست و فضای مجازی که دو سه سالی است گوشی شخصی دارد جذب سخنان منکرین خدا و کلیپ های امثال زئوس و دیگر منکرین خدا. خیلی اهل بحث و استدلال و ... مدتی است نماز هم نمی خواند و حتی می گوید اگر بخواهم نماز بخوانم حالم بد می شود. از چادر متنفر شده و معتقد است با این اعتقادات با چادر ریاکاری می کند و باید مانتوئی شود ولی هنوز نشده. به شدت از اعتقاداتش دفاع می کند و معتقد است منکرین خدا خیلی از دانشمندان و فلاسفه هستند و حتی روح وجود ندارد و ثابت نشده و اعتقاد مذهبی فعل و انفعلات شیمیایی در مغز است و حتی همین مسئله باعث می‌شود برخی خودشان را پیامبر بدانند و معتقد شوند به آنها وحی نازل می‌شود و ... روانپزشک هم برای نوسان خلقش داروی لیتیوم تجویز کرده و ... لطفا اگر توصیه دارین بفرمائین. التماس دعا

با سلام خدمت استاد گرانقدر:
از باب مقدمه باید عرض کنم من از طریق همسرم با شما و جلساتتان آشنا و علاقمند شدم.
در حال حاضر من و همسرم صاحب یک فرزند هستیم که یک سال و نیم سن دارد. استاد! من در حال حاضر خانه دار هستم و تمام روزهای هفته در کنار فرزندم با او بازی کرده و از او جدا نمی‌شوم و وجود خودم را از او محروم نمی‌کنم. ولی بنا به نیاز روحی که دارم، احساس می‌کنم نیاز دارم یک یا دو روز در هفته بمدت یک تا دو ساعت در روز، به فعالیت مورد علاقه خودم مشغول شوم که آن هم عبارت است از فعالیت در مجموعه جامعه زینب سلام الله علیها که در ارتباط با نوجوان فعالیت می‌کنم. و در این یکی دو ساعت جدایی از فرزندم، او را منزل مادرم میزارم و ایشون باهاش بازی می کنند و... ولی همسرم بطور جدی با این کار مخالف هستند و اعتقاد دارند نباید از او جدا بشوم مبادا او خلاء وجود بنده را بعنوان یک مادر، احساس کند و در تربیت و روحیه اش اثر سوء بگذارد. عاجزانه خواهش می‌کنم یا من را قانع کنید که حرکتم اشتباه است و یا از همسرم که بشدت حرف شما برای ایشان حجت است، پیام بنده را برسانید که ما زن ها هم بخدا از کار منزل و بچه داری دوست داریم هرزگاهی فاصله بگیریم و به فعالیت مورد علاقه مان بپردازیم گرچه اولویت را همسر و فرزند می‌دانم. سپاسگزارم و التماس دعا

عرض سلام و تحیت خدمت استاد بزرگوار: خدا خیرتون بده که بنده هاش رو راهنمایی می‌کنید، مشکلی دارم ک امیدوارم بتونم با راهنمايی شما حلش کنم، من حدودا یک ساله که مادر شدم، دو، سه سالی منتظر بچه بودیم ولی خدا نمی‌خواست اوايل برام خیلی سخت بود ولی با کمک تقویت حال معنوی کم کم خواست خدا رو پذیرفتم و تصمیم گرفتم حالا ک خدا نمی‌خواهد مادر بشم مسیر دیگه ای رو برم و دنبال تحصیل و فعالیت اجتماعی برم، ولی دقیقا همون زمانی که کاملا نسبت به بچه دار شدن بی تفاوت شدم متوجه شدم که باردارم، خدا رو شکر کردم و تا چند ماه باورم نمی‌شد، زمان بارداری ضعف بدنی شدید داشتم و اراده و حال خوب معنویم کم کم ضعیف شد الآن با وجود بچه نمیتونم مثل قبل با آرامش نمازم رو بخونم و حال نمازم رو از دست دادم واقعا ناراحتم ولی انگار هیچ کاری نمیتونم بکنم نمیدونم مشکلم از کجاست؟

سلام استاد:
بنظرتون چطور میشه دو وظیفه فرزند آوری و مادر داری را با هم جمع کرد. من طبق احساس وظیفه باردار فرزند سوم هستم ولی وقتی می‌بینم از کمک و همراهی مادر پیرم عاجز شدم از خودم ناراحت میشم. مادرم حوصله بچه کوچک ندارن و من به همین علت کمتر میتونم به مادرم خدمت کنم. خصوصا که مادرم خیلی به من وابسته هستن و دلشون خوش بود بچه هام بزرگتر میشن و بیشتر بهشون می‌رسم ولی حالا با فرزند جدید ناخواسته شرایط برای رفت و آمد و رسیدگی به مادر برام سخت‌تر میشه و ازین بابت رنج می‌برم. بنظرتون چطور میشه بین این دو وظیفه جمع کرد؟ کارم به جایی رسیده که به جای اینکه من به مادرم برسم ایشون به من می‌رسد. خیلی شرمنده شون هستم و کاری ازم بر نمیاد.

سلام استاد عزیز: سالهای سال است بحمدالله خداوند شما رو سر راهم قرار داد تا هم از مباحث معرفتی شما بهره مند بشم و هم در بزنگاه های زندگیم از نظرات مشورتی و پدرانه حضرتعالی استفاده کنم و مسیر صحیح رو برم. استاد جان من چند سالی هست ازدواج کردم و به لحاظ بچه دار شدن دچار مشکل هستیم. یک جراحی شوهرم انجام دادند و بعد یک جراحی هم من انجام دادم و نتیجه نداشت بعد به مرکز ناباروری مراجعه کردیم با اینکه مشکل عمده به همسرم بر می‌گرده اما در این مرکز هر بار رفتیم کلی برو و بیا و صرف پول ، یکبار به من گفتن پولیپ داری و جراحی باید انجام بدی انجام دادم بعد رفتیم که کار رو شروع کنیم دوباره گفتن این بار کیست داری و دارو دادند تا داروها تموم شد خوردیم به قصه کرونا و پذیرش نکردند، بعد از عید هم همسر من گفتن دیگه من دنبال این درمانها نمیرم، اگر خدا بخواد خودش بهمون بچه میده و رفتن سراغ یکی از علما و دستورالعملهایی گرفتند، استاد جان سوال من این است: اگر شما به جای من بودید، چه می کردید؟ آیا روند درمان رو ادامه می دادید، با توجه به اینکه بهر تقدیر شوهرم ممکن هست متقاعد شوند. یا اگر شما بودید این پیچ و خم دار شدن مسیر رو حمل بر مصلحت حق می کردید و روند رو متوقف می نمودید؟ واقعا خود شما بودید چه می‌کردید؟ میخوام نظرتون رو بدونم. سپاس از همراهی هایتان.

یا رب
با عرض سلام و ادب: سوال بنده از محضر شما ناظر است به نگاه ما به کودک و کودکی.
امروزه ظاهرا به کودک و کودکی بسیار توجه می شود اما گویی همچنان در غربت است شاید به این دلیل است که کمتر به حقیقت کودکی پرداخته می‌شود. در یک نگاه، کودکی دوره تمهیدی ست برای آینده، که در آن باید کودک را تجهیز کرد به آن چه بر اساس این نگاه برای آینده اش مفید است تا انسان موفقی شود. اما گویی به نحو دیگری نیز می توان به کودک و کودکی نگریست، از این منظر کودکی دیگر دوره تمهیدی برای آینده نیست بلکه بستر رشد انسان است؛ بستر رشدی که نباید از آن گذر کرد بلکه باید آن را به خوبی یافت تا بتوان آن را در حقیقتش بسط داد. کودکی گویی امکان زیست انسان با حقایق است؛ حقایقی از جنس بساطت و وحدت عالم، همان که گم شده بشر امروز است. همان که در نگاه غالب، در سیر رشد از دست می رود و انسان بزرگ شده در این سیر را با آفتهای سنگین آن مواجه می کند. کودکی گویی الست انسان است که در آن زیست توحیدی را تجربه می‌کند و خود را نه گسسته که در پیوستگی عالم می‌یابد، اما به خاطر نگاه اشتباه به عقلانیت تمایز محور، این سرمایه عظیم در سیر به اصطلاح بزرگ شدن، به خفی می‌رود. غافل از این که می توان در نگاهی دیگر به حقیقت کودکی، عقلانیت توحیدی را یافت و آن را تفصیل داد. در این جا دیگر بزرگ شدن، فراموشی قابلیت کودکی نیست بلکه تفصیل درک پیوستگی و توحید کودکی است در بسترهای زندگی، تا آن جا که می تواند علم و تمدن تکوینی موحدانه را در عالم محقق کند. نکته قابل تامل در این نگاه، تاکید بر کودکی ست تا صرف کودک، یعنی برای این که کودک را از ساحت بساطتتش خارج نکنیم باید کودکی خود را یافت کنیم تا بتوانیم در آن ساحت با کودکان تعامل کنیم و این یافت با رویکرد پدیدارشناسی به حقیقت کودکی دسترس پذیر می شود. مشتاقانه شنوای راهنمایی های شما در مورد این نگاه به کودک و کودکی هستم. با سپاس فراوان

با سلام و تحیت:
استاد عزیز، در رابطه با تأثیر اسم بر شخصیت و سرنوشت انسان در مجلسی شنیدم که شخص صاحب نظری فرمودند: اسم ها بر شخصیت بسیار تأثیرگذار هستند و گرنه خداوند آن‌را حقی بر گردن پدر و مادر قرار نمی‌داد، اما آن‌کس که اسمش مثلاً «محمد=ستایش شده» است اما شخصی فاسد و فاسق می‌شود، او را شیاطین و ارواح خبیث ستوده اند و برعکس آن‌کس که در صراط مستقیم است، او را خدا و ملائکه می ستایند (چون نامش محمد است)
یا آن‌کس که نامش «علی=بلندمرتبه» است اما شخص غیرمؤمن و نابکاری می شود، در راه شیطان و هوای نفس بلند مرتبگی یافته!! یا دچار علوّ است که مذموم خداست! استاد بنده سندی برای این نظرات نیافتم! بلکه به عکس در احادیث یافتم آن‌کس که محمد است، بخاطر نامش در محاسبه اعمال برایش تخفیفی قائل می‌شوند و... آیا فارغ از مسئله بی سند بودن این نظرات، صحیح هستند؟ آیا واقعاً اینگونه است؟ و تربیت شخص در کنار معنای اسم ظهور خاصی دارد؟ و آیا نشر این نظرات گناه نیست؟ سؤال دوم: کتابهایی که به عنوان علوم غریبه مانند سرالمستتر، جادوی مرجان و... به شیخ بهایی نسبت داده می‌شود آیا سندیت دارند؟ آیا ایشان در این علوم تبحر داشته اند و اصلاً کتابی از ایشان به جا مانده و می‌توان با آن مختصری از علم اعداد و حروف را فرا گرفت؟ سپاسگزارم

با عرض سلام و احترام:
دختری دارم ۱۲ ساله. با وجود اینکه جو خانواده مذهبی و مدرسه اش هم مذهبی است، ایشون روزه می‌گرد ولی به نماز اهتمامی ندارد و هر چه تذکر می‌دهیم می‌گوید باشه می‌خوانم. و مشکل دیگه هم که هست دائما مانوس با گوشی است و شرایط قرنطینه و کلاس مجازی این شرایط رو بهانه قرار داده است. چه باید کرد؟

سلام: استاد رابطه در مقام رضا بودن و کار کردن و نکردن چیه؟ مثلا کسی که خودش اجازه نمیده بچه دار شن، به همسرش بگه در مقام رضا باش، اون همسر باید هیچی نگه و راضی باشه؟

سلام استاد: ببخشید در مورد سوال ۲۷۷۶۳ فرمودین نظر رهبر متفاوته. ولی من تو احکام که نگاه کردم ایشونم فرمودن جلوگیری اشکالی نداره کلا. شما کدوم نظرشون رو فرمودین.

استاد گرانقدر سلام علیکم:
متاسفانه بخش قابل توجهی از جوانان و نوجوانان ما در محیط خانواده و اجتماع در معرض اطلاعات و مفاهیم غلط بوده اند و تربیت غیردینی داشته اند. فارغ از اینکه مقصر را چه کسانی بدانیم نسبت اینها با کسانی که با اصول مذهبی و تربیت دینی مواجه بوده و توانسته اند به بخشی از حقیقت دست پپدا کنند، طعم مناجات را بچشند، عشق ورزی با نادیده ها را بیاموزند و راهی برای وصال خود بجویند چگونه است؟ شاید بتوانیم این وضعیت را با شرح عدالت خداوند در موضوع انسانهای سالم به لحاظ جسمی و کسانی که ناقص به دنیا آمده اند تشبیه کنیم ولی طالبم از شما بشنوم که تکلیف این ها چه می شود؟ آیا گناهشان و پیروی از هواهای نفسانی شان با دسته دوم به یک ترازو سنجیده می شود؟ و تا حضرت صاحبمان تشریف نیاورده اند و عقول شکوفا نشده جایگاه اینها کجاست؟ متشکرم

سلام علیکم: ببخشید اینکه تو «کتاب زن آنگونه که باید باشد» فرمودین هویت زن در پذیرفتن تمناهای مرد هست، منظور از تمنا هر نوع تمنایی هست؟ یعنی حتی اگر مرد بگه بچه دار نشیم زن باید بپذیره؟

سلام علیکم:
با توجه به آیه ۶ سوره تحریم «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَکُمْ وَ أَهْلِیکُمْ نَارًا وَ قُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجَارَةُ عَلَیْهَا مَالئِکَةٌ غِالظٌ شِدَادٌ ال یَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَیَفْعَلُونَ مَا یُؤْمَرُونَ)، مبانی حق و تکلیف والدین در قبال تربیت دینی و مذهبی فرزندان چه محسوب می‌شود و اینکه چرا مبتنی بر همین آیه ما این را نمی‌پذیریم که آموزش و تربیتی دینی و مذهبی فرزندان در خانواده در تعارض با آزادی تفکر و عقیده آنان می‌باشد و به منظور احترام به آزادی تفکر و آزادی عقیده کودکان، باید فرزندان را در یک محیط آزاد و منفک از دین و مذهب، در خانواده و مدرسه تربیت نمود؟

سلام و عرض ادب:
چرا برخی افراد با وجود اینکه به مطلب و حقیقتی یقین پیدا می کنند و در تحصیل آن می کوشند ولی به آن ایمان و باور پیدا نمی کنند مثلا به پیام انبیا؟ آیا علت عدم تقوا این است که قرآن می فرماید اینها بجای تقوا بنیان فکری شان بر پرتگاهی مهلک است و لذا پایه فکرشان بسمتی است که انحراف دار است؟

سلام علیکم: جواب سؤالات که فرستادم نیامده. مشکل از چیه؟ سؤال با کد ۲۶۸۱۶ بوده ولی جواب توی ایمیلم نیامده

سلام علیکم:
در کتاب «زن آنگونه که باید باشد» صفحه ۹۳ شما فرمودید هیچ فردی جای مادر را نمی گیرد. و فرمودید تربیت کودکان را به عهده هر کس گذاشتید به عهده نا کس و نا اهل گذاشتید.
۱. آیا این حرف به آن معنی است که استخدام پرستار برای بچه را نهی می کنید؟
۲. تربیت درست فرزند را صرفا از طریق مادر می دانید؟

سلام علیکم:
چند سالی است عده ای از جوانان طرح هایی برای ایجاد تحول در آموزش و پرورش اجرا کرده اند یکی از آنها مدارس مسجد محور یا طرح مدرسه در مسجد است. به نظر شما این کار پسندیده است و مورد رضایت خداوند است و آیا فرزندانمان را دز اینگونه مدارس ثبت نام کنیم و آیا مسجد ظرفیت این برنامه را‌ دارد؟