متن پرسش
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام استاد گرامی در کتاب آشتی با خدا در رابطه با کفر و پوچی فرموده اید دل بستن به پوچی ها در واقع یک نوع کافر شدن است این دل بستن به پوچی ها یعنی اینکه کاملا بی خدا شده ایم یا ایمان وجود دارد ولی کامل نیست؟
در پاراگراف آورده اید منظور کفر اخلاقی و سلوکی است نه کفر فقهی
که باعث خروج از دین می شود
مگر می شود در مرتبه کفر طبقه بندی کرد که انجا کافر شده اینجا نه؟
کفر یکی است یعنی بی خدایی مطلق
ممنون موید باشید
متن پاسخ
باسمه تعالی؛ علیک السلام:
کفر فقهی یعنی طوری انسان عمل کند که از دستگاه دین بیرون بیاید، مثل اینکه کسی منکر خدا و رسول شود ولی کفر اخلاقی، آن است که در عین باقیماندن در دستگاه دین، جهتگیریهای ما مطابق آن چیزی نباشد که دین گفته. مثلاً قرآن در رابطه با گرایش به یهود و نصاری میفرماید: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ مَن یَرْتَدَّ مِنکُمْ عَن دِینِهِ فَسَوْفَ یَأْتِی اللّهُ بِقَوْمٍ یُحِبُّهُمْ وَیُحِبُّونَهُ » ای مؤمنان هرکس با پذیرفتن یهود و نصاری از دین خود برگشت و مرتد شد او را میبریم و افرادی را میآوریم که خدا را دوست دارند و خداوند هم آنها را دوست دارد. علماء دین این نوع ارتداد را ارتداد اخلاقی میدانند، چون انسانها در این حالت در عین انجام آداب مسلمانی، به یهود و نصاری گرایش دارند. موفق باشید