با عرض سلام: به نظر می رسد قبول معجزه موجب بسط شکاکیت می شود البته مقصودم این نیست که نباید پذیرفت بلکه ضمن اینکه اعجاز را قبول داریم یکی از تبعاتش شکاکیت است. مثلا شتر حضرت صالح را در نظر بگیرید با قبول این اعجاز از این پس چگونه می توانیم مطمئن شویم هر شتر یا حیوان دیگری که می بینیم سیر طبیعی را طی کرده یا به اعجاز به وجود آمده؟ دقت داشته باشیم که قواعد عقلی استثنا پذیر نیست یا باید پذیرفت هر شتری سیر طبیعی دارد یا اگر استثنا آمد در بقیه موارد نیز باب شکاکیت باز می شود. البته این اعجاز محدود به زمان گذشته نیست و ممکن است در عصر ما نیز حضرت حق بنا به مصالحی چنین کراماتی را به دست اولیا جاری کند. دقت داشته باشید بحث معرفت شناسی است و حقیر آن را جایی مطالعه نکردم و امید که این مسئله را برایم حل کنید و در این سوال ابدا به بعد عملی مسئله کار ندارم یک شکاک مثل بقیه زندگی و عمل می کند اما این ربطی به مسائل علمی ندارد، پس ما به نحوه برخورد با آن شتر کار نداریم مسئله اینجاست که فرض کنید شخصی مطلع نبوده شتر اعجازیست قطعا با مشاهده آن به خطا افتاده و به یقین می رسیده این شتر از نطفه به اینجا رسیده و فرض کنید رهگذری بوده است و به سمعش نرسیده شتر اعجازیست و طبعا در این خطا باقی خواهد ماند و ما در این بحث معرفت شناسی می خواهیم جلوی این خطا را بگیریم البته شتر مثال است و بقیه موارد به همین نحو است چگونه بفهمیم هر فرد پدری دارد هر مار مار است نه عصا و قس علی هذا.