متن پرسش
در یکی از کتاب های ابن عربی نوشته شده است کفار اولیای الهی هستند که از شدت غیرت بر معشوق، ایمان خود را پنهان کرده اند! در مورد فرعون هم تعابیر مشابهی داشته؛ بر فرض بگوییم که ابن عربی در مورد برخی شخصیت های مورد احترام برخی افراد تقیه کرده؛ در مورد فرعون که تقیه معنایی نداره چون که یک شخصیت منفور در کتب آسمانی و ادیان ابراهیمی است و هیچ گروهی خود را از پیروان فرعون نمی داند که بگوئیم برای جلب رضایت آن عده این سخن را گفته. منظور ابن عربی از این سخنان چه بوده است؟
متن پاسخ
باسمه تعالی: سلام علیکم: حرفهای محیالدین همانطور که حضرت امام در نامهای که به گورباچف نوشتند، حرفهایی است از مو باریکتر و با ادبیات خاصی فهمیده میشود. در مورد فرعون و ایمانی که آورده، استناد ابنعربی به این آیه است که فرعون در حینی که در حال غرقشدن بود مثل سخن ساحران، گفت: «آمَنَتْ بِهِ بَنُو إِسْرَائِيلَ وَأَنَا مِنَ الْمُسْلِمِينَ» در حالیکه میتوان به او اشکال گرفت که ایمانِ اضطراری قابل قبول نیست و او معتقد است که با گفتن این جمله، فرعون تصور میکرده مثل ساحران نجات مییابد و اضطراری در کار از نظر او نبوده. به هرحال حرفهایی برای گفتن دارد، نه آنکه گمان کنیم که اشکالاتی بر او نیست. موفق باشید