با سلام و احترام. حضرت استاد اینجانب 41 ساله و دارای دو فرزند دختر 12 و 6 ساله می باشم حدود20 سال سابقه کار کارمندی و 14 سال هم به عنوان شغل دوم کار آزاد دارم. از سال 86 تا 90 نیز در دانشگاه ادامه تحصیل داده و در سن چهل سالگی مدرک کارشناسی مدیریت بازرگانی گرفته ام. اما برخی اوقات احساس می کنم برای تامین احتیاجات زندگی زمان زیادی را به کار مشغولم و کمتر می توانم به مطالعه و عبادت و تفریح و مسافرت با خانواده بپردازم . با این وجود تقریبا تمام کتابهای شما را یک دور و برخی مثل فرزندم اینچنین باید بود را 2 بار خوانده و در جلسات چهارشنبه شما نیز شرکت می کنم اما هرچه تلاش می کنم نمی توانم برای نماز شب قبل از اذان صبح بیدار شوم. در واقع بیدارشده و دومرتبه تا یکساعت پس از اذان صبح می خوابم. فکر می کنم خدای ناکرده مصداق حدیثی هستم که فرموده اند گناهان روز شما مانع نماز شب شماست. اما در کسب و کارم هم سعی کرده ام رعایت انصاف و راستگوئی را داشته باشم و به وظایف کارمندی ام نیز عمل کنم. احساس می کنم از مرز چهل سالگی گذشته ام و باید به فکر آخرت باشم اما شرایط زندگی ما را بیشتر به سمت دنیا می کشد اگر چه زندگی متوسطی دارم .بعد از سالها آپارتمانی ساخته و به دست مستاجر داده ام و اجاره بها به مصرف ادامه تحصیل خانمم در مقطع کارشناسی ارشد مشاوره می رسدو هنوز در طبقه دوم منزل پدری ام هستم لطفا راهنمائی بفرمائید چگونه سلوک معنوی ام را حفظ کرده و در جا نزنم و در ضمن بی نیازی ام از خلق و آسایش و آینده زندگی ام نیز تامین شود؟ با کمل تشکر