با عرض سلام خدمت استاد گرامی ببخشید استاد ما یک سری بچه های خیلی قوی در زمینه ی مباحث دینی داریم که مثلا وجودشون در دانشگاه طوری بود که چندین نفر از بچه های دیگرو که به دنبال حقیقت بودند به سمتش راهنمایی می کردن و کمک های معنوی و دینی فراوانی می کردن و خیلی ها رو از سرگردونی رها کردن (البته قبول دارم که صرفا وسیله بودن)از طرفی با وجود اینکه امکان ادامه تحصیل هم داشتند و واقعا هم استعداد خوبی در زمینه ی رشته ای که تحصیل می کردن داشتن اما رفتن از دانشگاه و الان جای خالی اونها کاملا احساس میشه .تعداد این افراد روز به روز در دانشگاه کمتر میشه الان من در دانشگاه کسانی رو میبینم که واقعا معنای پوچی رو میفهمند و دنبال راهی برای رهایی از اون هستند و میدونم اگه این افراد بودند میتونستند کمکشون کنند.اما خیلیاشون دانشگاه را رها کردن تا عالم دینی پیدا کنند یا هر دلیل دیگه ی دینی. من قبول دارم که از بعضی لحاظ ها دانشگاه هدر دادن وقت است و ... اما فکر می کنم حضور این آدم ها در دانشگاه خیلی میتونه مفید باشد. با این توضیحات خواستم اگر امکانش هست بفرمایید که رها کردن دانشگاه یا ادامه ندادن تحصیل با وجود فراهم بودن امکانات و داشتن استعداد صحیح است؟و حقی بر گردن انسان از این لحاظ نیست؟ با تشکر