آری! برهوتی در پیش است

بسم الله الرحمن الرحیم

پرسش:

بسم الله الرحمن الرحیم یا مادر مدد سلام استاد . خداقوت . استاد من الان حدود یکسال پیش برای شما یه پرسشی ارسال کردم و شما فرمودین این قصه روح بشر جدیده و مژده از عالم دیگری است . ولی استاد تا الان که یکسال گذشته من هر روز و هر روز دارم بدتر میشم و خودم دارم خودم رو میبینم که داره میره و واقعا نمیدونم که این دیگه برمیگرده یا نه ؟ هر روز انگار کافر تر میشم . هر روز پوچ تر و بی هدف و بی معنی . فقط دنبال خوش گذرونی و لذت دنیا افتادم . نکته بدش اینجاس که خودمم نخواستم که اینجوری بشم ولی شدم و از طرف دیگه خودمم میدونم که تو چه وضعی هستم ولی نه میدونم باید چیکار کنم نه میتونم . نمیدونم باید جلوی خودم رو بگیرم یا نه . من دیگه اون حس و حال و شور قبلی رو در برابر فعالیت های فرهنگی و دینی و ... ندارم اصلا . و هر روز دارم خالی تر و پوچ تر میشم . با این حال شب یلدا یه فال حافظ گرفتیم و این غزل اومد که : نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد / عالم پیر دگر باره جوان خواهد شد ! خودمم تعجب کردم گفتم یعنی هنوز راهی هست ؟ یا وقتایی که تفال میزدم به قرآن هم معمولا ایاتی مثل همین غزل میومد . ولی واقعا خودم احساس میکنم دارم کافر میشم ! حتی جلسات شما و سها رو هم خیلی دیگه نیومدم و از طرفی هم درگیر کنکور شدم که توی اون هم بشدت احساس پوچی میکنم و الانم دلم گرفته و دنبال رفیق بازی و این چیزام . الان میخواستم بگم دیگه خسته شدم از دست خودم ولی نمیتونم ، انگار از همین هم یکمی لذت میبرم ولی عقلم میگه نباید اینجوری باشه . آره همه اینارو عقلم میگه وگرنه خودم که اصلا کاری به این کارا ندارم و غرق شدم ! منی که عاشق حاج قاسم بودم الان هفته دیگه سالگردشه ولی هیچ احساسی ندارم . کلا هیچ چیزی دیگه برام اهمیت نداره . همه چیز پوچه . حتی با طوفان الاقصی هم هیچ ارتباطی نگرفتم . واقعا نمیدونم چرا ولی با یک اتفاق به این بزرگی من هیچ ارتباط ننگرفتم و شاید بگم از ته دلم اصلا برام مهم نبود . و نمیدونم چرا هم نسلی های خودمم که مثل همیم نمیتونیم دور هم جمع بشیم . الان یه جمعی از رفقام بودیم که چند سال با هم بودیم و توی فعالیت های فرهنگی و ... با هم میرفتیم جلو ولی دیگه این جمع هم از هم پاشید و هر کاری هم کردم نتونستم دوباره این جمع رو دور هم بیارمشون .

پاسخ:

باسمه تعالی: سلام علیکم: به هر حال همین است که می بینید!! فهمِ این برهوت، نوعی به خودآمدن را پیش می‌آورد و در این رابطه قرآن فرمود: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا آمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالْكِتَابِ الَّذِي نَزَّلَ عَلَى رَسُولِهِ...».
ملاحظه می‌کنید که این برهوت، منحصر به شما نیست. نمونه‌اش سؤال کننده دیروز است به سؤال شماره 36605  و عرایضی که آن‌جا شد. پیشنهاد بنده آن است که به آن عرایض رجوع فرمایید و به طور جدّی در مورد این موضوع فکر کنید. آری! برهوتی در پیش است که باید نسبت به آن تأمّل کرد. موفق باشید