این یعنی مقاومت در بستر تهدیدهای نرم‌افزاریِ دشمن

بسم الله الرحمن الرحیم

پرسش:

سلام استاد گاهی اوقات با خود می‌گویم نکند مشکل از من بوده که نشده است و نمی شود. گاهی اوقات چشمم را می‌بندم و فقط می‌گویم یا علی (ع) . از این طرف فکر اوضاع کنونی مرا به جنون میکشد و چشم دل را بر قلب می‌بندم و می‌گویم هرچه باداباد . وقتی را هم، مثل حالا قرآن می‌خوانم و آیات سوره عنکبوت غرق می‌شوم و هی دست و پامی‌زنم تا از شدت افکارم به خواب فرو می‌روم، اما باز هم که بیدار می‌شوم با خود می‌گویم نکند ماجرای معلق بودن در این اوقات، حکایت در آیۀ: «أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا جَعَلْنَا حَرَمًا آمِنًا وَيُتَخَطَّفُ النَّاسُ مِنْ حَوْلِهِمْ أَفَبِالْبَاطِلِ يُؤْمِنُونَ وَبِنِعْمَةِ اللَّهِ يَكْفُرُونَ » دارد؟ یعنی مگر نمی‌بینیم که بیرون از حرم جمهوری اسلامی هیچ هستیم، پس چرا باز هم به خدا کفر می‌ورزیم؟ 

پاسخ:

باسمه تعالی: سلام علیکم: آری! حاضرشدن در تاریخی که زمینۀ گسترش رحمت واسعۀ الهی می‌باشد؛ کار آسانی نیست، بخصوص که حجاب‌هایی مانند حجاب مشکلات اقتصادیِ غرب‌زدگی و نظام اداریِ غیر مردمی مانع جلوات رحمت او می‌باشد. ولی این مائیم و پایداری در پای این نظام زیر سایۀ رهبری که تمام کلمات و رهنمودهای‌شان حکایت ایمان و توکل است و این یعنی مقاومت در بستر تهدیدهای نرم‌افزاریِ دشمن. بیانات رهبر معظم انقلاب با مردم آذربایجان را باید چندین و چند بار مرور کرد. موفق باشید