سوره بقره و باز یهودیگری و باز تحجر و نفی دیگران 15

پيامبر«صلي‌الله‌عليه‌وآله» فرمودند: «لَيْسَ شَيْ ءٌ أَشَدَّ عَلَى اَلشَّيْطَانِ مِنْ قِرَاءَةِ اَلْمُصْحَفِ نَظَراً»

هيچ چيزي بر شيطان دشوارتر از قرآن خواندن از روي آن نيست.

بسم الله الرّحمن الرّحیم

«بَلى‏ مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ وَ هُوَ مُحْسِنٌ فَلَهُ أَجْرُهُ عِنْدَ رَبِّهِ وَ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ» (112)

آرى، هر كس كه خود را با تمام وجود، به خدا تسليم كند و نيكوكار باشد، پس مزد وى پيش پروردگار اوست، و بيمى بر آنان نيست، و غمگين نخواهند شد.

این سومین مرتبه‌ای است که خدا در این سوره منشأ سعادت را اسم و نژاد و ملت خاص نمی‌داند، بلکه آن را متکی بر ایمان که توجه جان است به نور حضرت حق و تسلیم است در برابر دستورات شریعت، قرار می‌دهد. قانون کلی این است که بهشت و دوزخ بر اساس معینی استوار هستند. اولاً: هرکس جهت جان خود را به سوی حق قرار دهد. ثانیاً: آن را با انجام اعمال نیک نشان دهد؛ پس پاداشش در نزد پروردگارش خواهد بود. در این صورت نه اضطراب و خوفی از آینده و نه حزن و غمی نسبت به گذشته دارد. این آرامش همان سلامت و بهداشت واقعیِ روانی است که تنها نصیب مؤمنان به خدا می‌شود.

«وَ قالَتِ الْيَهُودُ لَيْسَتِ النَّصارى‏ عَلى‏ شَيْ‏ءٍ وَ قالَتِ النَّصارى‏ لَيْسَتِ الْيَهُودُ عَلى‏ شَيْ‏ءٍ وَ هُمْ يَتْلُونَ الْكِتابَ كَذلِكَ قالَ الَّذينَ لا يَعْلَمُونَ مِثْلَ قَوْلِهِمْ فَاللَّهُ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ فيما كانُوا فيهِ يَخْتَلِفُونَ» (113)

و يهوديان گفتند: «مسیحیان بر حق نيستند.» و مسیحیان گفتند: «يهوديان بر حق نيستند» -با آنكه آنان كتاب [آسمانى‌] را مى‌خوانند. افراد نادان نيز [سخنى‌] همانند گفته ايشان گفتند. پس خداوند، روز رستاخيز در آنچه با هم اختلاف مى‌كردند، ميان آنان داورى خواهد كرد.

در راستای غفلت از حقیقتِ توحید و سیطرۀ روحیۀ فرقه‌گرایی به جای نظر به حق، می‌فرماید یهود و نصاری نه‌تنها شما مسلمانان را، بلکه خودشان هم همدیگر را نفی می‌کنند. با آن‌که کتاب‌های الهی را در اختیار دارند و آن ها می‌خوانند، پس باید به این دشمنی‌ها خاتمه دهند زیرا در کتب آن‌ها حقایق موجود است. از آن جهت که هم تورات بشارت به آمدن مسیح دارد و هم انجیل، شریعت مسیحیت را مکمل شریعت یهود می‌داند و از همه بالاتر هر دو کتاب به آمدن رسول«صلوات‌الله‌علیه‌وآله» بشارت داده‌اند. مشرکان نیز که پای‌بند به هیچ دینی نبودند همین حرف‌ها را تکرار می‌کردند با آن‌که آن‌ها اهل کتاب بودند و این‌ها بت‌پرست.

«وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ مَنَعَ مَساجِدَ اللَّهِ أَنْ يُذْكَرَ فيهَا اسْمُهُ وَ سَعى‏ في‏ خَرابِها أُولئِكَ ما كانَ لَهُمْ أَنْ يَدْخُلُوها إِلاَّ خائِفينَ لَهُمْ فِي الدُّنْيا خِزْيٌ وَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذابٌ عَظيمٌ» (114)

و كيست بيدادگرتر از آن كس كه نگذارد در مساجد خدا، نام وى برده شود، و در ويرانى آنها بكوشد؟ آنان حق ندارند جز ترسان- لرزان در آن [مسجد]ها درآيند. در اين دنيا ايشان را خوارى، و در آخرت عذابى بزرگ است.

به نظر می‌رسد روی سخن متوجۀ هر سه گروه یهود و نصاری و مشرکین باشد زیرا هر سه جریان سابقه‌ای در این زمینه داشتند. پس از تغییر قبله، یهود می‌خواست با وسوسه و ایجاد تفرقه بین مسلمین، کعبه را از رونق بیندازد. مشرکین نیز با منع ورود پیامبر به مکه و زیارت خانۀ خدا در جهت خرابی این بنای الهی گام برداشتند. نصاری نیز به هنگام فتح بیت المقدس و شکست‌دادن یهود، آن‌جا را ویران ساختند. نتیجه آن‌که هر سه گروه با تخریب مساجد، شرک و فساد را توسعه می‌دادند. بدیهی است آن‌هایی که به اصل توحید ضربه می‌زنند، بزرگ‌ترین ضربات را به اجتماعات وارد می‌سازند لذا ستمکارترین افراد به شمار می‌آیند، لذا مؤمنین باید آن‌چنان در مقابل این اعمال بایستند که این ستمگران جز با حالت ترس وارد این مکان‌ها نشوند. البته تخریب مساجد به معنی خراب‌کردنِ ظاهری نیست بلکه هر عملی که رونق مساجد را کم و مردم را سرگرم و از یاد خدا غافل کند، از مصادیق تخریب مساجد به حساب می‌آید.[1]

این است اهداف اسلام و انقلاب اسلامی در راستای احیای نام خدا و برگشتِ خدا به مناسبات بشری در مقابل جریان‌هایی که مقابل تمدن احیای حضور خدا در مناسبات بشری به میان آمده است. جریان‌ها و قدرت‌هایی که مساجد و دانشمندان و آثار باستانی و بیمارستان‌ها و مدارس را آشکارا نابود می‌کنند، با این تصور که با تکنولوژی برتر می‌تواند اراده‌ها را خُرد کند به این گمان که انسان‌ها بین بردگی و نابودی مجبورند یکی را انتخاب کنند. جنگی که بین تکنیک و انسان پیش آمده است، یعنی بین تفکر کمیّت‌گرا و تفسیرِ ریاضی از عالَم و بین انسانیت. و این‌جا است که با به میان‌آمدنِ اسلام و انقلاب اسلامی این جریان باید بداند خوار و بی‌ارزش می‌باشد. و در این راستا، انقلاب اسلامی عامل حضور تاریخی شده که تاریخ به حاشیه‌رفتن روح یهودی‌گری و روح شرک است که به معنویت نظر ندارد.

--------------------------------------------------------

[1] - در رابطه با موضوع مسجد و جایگاه عرشی و قدسی آن، رجوع شود به https://lobolmizan.ir/search?search=%D9%85%D8%B3%D8%AC%D8%AF&tab=sounds