با عرض سلام: در نظام مردمسالاری دینی و مطابق با الگوی سیاست دینی به‌ویژه در عصر غیبت حضرت، چرا با وجود اینکه انتخابات یکی از راه های تامین مقبولیت نظام و ولایت است و حتی به تعبیری می تواند به مثابه حضور برای دفاع و بیعت با انقلاب باشد، باید این پر بحث راهکار لیبرالیسم تکرار شود که مثلاً رئیس جمهوری که ۲۴ میلیون رای آورده و تقریبا منتخب یک چهارم ملت است، باید برای همگان تصمیم بگیرد و مصالح عمومی را تنظیم کند و هم چنین ولی فقیه هم او را تنفیذ می کند و در سایر انتخابات اعم از خبرگان و مجلس شورای اسلامی و شوراهای شهر و روستا هم چنین چیزی هست؟ آیا این مطلب مشکل دار نیست؟