گروه فرهنگی لب المیزان | در انتظار زبانی در وصف انقلاب اسلامی

در زمان‌هایی که پیامبرانی در میان مردم نبوده تا سخن خدا را به گوش آن‌ها برسانند، خداوند بندگانی داشته که با آن‌ها در فکرشان نجوا می‌کرده و در عقل‌های‌شان با آن‌ها سخن می‌گفته است.

شاید بتوان گفت بحث «در انتظار زبانی در وصف انقلاب اسلامی» نجواهایی است که هرکس می‌تواند در درون خود از پروردگار عالم در رابطه با انقلاب اسلامی بشنود و متذکر زمانه‌ای شود که خداوند در پیش روی بشرِ این دوران قرار داده است.

مسلّم مطالب مطرح‌شده، مطالب ساده‌ای نیست و برای هرکس قابل استفاده نمی‌باشد، مگر برای عده‌ای که بنا دارند رخداد انقلاب اسلامی را با عقلی بنگرند که آن عقل همواره «وجود» را مدّ نظر قرار داده و به انسان با هویّت تعلّقی‌اش نسبت به حقیقت می‌نگرد، انسانی که بنا دارد «خود» را در هویّت تاریخی‌اش احساس کند.

هر کدام از فرازهای صدگانه‌ی پیش رو، می‌تواند موضوعی برای گفتگو در محافلی باشد که رفقایِ حساس به درک حضور تاریخی انقلاب اسلامی با همدیگر دارند. به امید آن‌که در بستر این متن که در معرض نگاه‌تان قرار ‌می‌گیرد؛ در فضای آن گفتگو، حقیقتی مناسب این بحث نازل شود و به ظهور آید.

استاد طاهرزاده مطالب این کتاب را در 47 جلسه تحت عنوان «گوش‌سپردن به ندایِ بی‌صدای انقلاب اسلامی» با رفقا در میان گذاشتند و به شرح و تبیین آن پرداختند. 15 جلسه از این مباحث - يعنی 37 فراز آن - در کتاب مذکور چاپ شد. حال که فرصتِ به نوشته ‌درآوردنِ همه آن‌ جلسات نیست، جهت این که تمام 100 فراز به راحتی در دسترس عزیزان قرار گیرد این کتاب تقدیم می گردد، به امید آن که با تأمّل و تدبّر در آن‌ها، راه‌هایی را در وجود خود تجربه کنید تا معلوم شود انسان چه اندازه در نزد خود گسترده است.

گروه فرهنگي الميزان

مقدمه‌ي مؤلف

باسمه تعالي

گستردگی انسان نزد خود

در استقراری که با بودنِ خود احساس می‌کنیم، نوعی از زندگی را تجربه خواهیم کرد. زندگی با بودنِ خود نوعی احساسِ بودن است نسبت به تاریخی که در آن هستیم و لازمه‌ی آن به‌سربردن با خود است، ولی خودی که وسعت آن بی‌حساب است.

آن‌چه در پیش رو دارید یادداشت‌هایی است که اینجانب در مسیر به‌سربردن با خود نگاشته‌ام. حاصلِ نگاه به چشم‌اندازهایی است که در هرکدام از آن‌چشم‌اندازها به نوعی خود را در آن‌ها احساس می‌کردم.

ابتدا باید عرض کنم بنده بر این باورم که انقلاب اسلامي امری است اشراقي و به يک معنا موضوعی است وجودي و به این اعتبار يک حقيقت است و نه يک شيء و ماهيت، و نه يک اتفاق، و امیدوار هستم با نظر به مطالبی که خدمت عزیزان عرضه می‌شود این نکته روشن گردد. از طرفي زبانِ گزارشِ حقيقت مي‌بايد «زبان اشاره» باشد تا چندين معنا را در مقابل انسان بگشايد و ما را با رازِ زمانه آشنا کند، رازي که در عين نزديکي به ما، به سوی دورترين‌ها سير مي‌کند. و همين امر موجب مي‌شود تا در رويارويي با انقلاب اسلامي تا آن‌جا که مي‌توانيم درنگ کنيم و نخواهيم با شتاب‌زدگي مطلب را در جايي تمام‌شده بپنداريم.

آنچه بايد در ابتدا روشن شود و سپس مطلب شروع گردد اين نکته است که مخاطبانِ بنده در اين مباحث کساني‌اند که در جمع‌بندی خود، جایگاه انقلاب اسلامي را بر مبنای باورهای دینی‌شان قبول کرده‌اند، به همان معنايي که قرآن مخاطبانِ تذکراتِ خود را «متقين» مي‌داند و مي‌فرمايد «ذلِكَ الْكِتابُ لا رَيْبَ فيهِ هُدىً لِلْمُتَّقين‏»(بقره/2). در چنين دستگاه است که مي توانيم با همديگر سخن بگوييم و بنده یادداشت‌های خود را در مورد انقلاب اسلامی خدمت عزیزان تقدیم نمایم به امید آن‌که منشأ تفکر و تذکر نسبت به حقیقتِ این دوران یعنی انقلاب اسلامی باشد.

طاهرزاده

برای مطالعه کامل جزوه میتوانید فایلهای PDFوDOC را دانلود نمایید.

[1] - نهج‌البلاغه- کلام 222

در انتظار زبانی در وصف انقلاب اسلامی

گروه فرهنگی المیزان

سلسله مباحث معرفتی

lobolmizan.ir