ریاست جمهوری و نظر به کدام آینده؟
 

باسمه تعالی

1- اگر می‌دانیم در هر شرایطی هر کاری ممکن نیست، به کدام آینده باید نظر کرد که شرایط حضور در آن تاریخ برای ما فراهم است؟ آیا آن آینده، آینده‌ای نیست که مردان معتقد به انقلاب اسلامی از آن آغاز و آن آینده تاریخی سخن می‌گویند؟ مردانی همچون دکتر سعید جلیلی. این یعنی حضور در سیاستی که از جان ما بیگانه نیست.

2- مهم آن است که متوجه باشیم در چه زمانی هستیم و ظرفیت مردم ما با حضور در تاریخی که با انقلاب اسلامی آغاز شده، چه اندازه است تا معنای «ما می‌توانیم» که حضرت امام خمینی«رضوان‌الله‌تعالی‌علیه» متذکر شدند؛ روشن گردد. امری که شهید رئیسی را بدون انفعال از هر جریانی، صاحب آن عزم بزرگ کرد.

3- انسان با حضوری که با هستیِ خود نزد خود می‌یابد دائماً از خویش فراتر می‌رود و هستیِ نامتعیَّن‌اش رو به سوی فردا در صیرورت است و رو به سوی آینده طرح‌افکنی می‌کند، در حضوری که لحظه به لحظه فراتر از خودش در خودش حاضر می‌شود و بر اساس انتخابی که می‌کند به خود هویت می‌بخشد و نسبت به هستی، تقرب می‌جوید، زیرا انسان با حقیقتِ هستی به حکمِ عین‌الرّبط‌ بودن‌اش، نسبت دارد و جهت‌اش به سوی آن است، به سوی افقی که در متن تاریخ انقلاب اسلامی در پیش است. در چنین شرایطی باید به رئیس جمهوری اندیشید که متوجه «انسان» به معنای تاریخی آن و متوجه جایگاه تاریخی انقلاب اسلامی باشد.

4- از آن جهت می‌توان به حضور تمدنی دیگر، غیر از تمدن جهان غربی، امیدوار بود که می‌توان به حضورِ تاریخی فکر کرد که توان اندیشیدن به وحدت آینده و گذشته در زمانِ حال را داشته باشیم و در آن تمدن، از گسستگی نسبت به آینده و گذشته رها شده باشیم و با برقراریِ دیالوگ با سنت‌های تاریخیِ گوناگون و ورود به گفتگویی زنده با آن‌ها، آن‌ها را در اکنون حاضر کنیم و به پاسخ‌گویی به زمانه وا داریم و از این جهت آری! می‌توان به ظهور تمدنی دیگر، امیدوار بود که سنت‌های تاریخی گوناگون در اکنونِ ما حاضر باشند. امری که در آینده تاریخی انقلاب اسلامی قابل احساس است و نامزد ریاست جمهوری اسلامی ایران باید متوجه آن باشد تا ریاست جمهورِ این تاریخ باشد، وگرنه در حین کار کم می‌آورد و امید به دیگرانی می‌بندد که تاریخ آن‌ها به سر آمده است.

5- به بودنی باید نظر کرد که هرکس با حضوری که خود را در آینده خود احساس می‌کند، آن بودن، شدن و زیستنی را برایش پیش می‌آورد که در آن نوع زیستن، زندگی را در پیروی از مفاهیم ذهنی دنبال نمی‌کند و در نتیجه در مواجهه با همه نسبت‌هایی که با آن روبه‌رو است، در جهان خود حاضر است و امید را در راستای حضور در «حقیقت وجود» با شدتِ بیشتر تجربه می‌کند، حضوری به معنای «ایمان»، هرکجا که می‌خواهد باشد.
این در صورتی است که از یک طرف در وجودِ خود، در عین شدن حاضر شویم و از طرف دیگر جهت خاصی را در شدنِ خود مدّ نظر داشته باشیم، تا همچنان در آینده خود، علاوه بر آن‌که در نزد خود هستیم، حاضر باشیم، در آینده‌ای که ابژه ما نیست، بلکه انعکاسی است از وضعیت امروزین ما. گویا می‌توان با نظر به مولای‌مان حضرت علی«علیه‌السلام» در صدر اسلام و با نظر به حضرت روح الله«رضوان‌الله‌تعالی‌علیه» در این زمان، به نمادهایی نظر کرد که هستیِ ما در آینه وجود آن‌ها در حرکت است و ذیل حضور حضرت امام و رهبر معظم انقلاب«حفظه‌الله»، متوجه آینده‌ای است که مدّ نظر آن‌ها می‌باشد.

6- اگر چنین است که ما به جهت هویت تعلّقیِ‌مان و نسبتی که با «وجود» داریم و به یک معنا عین تعلق هستیم؛ نسبت ما با سنت و جهان بیرونی، همان نسبتِ ما با خودمان خواهد بود و در این فضا است که می‌توانیم با گذشته‌مان مواجه شویم و گام به سوی آینده بگذاریم. مهم آن است که متوجه شویم ما باید در نسبتی پیچیده‌تر با خودمان قرار بگیریم و در این نسبت دقت داشته باشیم. ما نمی‌توانیم در درون خود حاضر باشیم و سپس به تاریخ و سنت‌مان به منزله اموری بیرون از خود بپردازیم، در حالی‌که ما در عین آن‌که در نزد خود حاضریم، همواره بیرون از خودمان هستیم و غفلت از این یعنی ادامه متافیزیک و عدم حضور در تاریخ و آینده‌ای که با انقلاب اسلامی به ظهور آمده است.

7- می‌توان متوجه موقعیتی شد که به عنوان زمانه و یا تاریخ، ما را فرا گرفته، تاریخی که اشاره به آینده‌ دارد و در افق آن حضور به سوی ما می‌باشد و با نظر به چنین موقعیت تاریخی است که رهبر معظم انقلاب در تاریخ 26 شهریورماه سال 92 فرمودند:
«حتماً انقلاب آینده روشنی دارد، نه به معنای یک دل خوش‌کنک، بلکه به معنای ملاحظه همه آنچه جلو چشم ما است.»

8- بدون توجه به تحقق دین در میدان سیاست، نمی‌توان در تاریخی حاضر شد که با انقلاب اسلامی شروع شده و می‌توان با این حضور، به مقامِ انسانیت ارتقاء یافت و از درونِ خود لبریز شد، درونی که طنینِ آینده در آن بیشتر قابل لمس است، به همان معنایی که حضرت روح الله«رضوان‌الله‌تعالی‌علیه» از آن خبر دادند و فرمودند:
«خداوندا! کشور ما و ملت ما هنوز در آغاز راه مبارزه‌اند»؛
حضوری ماورای فردیت، به همان معنایِ بودنی که ماندن نیست، یعنی حضوری اجمالی در ذات انقلاب اسلامی که به مرور صورت تفصیلیِ آن در جان ما ظهور می کند. انسانی متوجه این امر است که تفکرش تاریخی باشد و با این تفکر است که اصل از فرع و صادق از کاذب تشخیص داده می‌شود و ما از طریق شخصیت شهید رئیسی توانستیم چنین حضوری را لمس کنیم تا در انتخاب ریاست جمهورِ بعدی آگاهانه عمل نماییم.

9- آیا از خود پرسیده‌ایم: چه آینده‌ای، آینده گمشده ما می‌باشد که زندگی آمریکایی آن را پنهان کرده است؟ آیا علت گمشدن جهان آینده ما، نظر به جهانی نیست که با غفلت از انسان و از «اصالت وجود»، پیش آمده و برای حضور در تاریخ انقلاب اسلامی باید آن را بازخوانی کنیم؟

10- حمله به اسرائیل افق دولت - ملت ایران را عوض کرد و یک گام بالا رفتیم با تصمیم بی‌سابقه‌ای که گرفتیم و اجرایش کردیم. با توجه به این امر نباید از فرصت فوق‌العاده‌ای که برای ایران پیش آمده، غفلت کرد، فرصتی که دولت‌ها می‌توانند در سال‌های آینده با درک ظرفیت‌هایی که پیش آمده از آن استفاده کنند، مشروط بر آن‌که متوجه باشیم غرب، قدرت نسبی‌اش را از دست داده و ما می‌توانیم از موضع قدرت با اروپا و آمریکا برخورد کنیم. زیرا به جهت دگرگون‌شدن جایگاه ایران، آن‌ها دیگر نمی‌توانند قراردادهای‌شان را زیر پا بگذارند. دولتی باید به میدان آید که متوجه این امر باشد، به‌خصوص که متحدان ایران در منطقه قوی‌تر شده و دست ایران پُرتر از قبل است.

11- درک دولت شهید رئیسی از آینده تا آن‌جایی بود که می‌دانست: «گر شوم مشغول اشکال و جواب ** تشنگان را کی توانم داد آب‌‌» و از این جهت خود را مشغول مشاجرات داخلی نکرد. عمده نحوه‌ برخورد با کسانی است که معنی خود را در درگیری و تهمت می‌دانند، در حالی‌که راه ما نسبت به آینده‌ای که در پیش است، راهی است که خداوند با توجه به آن به ما فرمود: «وَإِذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِرَامًا» مؤمنین کسانی‌اند که به جهت اهداف بلندی که دارند چون با سخنان پوچ و بیهوده روبه رو شوند، بزرگوارانه از آن می‌گذرند. این است سبک حضور ما در آینده که آقای دکتر جلیلی به جهت درک حضور تاریخی‌شان در چنین سبکی حاضرند.

‌12- به گفته مقام معظم رهبری:
«استمرار حرکت انقلابی یعنی این‌که ما هدف‌های انقلاب را در نظر داشته باشیم، در مدّ نظر قرار بدهیم و همه‌ نیازهای امروز و ‌فردا، نیازهای اکنون و آینده را که ما را به آن هدف‌ها می‌رساند، در نظر بگیریم و این نیازها را به هر شکلی که می‌توانیم تأمین کنیم؛ ‌معنای این، استمرار انقلاب است؛ هدف‌های انقلابی در نظر گرفته بشود. و برای رسیدن به این هدف‌ها طبعاً نیازهایی وجود دارد که ‌این نیازها بعضی‌اش مربوط به کوتاه‌مدّت است، مربوط به اکنون است، بعضی از این نیازها مربوط به آینده است، مربوط به فردا ‌است که از امروز باید برای فردا آن را آماده کرد. این نیازها را در حدّ توانِ خودمان تلاش کنیم به وجود بیاوریم؛ این، حرکتِ تداومِ ‌انقلاب و استمرارِ انقلاب را به وجود می‌آورد.»(28/11/1400)

13- رهبر معظم انقلاب در 22 اسفندماه سال 97 می‌فرمایند:
«توصیه‌ من، امید و نگاه خوش‌بینانه به آینده است. بدون این کلید اساسیِ همه‌ قفل‌ها، هیچ گامی نمی‌توان برداشت. آنچه ‌می‌گویم یک امید صادق و متّکی به واقعیّت‌های عینی است. اینجانب همواره از امید کاذب و فریبنده‌ دوری جسته‌ام، امّا خود و همه ‌را از نومیدی بیجا و ترس کاذب نیز برحذر داشته‌‌ام و برحذر می‌دارم. در طول این چهل سال - و اکنون مانند همیشه - سیاست ‌تبلیغی و رسانه‌ای دشمن و فعّال‌ترین برنامه‌های آن، مأیوس‌سازی مردم و حتّی مسئولان و مدیران ما از آینده است. خبرهای ‌دروغ، تحلیل‌های مغرضانه، وارونه‌ نشان‌دادن واقعیّت‌ها، پنهان‌کردن جلوه‌های امیدبخش، بزرگ‌کردن عیوب کوچک، و کوچک ‌نشان‌دادن یا انکار محسّنات بزرگ، برنامه‌‌ همیشگی هزاران رسانه‌ صوتی و تصویری و اینترنتی دشمنان ملّت ایران است؛ و ‌البتّه دنباله‌های آنان در داخل کشور نیز قابل مشاهده‌اند که با استفاده از آزادی‌ها در خدمت دشمن حرکت می‌کنند. شما جوانان ‌باید پیش‌گام در شکستن این محاصره‌ تبلیغاتی باشید. در خود و دیگران نهال امید به آینده را پرورش دهید. ترس و نومیدی را ‌از خود و دیگران برانید. این نخستین و ریشه‌ای‌ترین جهاد شما است. نشانه‌های امیدبخش -که به برخی از آن‌ها اشاره شد- در برابر ‌چشم شما است. رویش‌های انقلاب بسی فراتر از ریزش‌ها است و دست ‌و دل‌های امین و خدمتگزار، به مراتب بیشتر از مفسدان و خائنان و ‌کیسه‌دوختگان است. دنیا به جوان ایرانی و پایداری ایرانی و ابتکارهای ایرانی، در بسیاری از عرصه‌ها با چشم تکریم و احترام ‌می‌نگرد. قدر خود را بدانید و با قوّت خداداد، به سوی ‌آینده خیز بردارید و حماسه بیافرینید.»(22/11/1397)

14- با توجه به نکات فوق، خوب است کمی به این جمله مقام معظم رهبری که خطاب به دانشجویان دانشگاه‌های آمریکا داشتند، توجه کنید که می‌فرمایند:
«تاریخ در حال ورق خوردن است و شما اکنون در طرف درست تاریخ ایستاده‌اید.»
 آیا این جمله حکایت از بصیرتی نمی‌کند که هرکس باید نسبت به آن بیندیشد تا از تفکر تاریخی محروم نگردد؟ و بفهمیم وقتی به گفته رهبر معظم انقلاب: «امروز رژیم صهیونیستی در مقابل چشم مردم دنیا دارد بتدریج ذوب می‌شود، دارد تمام می‌شود.» ما با کدام آینده روبه‌روئیم و کدام ریاست جمهوری متوجه عمق راهبری چنین حضوری در این زمانه می‌تواند باشد؟

15- مهم درک تجربه تاریخی است نسبت به حضوری که با مذاکره با آمریکا به دست آمد و دوباره نباید امید خود را به آمریکا و اروپا بست که این نوعی غفلت از تجربه گذشته است و غفلت از راهی که با دولت شهید رئیسی مقابل ما گشوده شد.

16- در آخر با توجه به آنچه عرض شد باید گفت: مهم آن است که کسانی را که به عنوان نامزد ریاست جمهوری انتخاب شده‌اند افراد دلسوزی بدانیم با سلیقه‌های مختلف، ولی برای آینده ایران و انقلاب اسلامی بنا را بر آن نمی‌گذاریم که پیروزی یک نفر به معنای شکست طرفداران نامزد دیگری است. زیرا آینده‌ای که در پیش داریم بسی فاخرتر از آن است که با امواج ساده حضور یک نامزد متلاطم شود.
 

والسلام