متن پرسش
استاد گرانقدر سلام: خدا قوت. با عرض پوزش از مزاحمتم. ممنون از پاسخگوییتان. البته ما هرچه می کشیم از بی توحیدیمان است. عرض بنده حقیر هم همین بود در دوران جاهلیت که روح جنگ و خشنونت و برتری طلبی قومی و قبیله ای حاکم بود زن محکوم به زنده به گور شدن بود و اکنون نیز که روح تفاخر و جلوه گری و... حاکم است باز هم متاسفانه دخترانی که چنین روحی را بر خود حاکم نکرده اند محکوم اند و در امر ازدواج بعضا مشگل دارند و الا خدا می داند که ما برای ازدواجشان سخت نگرفته و رویایی هم فکر نکرده ایم. بنده حقیر هم اگر مزاحم وقت جنابعالی شدم برای این بود که اگر راهی معنوی در این جور مواقع گره گشاست کمک فرمایید تا دختران ما نیز ان شاءلله به وظیفه اصلی خود در عالم هستی دست یابند و نیروهایشان بیهوده هدر نرود. خدا حفظ تان کند. با تشکر
متن پاسخ
باسمه تعالی: سلام علیکم: وقتی انسان متوجه دلسوزیهای پروردگارش نسبت به خود شود، باب رضایت از پروردگار خود را در امورات زندگیاش باز میکند و اینجاست که بهشتها در مقابلش گشوده میشود و محدودیتهای دنیا را نسبت به زندگی ابدی به چیزی نمیگیرد. شاید با همین محدودیتها است که خداوند بنا دارد دلهایتان را به جایی برتر از روزمرّهگیهای دنیا بیندازد که گفت: «خلق را با تو بد و بدخو کند/ تا تو را ناچار آنسو کند». موفق باشید