متن پرسش
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم:
جناب استاد در رابطه با سوال 15986 مشخصا سوال من این بود که چطور وقتی ادعا می شود من عمری در پی لقای تو بودم در فراز بعدی می فرماید عمر را در غفلت و نادانی گذراندم آخر کسی که عمرش را در پی لقای حق بوده با «سکره التباعد منک» نمی خواند. با تشکر و التماس دعا.
متن پاسخ
باسمه تعالی: سلام علیکم: در مناجاتهایی که انسان با حضرت محبوب دارد وجوه مختلف ابعاد خود را در میان میگذارد. انسان یک بُعد ندارد، دارای طیفی از عواطف و رویکردها است. مگر خود شما، خود را در هر دویِ این دو فراز احساس نمیکنید؟ که از یک طرف تمام عمر را در پی لقاء حق هستید و از طرف دیگر با اشتغال به امور دنیایی، چه غفلتها و تباعدهایی که بر خود تحمیل نمیکنید. موفق باشید