سلام علیکم استاد عزیز: من نوجوانی ۱۷ ساله هستم که در مسجد منطقه مون الحمدلله توفیق یافتم برای مباحث معرفت دینی حول کتاب داستان راستان، برای نوجوانان دیگر صحبت کنم و تا حد توان به شبهاتشون پاسخ بدم. خدا رو شکر موفقیت هایی هم حاصل شده و بسیاری مباحث حل شده است و دوستان انس خوبی با داستانهای جذاب کتاب پیدا کردند. بسیار از کتب و جزوات و یادداشت های شما بهره برده ام و همواره دوستان را به مطالعه آثارتان توصیه کردم و توفیق داشتم از محضرتون فیض ببرم. استاد، علیرغم این مطالعات گاهی نسبت به حقیقت هدایتگری انبیاء و انقلاب اسلامی و ولایت فقیه شک می کنم و با برخی شبهات و مباحث خودم دلم میلرزه. متاسفانه بسیاری حضرات، با عینک لیبرال_دمکراسی انقلاب را می نگرند و حتی تفاوتی بین افق تمدنی انقلاب نیستند و گاهی با کمال تعجب میگند کره شمالی و کوبا برای ‌آمریکا مهم تر از ایران هست و عادت کردند اتهام تحجر به مدافعان افق تمدن انقلاب بزنند. استاد، بسیار سعی کردم با مطالعه کتاب و افزایش معرفت و آزاداندیشی و پرسش از متخصصین، واقع بینانه و نه کورکورانه خدای ناکرده با انقلاب و اسلام ناب محمدی و ولایت فقیه و امام و حضرت آقا برخورد کنم اما گاهی اوقات عجیب دلم سست می شود و می گویم نکند من اشتباه می روم و واقعاً دین از سیاست جداست و یا انقلاب اسلامی هم انقلابی است مثل خیلی انقلابهای دیگر که دورانی دارد و گذار می کند. این رو تو خیلی دوستان هم دیدم که علیرغم مطالعه اصولی مبانی اسلام و انقلاب و این مکتب و پذیرش مبانی، اما دلشون بسیار میلرزه و انگار از درون هم درگیرن. وقتی هم که بسیاری نا بهنجاری های جامعه رو می بینن بسیار دلسرد میشند. استاد شما به عنوان شخصیت مجاهد در جبهه فرهنگی و ایمانی که صاحب تجربه هم هستید، به من چه توصیه ای برای تقویت اعتقاد قلبی دارید و اینکه با چه دیدی نسبت به انقلاب و افق تمدن نوین اسلامی برخورد کنم و آیا اساسا این جدال های دورنی امثال من در این سن و سال درباره مسائل اساسی زندگیمون ویژه در باب اوضاع اجتماعی طبیعی هست یا نه؟ با تشکر و التماس دعا.