سلام خدمت استاد گرامی: استاد، من در حال انجام تحقیقی درباره مبنای انسان شناسی و معرفت النفس در گفتمان انقلاب اسلامی هستم. از مباحث حضرتعالی به ویژه در کتاب جایگاه اشراقی انقلاب اسلامی در فضای مدرنیسم و کتاب عالَم انسان دینی هم در این باب بهره بردم. قصد دارم ویژه این نکته رو تبیین کنم که انقلاب اسلامی، بی ماوایی و بی وطنی و به تعبیر مولوی بریده شدن از نیستان وجود بشر مدرن رو به ساحت قدسی و ملکوتی و فراخنای خویشتن الهی او متصل میکنه که حال و اکنون خود رو درک کنه و غنیمت بشمارد و بتواند قلب خود را به قلب سلیم که آیات قرآن مربوط به حضرت ابراهیم (ع) است برساند و او را تبدیل به حیّ متاله و وارسته کند. در این مورد اگر نقطه نظری دارید بسیار خوشحال می شوم از نکات ناب شما بهره ببرم.