سلام استاد: استاد احساس می‌کنم خدا این روزا شدیدا به کبیرایی جلوه کرده و اصلا محلمون نمیده. وضع و اوضاع زمانه خیلی سخت و غم انگیزه، این کرونا انگار تجلیه جلال حق هست، انگار خدا این روزا به ما میگه برید. مسجد که انگار خانه من بود حالا انگار منو از خانه ام بیرون کردن و سرگردانم. وضع بی دینی مردم هم حالمو خیلی گرفته، روز به روز از خدا دورتر میشن. حس اون سائلی دارم که در شهر غریب تک و تنهاست. نا امید نیستم اما پر از غم هستم، استاد احساس می‌کنم از بس گناه کردیم خدا دیگه ولمون کرده. هرچی درد داریم از بی خدایی است. دلم گرفته. آیا در پس این شب سیاه، طلوعی هست؟