حضرت جانان سلام علیکم: در ابتدا ارتحال حضرت علامه حسن زاده آملی قدس الله نفسه الزکیه رو خدمت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف، امام امت خامنه ای کبیر و شخص جنابتان تسلیت عرض می کنم و عرضه می‌دارم که این مصیبت و این فشار قلبی از زمان شهادت سردار دلها برایمان اتفاق نیفتاده بود و از محضر شریفتان التماس دعا و کوچکترین محب و دوستدارتان را از دعای خیر شب و روزتان منع و محروم نگذارید که سخت محتاج و ملتمس آن هستیم. اما بعد، حقیر مدتی هست بلطف خدا و دعای خیر شما خوبان خدا، در برخی فعالیت های عام المنفعه و خیریه و بسیج و... شرکت جسته و به آنان تمسک و از آنان استمداد می‌گیرم به طوری‌که خیلی از ساعات و اوقات زندگی دراین فعالیت ها می‌گذرد و چیزی که متوجه آن شده ام این است که اینها وسعت و سعه ی فوق العاده ای احتیاج دارد و هر قلبی و هر عقلی به آن راه ندارد و گویی قلبی به وسعت قلوب و عقلی به فراخی عقول احتیاج دارد، و حقیر این مهم را در خود سراغ ندارم و کمبود آن قلب را فشار و عقل را سرگشته می‌نماید... اولا اکثرا بخاطر مشغولیات و درگیری ها لیاقت و سعادت اینکه حضورا خدمت برسیم و از محضر وجود ذی جودتان کسب فیض کنیم و نیرو بگیریم و به سان سربازی هستیم که در خط مقدم جبهه هستیم و پیرمراد و فرمانده در دسترس مان نیست شبیه به چیزی که شهید هادی فرموده بودند که امام برای دیدن نیست و برای متابعت است، برای توفیق در این راه به دعای خیر و نظر لطف شما هستیم که خدای شما شاهد است اینها را محض شیرین زبانی و چاپلوسی عرض نمی‌کنم که خدا را شاهد براین حرف های قلبم و روحم می‌گیرم... و مراتب خضوع و خشوع و التماس دعا خود را به محضر شریفتان عرضه می دارم. از خدا سلامتی شما و استدام سایه ی پربرکت تان را می‌خواهم و به خدای علی عظیم خبیر می‌سپارم. یا علی مدد