بسم الله الرحمن الرحیم. سلام الله علیکم استاد طاهرزاده. در دستگاه «هر چه هست، اوست» با درک باطن باطن باطن در نماز، وقتی میگوییم: الحمدلله الذی هدانا لهذا ... یا الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایة مولانا امیرالمومنین و ... از حالت اینکه گوینده اوست خارج میشوم. در این مواقع چه باید بکنم؟ سایه حضرتعالی متعالی 🤲
باسمه تعالی: سلام علیکم: اینجا است که باید متوجه شد حضرت محبوب در عین احدیت و بیکرانگی، «صمد» است و «مقصود» که باید به سوی او روانه شد در عین حضور در آغوشِ بیکرانه او. و عبادات ما جهت رفع حجاب این نوع حضور است تا احساس کنیم به سوی اویی میرویم که از همه به ما نزدیک تر است ولی حجابهای دنیایی مانع احساس این حضور است. و عبادات این حجابها را کم و کمتر میکند تا آنجا که می یابیم حتی او است که از زبان بنده حمد خود را میکند. عرایضی در این رابطه در بحث سوره «حمد» و سوره «توحید» شده است. موفق باشید https://lobolmizan.ir/search?search=%D8%B3%D9%88%D8%B1%D9%87%20%D8%AD%D9%85%D8%AF&tab=sounds
https://lobolmizan.ir/sound/962#sound-row-4073