متن پرسش
بسمه تعالی؛ سلام علیکم. اعظم رحمت الهی خلق دنیایی انسان ها! واقعا این خدای رحمان چه خداییست چه ربیست و در پی تحقق چه محشریست که آدمیان را در اسفل سافلین، در بستر "زمان و مکان" اراده بر خرق کردنی هاشان گذارد؟ جز نهایت رحمت و عشق چه میشود دید که خبط و نقص بی زمان انسانی را با زمان می ساید. واقعا چه میشود از این رب متوجه شد که انسانی را کرامت بخشید وتوان خرق ظلمات بی زمانش را در بستر زمانمند اراده نمود که اگر اینگونه نبود خدا میداند که چه عذاب بیکرانه ای در قبال کوچکترین ظلمت ها میخیزید؟؟؟
متن پاسخ
باسمه تعالی: سلام علیکم: و این است معنای «در بلا هم میچشم الطاف او / مات اویم مات اویم مات او». و این است معنای زندگی در پهندشت طوفانها. و این است معنای غزل شماره 140 https://lobolmizan.ir/leaflet/1635 . موفق باشید