کاش آن یار گرامی به برم برگردد/ آنکه در قافله شد همسفرم برگردد/ پشت من گرم از آن تاجگذاریست هنوز/ کاش آن تاج خدا روی سرم برگردد/ اشتباه است که دل خانه مردم بشود/ کاش آن مردم فوق بشرم برگردد/ چند وقتیست که ساکن شده احوال دلم/ کاش آن فتنهی پر شور و شرم برگردد/ در خرابات مرا حال مناجات ببخش/ دلبرم باش که ذکر سحرم برگردد/ مرغ آمین! ببر این شعر مرا تا ملکوت/ عشق را وسوسه کن تا به حرم برگردد/ ۲۳ آذر ۱۴۰۴
باسمه تعالی: سلام علیکم: این است آن طلبی که تازه وقتی راه گشوده شد، پیش میآید تا صراط، به گشودگیِ هرچه بیشتر ما را از فردایی که بیگانه از دیروز نیست، آگاه و در آن حاضر کند به همان معنایی که حضرت حق برای رهروان راه توحید وعده و مژده داد: «سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الْآفَاقِ وَفِي أَنْفُسِهِمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ أَوَلَمْ يَكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ» به زودی نشانه های خود را در کرانه ها و اطراف جهان و در نفوس خودشان به آنان نشان خواهیم داد تا برای آنان روشن شود که بی تردید او حق است. آیا کافی نیست که پروردگارت بر همه چیز آشکار است. موفق باشید




