متن پرسش
باسلام
راجع به پاسخ سئوال4963سئوال ما این است:
1.و کمال التوحید نفی الصفات عنه راجع به چه مقامی است؟
2.آیا خدا عین صفات است؟
3.آیا عارف بجایی می رسد که دیگر اسما و صفات را نبیند و فقط تجلی ذاتی محقق شود یا نه عارف صفات عینیه را باید ببیند؟
4.آیا برای عارف حقیقی سجده و قیام فرق نیست؟
5.آیا صفات فانی در خدایند یا بحث فنا مربوط فانی شدن انسان برای خداست و صفات فقط عینیت دارند؟
6.طبق لا اسم و لا رسم لواحد القهار پس بحث از اسما برای چیست؟
متن پاسخ
- باسمه تعالی: سلام علیکم: 1- کمال توحید آن است که صفاتی خارج از ذات برای حضرت حق در نظر نگیریم زیرا یک خدا نداریم و یک صفت مثل علم بلکه به تعبیر حضرت صادق«علیهالسلام» خداوند عین حیات و علم است 2- اگر ذات خدا عین صفاتش نباشد علاوه بر آنکه دوگانگی بین ذات و صفات پیش میآید لازم میآید که ذات خدا در خودش هیچ کمالی مثل علم و حیات را نداشته باشد 3- اگر سالک از مقام تعیّن ثانی یعنی مقام وحدانی به مقام تعیّن اول سیرکند و منور به تجلی ذاتی شود در آن مقام دیگر ظهور اسماء برایش معنا ندارد 4- سالک در مقام عنصری و بشری خود در قیام، در معرض وجهی از تجلیات الهی است و در سجده در معرض وجوهی دیگر از تجلیات الهی است و بحث سجده و قیام مربوط به مقام عنصری بشر است 5- این را در جواب شمارهی 1 و2 دادم 6- این یک جملهی فلسفی است به این معنا که نمیتوان خدا را تعریف کرد و این ربطی به بحث اسماء الهی که در قرآن میفرماید: «له الأسماء الحسنی» ندارد. موفق باشید