با سلام. وقتی حرف از شهدا میاد انگار از بزرگترین حسرتهای جهان خلقت صحبت میشه. جبهه، شهادت، جهاد، دفاع، اسلام، امام حسین علیه السلام و... این جوان گنه کار که فقط با گناه های جورواجور خون به دل شهدا کرده ام، وقتی خبر آمدن شهدای حرم زینبیه سلام الله را میشنوم واژه حسرت برایم خیلی وسیع میشود. خیلی دوست دارم برم برای دفاع، برای رفتن پیش شهدا، برای رفتن در آغوش امام حسین، برای سربازی حضرت زینب، ولی نمیدانم واقعا تکلیف هست یا نه؟ هر چند که از ایران فقط افراد نظامی را میفرستند ولی افراد دیگر با رفتن به عراق یا لبنان، از آن مناطق با آموزشهای مختلف راهی سوریه میشوند. به نظر شما رفتن به سوریه بدون گفتن به اولیا صحیح است یا نه؟ چون اذن اولیا، میشود گفت محال است. نمیدانم، نمیدانم... یاعلی