حضرت روح الله«رضوان‌الله‌تعالی‌علیه» پناهگاهی که هرگز نمی‌میرد

بسم الله الرحمن الرحیم

حضرت روح الله«رضوان‌الله‌تعالی‌علیه» به هیچ غاری پناه نبرد و از زندگی فرار نکرد، در کنار انسان‌هایی که بی‌خدا شده بودند نشست و خدایی که غذای جان‌شان بود را به یادشان آورد. راستی‌ را! چه کسی چون او می‌توانست چنین کند؟ و چه شد که مردم این‌چنین زیر سایه او پناه گرفتند؟ و چرا جهان مدرن این‌چنین با او سر جنگ دارد، در حالی‌که هر روز او را کامرواتر از دیروز می‌یابند؟ زیرا او پناهگاه مردمان بود و آنان را تا حضور در وجدان عمومی‌شان راهنمایی کرد، یعنی حضور در جهانی بس متعالی.
او پناهگاهی بود که هرگز نمی‌میرد زیرا همه راه‌های کمال انسانی را می‌شناسد و شخصیت او برای هرکس راهی است آشنا، شخصیتی که هر انسانی با نظر به حقیقت می‌تواند آن را پاس دارد تا دیگر انسان‌ها، هرچند به دشواری، خود را از زندان افکار عمومی به سوی وجدان عمومی بیرون بکشند.