بسم الله الرحمن الرحیم

باید گفت بانیان وضع موجود چه کسانی‌اند و ریشه فکری و عملی آن‌ها در کجاست؟

باید گفت چه شد که نا کارآمدی گفتمان قدرت در مدیریت دولتی آشکار شده است و این که اکنون وقت جایگزینی آن با گفتمان خدمت است.

وظیفه نامزدهای دلسوز آن است تلاش کنند به جای طفره‌رفتن از جواب‌گویی طرفداران مدیریت‌های گذشته، با روشنگری تمام نشان دهند ریشه این ضعف‌ها، تغییر ریل عدالت و فرهنگ انقلاب به ریل نئولیبرالیسمی است که وضع را به این‌جاها رسانده

باید تاکید کرد که با توجه به نابسامانی موجود، ملت به وزیدن نسیم امیدواری از ناحیه دولت، نیاز دارد تا نفسی تازه کند و این وزیدن و تازه کردن نفس، با امتداد دولت مستقر نا ممکن است. زیرا اساساً راهی که بعد از جنگ از طریق دولت سازندگی مقابل ملت قرار گرفت، حاصلی جز آنچه امروز با آن روبه‌رو هستیم پیش نمی‌آورد و متأسفانه در آن روزها بزرگان کشور این خطر را گوشزد کردند. ولی رئیس دولت سازندگی با اتهام به این‌که  خنّاس‌ها نمی‌گذارند ما کار کنیم، مانعِ شنیدن صدای آن‌ها شدند

حتماً همان که رهبر معظم انقلاب«حفظه‌الله‌تعالی» فرمودند: تنها دولت جوان انقلابی است که می تواند، دولت را نو کند و رخوت و سستی را از آن دور سازد و با همتی که جوانان انقلابی دارا هستند نظام اجرایی را از ریلی که دولت سازندگی بوجود آورد و کشور را گرفتار فرهنگ نئولیبرالیسم کرد، نجات دهند.

 کسانی که می گویند جمهوریت نظام لازمه اش شرکت همه سلائق و نظریات از همه جناح های فکری و سیاسی است، هر چند در نگاه اولیه درست می گویند ولی شرط دوم را فراموش کرده اند و آن این است که همه این تنوع و تحولات بایستی ذیل بزرگترین محور وحدت و میثاق  ملی یعنی قانون اساسی انجام گردد و قانون اساسی نقش شورای نگهبان را در شبکه انتخاباتی ما به میان آورده است.

آنچه بازگشت به عهد انقلابی ما را دوباره احیاء خواهد کرد، نظر به عدالت و فرهنگ است و شخصیت‌هایی که توان حضور فعّال در این دو صحنه را در خود دارا هستند و از سیطره نامرئیِ فرهنگ غربی می‌توانند کشور را آزاد کنند. شرط چنین حضوری، تغییر اساسی در وضع پیشین است و تأکید بر چنین گفتمانی که راهِ حضور در آینده تاریخی ما در آن است تا با تمام وجود فرهنگ نئولیبرالیسمیِ جهان سلطه را بشناسیم و طرفداران نامزدهایی که معتقد به عدالت و فرهنگ هستند، به جای برخوردهای سطحی با موضوعات و طرفداری‌های حزبی، مبنای دفاع خود از نامزدهای اصیل را اولاً: درک عمیق فرهنگ نئولیبرالیسم و اشرافیت موجود بدانند و مواظب باشند خود، در چنین ورطه‌هایی فرو نیفتند. ثانیاً: با جدّیت تمام روی عدالت و فرهنگ به معنای واقعی آن تأکید کنند. زیرا کسی که می‌خواهد عدالت را برقرار کند ابتدا باید حتی از حقوق خود بگذرد تا حقوق بقیه احیاء شود، همچنان‌که مبارزان انقلابی ما برای آزادی ملت از سیطره فرهنگ شاهنشاهی زندان را به جان خریدند.