غزل شمارۀ 140

و این‌ یعنی زندگی

بسم الله الرحمن الرحیم

          یارم چو قدحْ به دست گیرد     

     بازارِ    بُتانْ      شکست گیرد

****

           هرکس که بدیدْ چشم او گفت     

   کو محتسبی که مست گیرد؟

-----

        در بحرْ فِتاده‌ام چو ماهی     

 تا یار مرا به شَست گیرد

****

              در پاشْ فِتاده‌ام به زاری        

    آیا بُوَد آن که دست گیرد؟

         یارم چو قدحْ به دست گیرد     

     بازارِ    بُتانْ   شکست گیرد

همان‌گونه که در آغاز تاریخ اسلام، حضرت رحمتٌ للعالمین رسول خدا«صلوات‌الله‌علیه‌وآله» سخن گفتند و قدح نور توحید را به دست گرفته و میدان بت‌پرستی را در هم ریختند؛ حال این رهبر معظم انقلاب، این مرد الهی با حضور در میدان مقابله با ظلم و استکبار، قدح توحید را به دست گرفته و با سخنان خود از راز زمانه با ما سخن می‌گوید و با سخنان خود بازار بُت‌های دروغین این زمانه را ویران می‌کند. با این حضور، سیاست رنگ دیگری گرفته و با نوشیدن و نوشاندن قدح معرفت به الطاف الهی و با رفتاری خاص، ادعای مدعیانِ سیاست را به حاشیه برده تا ما خود را در حضور توحید نهایی آخرالزمانی تجربه کنیم.

       هرکس که بدیدْ چشم او گفت     

   کو    محتسبی که مست گیرد؟

هرکس که متوجۀ او شد و نظر رهبر معظم انقلاب و چشم تیزبین او را دید، از خود می‌پرسد کجا است محتسب و قدّاره‌بندی که توان کنترل‌کردن و سیطره بر ما را داشته باشد؟ از آن جهت که او به نور ایمان و امید ما را به جهانی گسترده‌تر از جهان اهل دنیا فرا می‌خواند که جهانی است برتر از کون و مکان، آن‌جا که می‌فرمایند:

«تهدید می‌کنند که شرارت خواهند کرد. البتّه ما خیلی اطمینان نداریم و احتمال زیاد نمی‌دهیم که از بیرون شرارتی انجام بگیرد، امّا اگر شرارتی انجام بگیرد، قطعاً ضربه‌ی متقابلِ محکم خواهند خورد.»(خطبه‌های نماز عید فطر- 11 فروردین 1404)  

         در بحرْ فِتاده‌ام چو ماهی     

      تا یار مرا به شَست گیرد

حال من در نسبت با آن رهبرِ سراسر ایمان، در دریای زمانه همچون ماهی فرو افتاده‌ام، با هزاران فکر و تحلیل، به این امید که او مرا با سرانگشت شَست خود بگیرد و از این دریا و موج‌های سهمگین آن نجات دهد که این تنها راه نجات از تحلیل‌های سیاست‌زدگان است که متوجۀ ارادۀ الهی در این زمانه نیستند، به همان معنایی که

آن رهبر فرزانه: «تجلی طراوت و نشاط انقلابی در راهپیمایی ۲۲ بهمن و به صحنه آمدن جوانان و نوجوانان برای دفاع از انقلاب با وجود حجم انبوه خصومت‌ها علیه نظام اسلامی را نشانه اراده پروردگار برای پیشرفت اسلام در بستر جمهوری اسلامی خواندند و افزودند: نمونه دیگری از بروز اراده الهی، تجمعات ضد صهیونیستی در اروپا و حتی آمریکا و افزایش چشمگیر حمایت افکار عمومی جهان از مردم فلسطین است.(4/12/1403)

و این است معنای عبور از سرگردانی که سیاسیون گرفتار آن شده‌اند، به جهت عدم ایمان به وعدۀ الهی.

            در   پاشْ فِتاده‌ام به زاری        

    آیا بُوَد آن که دست گیرد؟

آن‌چنان صحنه، صحنۀ حساسی شده است و آن‌چنان شرایط، شرایطِ آغازین گشته است که تنها باید امیدوار بود تا او با بصیرت خاصی که دارد مرا دریابد و از این جهت «در پاشْ فِتاده‌ام به زاری» به پای او افتاده‌ام و تقاضا دارم تا او دست مرا نیز بگیرد تا در راهی قدم بگذارم که امثال شهیدان حاج قاسم سلیمانی و سید حسن نصرالله و یحیی سنوار با راهنمایی‌های او قدم در آن راه گذاردند و سرنوشت منطقه را از گردونۀ «سلطه و تسلیم» آزاد کردند.[1] و این‌ یعنی زندگی.

ما با ایمان و قاطعیت رهبر انقلاب و عزّتی که از آن طریق به میان آمده خوش هستیم.

            خُرَّم دلِ آن که همچو حافظ        

     جامی     ز مِیِ     اَلَست گیرد

خرم دل‌های موحدین و یکتاپرستان که مانند حافظ شراب یکتاپرستی از «میّ اَلست» نوشیدند و در عهد ازلی خود که حاکمیت و عزّت را از حضرت ربّ العالمین می‌دانند پایدار ماندند و در کنار حضرت روح الله «رضوان الله تعالی علیه» اظهار داشتند: «آمریکا هیچ غلطی نمی‌تواند بکند». بسی خوش و خرم است دلی که در عهد ازلی خود در مشاهدۀ ربوبیت حضرت ربّ العالمین همچنین اقرار می‌کند: «بَلی شَهِدنا» آری! می‌نگرم که تمام عالم در کنترل ربوبیت تو است «تا سیه‌روی شود آن‌که در او غش باشد» و از نوشیدن قدح توحید این زمانه محروم است که معنای زندگی است و میدان شکست بُتان دروغین می‌باشد، برای حضور در نهایی‌ترین حضور توحیدیِ آخرالزمان، و این یعنی زندگی.

والسلام