متن پرسش
سلام استاد عزیز:
این حرفی که شما در پایان کتاب «ادب خیال، عقل و قلب» گفتید را اگر کمی واضح تر کنید ممنون می شوم.
«آنچه در آخر فقط تذکر ميدهم و نميتوانم به شرح آن بپردازم؛ توجه به عالمان عالَمدار در علم فقه است که ما به جهت نوع مخاطبمان متذکر امثال شيخ انصاريها نشديم که آن بزرگان شاخصهي کاملي از عالمان عالَمداراند و عموماً تا مجتهدان در رشتهي خاص خود عالَمدار نشوند داراي ملکهي اجتهاد نميشوند و لذا طلاّب عزيز بايد از ورود به عالَم عالمان علمِ فقه غافل نگردند، تا لذّت دروس فقهي برايشان صدچندان شود. إنشاءالله.
یعنی منظورتان این است که با یک عالم که عالَم دارد باشیم و با توجه به دو نکته یکی اینکه طلبه هستم و قصد شروع فقه (لمعه) را دارم، و دوم این حرف امام رحمة الله علیه که می گویند باید فقه جواهری خواند. یعنی در فقه هم روش خواسی دارند؟
متن پاسخ
باسمه تعالی: سلام علیکم: همینکه یک طلبه در درس خارج فقه مدتی با استادِ درس خارجاش مأنوس شود و مطالب را با جدّیت دنبال نماید، إنشاءاللّه با عالَم آن استاد مأنوس میگردد و این چیز بسیار ارزشمندی است که پس از آن میتواند برای خود به عنوان یک سرمایهی شخصیتی داشته باشد. موفق باشید