سلام استاد: چند سوال مرتبط به هم داشتم. خواندن مداوم زیارت عاشورا به مدت چندین سال حتی اگر آن حضور قلب را هم نداشته باشد، باز هم باعث ارتباط با حضرت اباعبدالله می شود؟ از کجا یقین حاصل کنیم که توانستیم رضایت امام حسین را بدست بیاوریم؟ آیا راهی هست که با ایشان صحبت کنیم و جواب بشنویم؟ چطور می شود حجابها زا برداریم؟ من خیلی مرددم. نمی دانم نگاه امام نسبت به من چیست؟ جایگاهم کجاست؟ گریه هایم زیاد شده. با هر روضه ای گریه نمی کنم. خیلی کم روضه ای اشکم را دربیاورد اما نام حضرت اباعبدالله را که می آورم گریه ام می گیرد و سخت جلوی خودم را می توانم بگیرم. خیلی می ترسم خطایی کنم و کلا طرد شوم و محبتی که چند سال است در دل دارم را از دست بدهم. خیلی نگرانم. بارها با خودم فکر کردم که نکند این ارتباطها و حرف زدنها در خیال و توهم من بوده و مخاطبی نیست. نکند من واقعا امام را دوست ندارم و فقط توهمی از دوست داشتن در من شکل گرفته. مخصوصا برخی از من می خواهند که اگر واقعا این محبت وجود دارد به امام درخواست کنم که فلان کار را انجام دهد که اینجا من شک می کنم که از کجا معلوم من درخواست کنم و امام قبول کنن. موارد غیر ممکن نمی خواهند. ولی من وجودم پر از اضطراب می شود که انگار امام دارند ایمان مرا محک میزند. خیلی سپاسگزارم. لطفا برای خروج من از این دنیای تردید و شک دعا کنید و راهنمایی بفرمایید.