متن پرسش
سلام علیکم
شما در جلسه ی سی و هشتم شرح کتاب معاد، به ویژگی برخی مکان ها و زمان ها، که آن ها را شایسته ی تجلی الهی می کند اشاره فرمودید. در آن خصوص مثال تجلی «من» در چشم را بیان فرمودید.
پرسش این جاست که با توجه به حقیقی بودن روابط جهان، این استعداد از کجا می آید؟ یعنی چه خاصیتی مکان کعبه را برجسته می کند یا شب قدر را به آن ظرفیت می رساند؟
متن پاسخ
باسمه تعالی؛ علیکم السلام: معانی ملکوتی فقط در ظرف خاصی امکان ظهور دارند و همینطور که بشر سعی میکند برای معانیِ عالیه الفاظ خاصی را انتخاب کند و در همین راستا نهجالبلاغه یا مثنوی مولوی پدید میآید، مکانها و زمانهای خاصی هستند که ظرف انوار ملکوتی میشوند و کشف محمدی«صلواةاللهعلیهوآله» متوجه ظرف آن مکانها و زمانها در رابطه با تجلیات انوار ملکوت میشود. موفق باشید