سلام و وقت بخیر خدمت شما استاد بزرگوار: بنده شاغل در بیمارستان هستم و به خاطر شغلم بیمار و همراه بیمار زیاد دیدم. شاید به خاطر همین یه سری مسائل برام عادی شده. مثل اینکه همراه بیمار بسیار هراسان و نگران بیمار خودشون رو میارن و طوری رفتار میکنن که انگار دنیا به آخر رسیده خب درسته هر کس تو این دنیا عزیزانی داره و تحمل دوری و بیمارشون براش سخته اما من احساس می کنم خدا خیلی خوشش نمیاد از این رفتار بنده اش که دیگه تا این حد خودش رو درگیر بنده دیگه بکنه، خب انسان تا حدی در قبال دیگران مسئوله حتی در قبال نزدیک ترین افراد زندگی هر شخص. پس دیگه نیازی به این همه بی تابی نیست حالا نمیدونم به علت تکرار زیاده دیدن این صحنه ها برای من عادی شده و کم عاطفه شدم و یا واقعا همینطوره.