«رسید مژده که دلمرده میشود دلشاد/ مهار خرمن کهنه به باد باید داد» «بدون هیچ سرانجام، گرم مستی باش/ برقص! قاصدکی باش بیهوا در باد» «زمام امر خودت را به دست دوست بده/ بصیر اوست که دارد نظر به حال عباد» «همیشه پشت زمین گرم آسمان بودست/ ببین که تکیهزده هر گزارهای به نهاد» «به جای طعنهزدنها به کار آینهها/ میان دل بنشانیم نور جای سواد» «مرا گذر بده از هر پلی به سوی خودت/ اگر به هر کس و ناکس مسیر دل افتاد» «نترس، غصّه به پایان رسیده، شادی کن/ فرارسیدن ماه رجب مبارکباد...» ۱۴ دیماه ۱۴۰۳
باسمه تعالی: سلام علیکم: آری! باز امیدواری به رحمت الهی و باز نظر به آیندهای که تنها از طریق ایمان میتوان حضور آن را در دوردستها احساس کرد. ایمان، آری! ایمان، این بزرگترین سرمایهای که هر روز متذکر مژدهای است که خبر از سرآغاز رحمت دیگری است به همان معنایی که جنابعالی در سرودۀ خود میفرمایید: «همیشه پشتِ زمین گرم آسمان بوده است». پس ما را و یأس چرا؟! هرگز. زیرا: «إِنَّهُ لَا يَيْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْكَافِرُونَ». الحمدلله که خداوند راهی مقابل ما گشوده که هرگز بنبست ندارد. شعر زنده و خوبی سرودهاید. موفق باشید