باسمه تعالی: سلام علیکم: تا بوده همین‌طور بوده است که بالاخره شیطان در صراط مستقیم نشسته است، چه بسیار طلحه و زبیرها که جانانه در کنار پیامبر خدا«صلی‌الله‌علیه‌وآله» ایستادند و مبارزه کردند ولی نتوانستند همانند حضرت علی«علیه‌السلام» راه را ادامه دهند و در امتحان‌هایی که به حکم: «وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ» پیش آمد، نتوانستند معنی آن سختی‌ها که در دل حرکات توحیدی پیش می‌آید را؛ درک کنند تا به مدال افتخارآمیزِ «و بشّر الصّابرین» برسند و مزۀ مقاومت‌ها، آری! مزۀ مقاومت‌ها را بچشند که جهانی نورانی در مقابلِ انسان گشوده می‌شود. وظیفۀ ما در مواجهه و مقابله با این افراد، جدال و تقابل نیست؛ صبر است و محبت، همانند مولای‌مان علی«علیه‌السلام». تا آن‌جایی که خلیفۀ دوم گفت:  «لَوْ لَا عَلِیٌّ لَهَلَکَ عُمَرُ؛‌ اگر علی نبود عمر هلاک می‌شد». و یا در جایی می‌گوید: «لا ابقانی الله بعدک یا علی» ای علی! خداوند یک روز هم مرا بدون تو زنده نگه ندارد. و این معجزۀ صبری است که در مسیر توحید پیش می‌آید. موفق باشید