متن پرسش
اقای جوادی املی در باره ی النساء نواقص العقول این نظر را دارند که زنان چون در محیط جامعه قرار نگرفته اند عقلشان رشد نکرده.یعنی این فراز از نهج البلاغه را در بستر تاریخ ومتناسب با ان زمان تفسیر کرده اند.در صورتی یک اشکال روشی به این وارد است.اگر شما این را در بستر زمان تفسیر می کنی ؟چرا در مورد دیگر احکام این کار را انجام نمی دهی؟مثلا حق حضانت زن یا حق طلاق یا ارث یا تشبه به کفار در یک زمان خاص ورفع ان در یک مدت دیگر و.......چرا اینها را نیز در بستر زمان تفسیر نمیکنی؟
در ورد این اشکال روشی خواهشا توضیح منطقی دهید.
متن پاسخ
باسمه تعالی: سلام علیکم: عین جملهی آیتاللّه جوادی«حفظهاللّه» که بنده بالای خطبهی80 یادداشت کردم این است: « این خطبه که سید رضى صراحت دارد که پس از جنگ جمل ایراد شده و با توجه به اینکه روش سید رضى تقطیع کردن خطبه هاى حضرت بوده و قسمتهایى را مىآورده که جنبه ى بلاغت آن زیاد بوده معلوم مىشود عایشه مورد خطاب است. به گفتهى آیتاللّه جوادى این خطبه هیچ پایگاهى ندارد، چون برهانهایى مىآورد که خود را نقض مىکند، لذا به اهلش وا مىگذاریم. براى آنکه فرهنگ قرآن را در مورد زنان بدانیم باید آیات زیادى را مدّ نظر قرار دهیم » بنابراین نقص عقل زنان، سالبه بانتفاع موضوع است و بهکلّی نمیتوان بر آن تأکید کرد مگر آنکه معنای عقل را در این نوع متون یک نوع عقل معاش بگیریم و معتقد باشیم شأن زنان نیست که خود را وارد این امور بکنند و خداوند آنها را برای آن امور خلق نکرده که البته در این مورد هم جای مستثنائات باقی است. بنده سعی کرده ام در کتاب « زن آنگونه که باید باشد» جایگاه ان نوع روایات را روشن کنم . موفق باشید