متن پرسش و پاسخمتن پرسش
سلام علیکم
استاد در کتاب ادب خیال و عقل و قلب فرموده بودید قوه ی خیالیه را خداوند به ما عطا کرده است و باید از آن درست استفاده کنیم . و استفاده ی صحیح آن یعنی یک نفر مثل مرحوم مولوی که با قوه ی خیال خودش حقایقی عرشی را میرساند . اما در سیره ی اهل بیت که دقت کردم این ذوات مقدسه هیچ جا از قوه ی خیال خود استفاده نکرده اند . و عقل محض هستند . میشود کمی توضیح
متن پاسخ
باسمه تعالی: سلام علیکم: فرقی نمی‌کند ذوات مقدس اهل‌البیت«علیهم‌السلام» نیز یکی از ابعاد وجودی‌شان خیال است و با خیالِ نورانی‌شده ادعیه‌ی مبارکی مثل مناجات روز عرفه یا دعای ابوحمزه و ... اظهار شده. اگر خیال به صحنه نباشد که فقط می‌توان با فکر انتزاعی فیلسوفی کرد. خیالِ نورانی‌شده قلب را نورانی می‌کند و قلب نورانی خیال را نورانی می‌نماید. موفق باشید
آپارات
اینستاگرام
توییتر
تلگرام
ایتا