متن پرسش
سلام آقای طاهرزاده: وقتی آیت اللّه بهجت و علامه حسنزاده و علامه طباطبایی را می بینم که به چه مقاماتی رسیدند دلم جوش می زند برای بهترینشدن، الآن من نوجوانم، به اون خدا قسم من نمیخوام گناه کنم، اما بعد از هر دفعه که گرفتار میشوم پشیمان میشم و توبه میکنم. دارو تهیه کردم، هر کاری بگیند کردم. شبزنده دار هستم، نماز شب میخوانم و ....! چیکار کنم؟! نمیشه! شما را به خدا قسم، حاضرم سرم را بکوبم به دیوار، به جای اینکار چیکار کنم؟! لطفاً این پیام را پخش نکنید یکبار هم سؤال کرده بودم، گفتید؛ حارث محاسبی هم توبه میکرد، آخه حارث محاسبی اگه در این دوره بود که حالش گرفته میشد!!
متن پاسخ
باسمه تعالی: سلام علیکم: این قصهی همهی ما است، پس چرا در معرض دید بقیه نباشد؟! با توجه به جواب سؤال شمارهی 11143 شما در همان حدّی که از دست تان بر میآید وظایف دینیات را انجام بده تا کمی به نور عصمت اولیاء معصوم نزدیک شوی، آنوقت میبینی گناهانی که بدانها تمایل داشتی دیگر جاذبهی لازم را ندارند. در راستای نزدیکی به نور عصمت، زیارت آن انوار مقدس هم کارساز است. موفق باشید