متن پرسش
سلام علیکم:
همانطور که در نظر بزرگان داریم محبت ایمانی به جنس مخالف بلامانع است و روی این مورد سوالی نداریم ولی به نظر می رسد این محبت با حساسیتی همراه است مثلا خوبی جنس مخالف (چه مرد به زن و چه زن به مرد) ممکن است برای ما با حساسیت همراه باشد یا مثلا اگر کسی در قالب وظیفه بخواهد برای جنس مخالف وظیفه ای انجام دهد آن کار را با حساسیت انجام می دهد حال سوال این است این حساسیت ها (فارغ از هرگونه بحث شهوانی) طبیعی است؟ و لطمه ای به ارزش محبت ایمانی یا وظیفه ای که ما در قبال جنس مخالف انجام می دهیم نمی زند؟
متن پاسخ
باسمه تعالی: سلام علیکم: شریعت الهی با طرح موضوع نامحرمبودنِ جنس مخالف، متوجه بوده که عموماً انسانها در ارتباط با جنس مخالف گرفتار تحریک قوهی واهمه میشوند و بدین لحاظ است که خداوند تأکید دارد کمترین ارتباط را انسان با جنس مخالف داشته باشد مگر در حدّ ضرورت عقلی و شرعی. حال شما در نظر بگیرید وقتی کسی عکس غیر محجوب جنس مخالف را بنگرد قوهی واهمهی او چه بلایی بر سرش میآورد و چگونه او را از عالیترین رابطه با عالم قدس و معنا محروم مینماید. موفق باشید