متن پرسش
با عرض سلام و احترام: لطفا در خصوص این حدیث و نسبت آن با اراده انسان توضیح بفرمایید با تشکر. امام رضا عليه السلام فرمودند: اِذا اَرادَ اللّه ُ اَمْرا سَلَبَ الْعِبادَ عُقولَهُمْ فَاَنْفَذَ اَمْرَهُ وَ تَمَّتْ اِرادَتُهُ فَاِذااَنْفَذَ اَمْرَهُ رَدَّ اِلى كُلِّ ذى عَقْلٍ عَقْلَهُ فَيَقولُ كَيْفَ ذا؟ وَ مِنْ اَيْنَ ذا؟ هرگاه خداوند ارادهی امرى را بنمايد عقل را از مردم مى گيرد و كار خود را اجرا مينمايد و اراده اش بهاتمام ميرسد، وقتى تمام شد هوش و عقل آنها را برميگرداند، آن وقت اظهار نظر ميكنند كه چه شد؟ و از كجا بهوجود آمد؟
متن پاسخ
باسمه تعالی: سلام علیکم: اراده و اختیار انسان تنها در آن حدّ است که وقتی خداوند به حکم آیهی «کلّ یومٍ هو فی شأن» تاریخی را به صحنه آورد – مثل حضور اسلام در تاریخ – شخصیت خود را شکل دهد ولی به این معنا نیست که انسانها در هر جایی بتوانند هرطور خواستند عمل کنند. حدیث ارزشمند مذکور نشان میدهد بعضی از وقایع را خداوند ماورای عقل انسانها محقق میکند و چون آن حادثه واقع شد، انسانها تعجب میکنند که چگونه چنین شد؟ موفق باشید