استاد سلام ارادت وقتتون بخیر یک سوالی ذهن من رو به شدت مشغول کرده ، ما در حال فعالیت در یک مجموعه فرهنگی دانش آموزی هستیم و یک جمع صمیمی و هم هدف در حال تلاش هستیم و خب اقتضاعات مجموعه دانش آموزی رو هم میدونین دیگه ، سوالی که ذهن بنده رو مشغول کرده اینه که ، هدف باید رسیدن به خدای متعال باشه ، و خب در راه رسیدن به این هدف باید خیلی چیزا رو رعایت کرد و از امتحانات با موفقیت عبور کرد ، چیزی که ما می‌بینیم اینه که بسیاری از عابدین و عارفین و زاهدین و سالکین و مخبطین در راه خدا ، با خلوت و دوری از مردم و خلوت های طولانی به این مهم دست پیدا کردند و توصیه های بسیاری هم در این زمینه وارد شده ، از طرفی هم میبینیم بسیاری از بزرگان از جمله مقام معظم رهبری در کنار خلوت و .. با در جمع بودن به این مهم دست پیدا کردند و باز توصیه های زیادی هم وارد شده که در مسیر خودسازی باید دگرسازی داشته باشی تا به خودسازی برسی و به کار تشکیلاتی توصیه فراوان شده ، حالا یکجور تناقض در این ها مشاهده میشه ، از یک طرف توجه و خلوت و مراقبت و ریاضت و دوری از مردم ، از یک طرف در جمع بودن و کار تشکیلاتی و ..... ، چطور اینها رو باید کنار هم قرار بدیم تا سعادت حاصل بشه ؟ طبیعتا با در جمع بودن یکسری چیزها رعایت نمیشن ، مثلا در مدرسه وقتی میخوای کار تشکیلاتی کنی ، از یکسری از دانش آموزا حرف هایی شنیده میشود که اخلال به وجود میاره ، یا مثلا چیز هایی شبیه به این که در جمع قطعا برای انسان به‌وجود میاد ، اینجا تکلیف و وظیفه چیه ؟ چیکار باید کنیم دقیقا ؟ باید با نهایت دقت و ظرافت در جمع باشیم و کار تشکیلاتی کنیم ؟یا نه ، روش دیگه رو در پیش بگیرم امیدوارم تونسته باشم ، منظورم رو بهتون برسونم