با سلام خدمت استاد عزیز: آیا می توان بر اساس مبانی و معارف مهدوی گفت: برای هر انسانی بنابر مراقبت های او از نفس و مسائل مربوط به پیروی از احکم الهی و حدود شرعی و رعایت تقوی و ... بخشی از فرج امام زمان (عج) برای آن شخص اتفاق افتاده است؟

سلام استاد جان: خدا قوت! به فضل الهی قرار است دوره ای معرفتی برای نوجوانان برگزار کنیم. شروع دوره با کتابهای ۱. جوان و انتخاب بزرگ ۲. چه نیازی به نبی ۳. ده نکته ۴. نامه های بلوغ ۱ و ۲ باشد. سوال اول: بعد از این سیر کتاب ها شما چه کتاب های دیگری معرفی می کنید؟ سوال دوم: چون هر اندیشمندی عالَم خاص خود را دارد آیا ترکیب کتاب های شما با استاد صفایی و دیگر اندیشمندان عزیز، تداخل و چندگانگی ذهنی ایجاد نمی کند؟

سلام بر شما: با دنبال کردن مباحث آشتی با خدا (شنیدن صوت حضرتعالی) به این نتیجه رسیدیم که رسیدن به حقایق چیزی است که به جز خواندن درسهای مدرسه محقق می‌شود و درس هایمان (میزان سوادمان) نقشی در کمال و قرب الهی ندارند. حال ما با چه رویکردی، با چه انگیزه ای و با چه هدفی درسهایی مثل (زیست شناسی، ریاضی، شیمی و...) را بخوانیم که آن احساسِ پوچی و حس نومیدیِ ناشی از نرسیدن به هدف عالی برایمان ایجاد نشود؟ و اصلا آیا این نگاه ما نسبت به این علوم صحیح است؟

با سلام و احترام: من در معیارهای ازدواج دچار مشکل شده‌ام. با دوستم که حرف می‌زدم بسیار سختگیرانه با من صحبت می‌کردند و می‌گفتند باید دختری که انتخاب می‌کنی از لحاظ رعایت مسائل دینی یک پله از خودت بالاتر باشد تا بتواند تو را رشد دهد. اما من با نظر ایشان مخالفم و معتقدم لزومی به این مسئله نیست و حتی ممکن است کسی که ظاهرا از شما کمتر رعایت مسائل را می‌کند شخص مناسبی برای ازدواج با شما باشد. می‌خواستم نظر استاد را در این مورد بدانم. سوال دوم اینکه آیا ما می‌خواهیم با مرجع تقلید ازدواج کنیم که مبری از هرگونه ترک واجب یا عمل به حرام باشد یا با کسی که از نظر اخلاق و رفتار و علاقه بین طرفین مورد پسند شماست، ولو اینکه ایراداتی در التزام به مسائل دینی در ایشان باشد؟ چون خود ما هم طبیعتا مبری از هرگونه گناه نیستیم

با سلام و ادب خدمت استاد بزرگوار: ۱. استاد موضوعی راجع عقل دیدم مبنی براینکه عقل دشمن خلاقیت، این صحبت چقدر صحیحه، آیا این مطلب در رابطه با عقل غربی مطرح شده؟ ۲. در ضمن بنده خیلی افراد را می‌بینم که عقل را در برابرعدم خطر و ریسک پذیری میارن و میگن کسانی که خیلی عقل دارن ریسکشون کمه و اگر صحیحه چطور باید این دو را با هم جمع کرد؟

سلام استاد گرامی: وقت عالی بخیر. نظر شما درباره واکنش ما به برنامه عصر جدید چیست؟ برنامه ای است که ظاهرا بیشتر آکروبات بازی و سرود و نقاشی و تئاتر نشان میده و ما بینش شاید یک اثر هنری ارزشی هم نشون بده. نمیدونم در مجموع اثر خوبی داره روی جوونا یا نه؟ فکر می‌کنم اشکالش این باشه که جوونا رو علاقه مند کنه به همین نوع کارها که بیشتر خودنمایی توش مطرح هست و اونها رو نسبت به فعالیت های عمیق مثل مطالعه و عبادات بی رغبت کنه. البته این استنباط من هست.

با سمه تعالی. با سلام خدمت استاد طاهرزاده. متن ترجمه شده  به انگلیسی جلسه اول کتاب «آشتی با خدا» را ارسال می‌کنم تا چنانچه از کاربران محترم سایت «لُبّ المیزان» در این امر توانایی دارند، پیشنهادات خود را در جهت اصلاح متن مذکور بفرمایند. با تشکر

IN THE NAME OF GOD Reconciliation with God through reconciliation with the true self ASGHAR TAHERZADEH 1391 Page5 Table of contents Introduction………………...…………………………………………….…… 11 Introduction of author …………………………..………………………….… 15 The first session, why absurdity? Why anxiety? …………………………….. 19 The plague of neglect of inherent human poverty …………………..……….. 21 The plague of dependence and giving heart to anything other than God … . 23 The relationship between blasphemy and emptiness ………………………. 25 The root of despair and hopelessness ……………………………………..... 27 Discover the place of emptiness in the psyche …………………...………… 29 The blessings of faith in God ……………………………………………….. 31 Looking for a mirage or water? …………………………………………….. 33 To have but not to have …………………………………………...……….… 35 Session2, why did God create us? …………………………………..……… 39 Why do we say why? …………………………………………………..…… 41 The human soul seeks God …………………………………………………. 45 Page6 Psychological effects of paying attention to fashion……………………….. 46 God himself is the goal ……………………………………...……………… 50 God's purpose or created purpose……………………………...…………… 52 On the way to perfection……………………………………………………. 53 The meaning of being absurd……………………………………………….. 55 Blessings of achieving the true goal…………………………………………. 57 Obedience to God; the cause of the intensification of existence……………....59 The plague of neglecting the main house of life…………………………….. 61 Lost humans…………………………………………………………………. 64 Session 3; adherence to nature is the factor of soul vitality…………………. 69 Human nature is a capital within man…………………………………….…. 71 Paying attention to daily affairs and neglecting the remembrance of God… 72 Satisfaction of human nature and feeling of achievement…………………. 77 Nature human or me superior……………………………………………. 80 God is the deepest concept of man……………………………………… 84 All human beings want God…………………………………………….. 87 An example of encountering God……………………………………….. 90 Away from nature or away from yourself……………………………….. 92 The convenient of a spirits with God……………………………………. 95 Session 4; God is free from how…………………………………………. 101 Self-knowledge is a sure way in theology………………………………… 104 Eyes and ears are tools……………………………………………………. 106 All specific perceptions of the self are real, not virtual selves……………. 109 Page7 Being a man and a woman is related to the virtual self, the body………… 110 Self means just being……………………………………………………… 111 The surest way to reconcile with God…………………………………….. 112 Nihilism is not about the real self…………………………………………. 114 The relationship between the existence of a creature and the existence of a creator …………………………………………………………………… 117 A window to see God …………………………………………………… 119 The meaning of the presence of the heart and its blessing ……………… 122 Worship is the cause of the intensity of existence ………………………. 124 The cause of doubts ……………………………………………………… 128 Man is more truth than body ……………………………………………… 131 Belonging of soul to body …………………………………………………. 133 Session 5; human existence does not accept death ………………………… 137 Man sees that he is dying ………………………………………………… 139 The real self is the container of the emergency of my states ……………. 141 The face of the bodies in the resurrection …………………………………. 142 The disembodied human is more alive ……………………………………... 146 Journey to God ……………………………………………………………... 150 What is death and how and its types……………………………………… 152 The evolution of the soul through the body………………………………. 153 Where does the need for sleep come from? ………………………………. 156 The difference between sleep and anaesthesia …………………………… 158 Is the real self-more important or the body? ……………………………… 160 Crossing the world is a condition of reconciliation with God …………….. 162 Page8 The basis of austerities……………………………………………………... 167 How close to the real self…………………………………………………... 170 Man is wider than matter and material things…………………………… 173 The meaning of the placelessness of the soul………………………………. 179 Where is the pure gem, where is the world of soil? ....................................... 181 Communication with the absolute wise ……………………………………. 186 The breadth of the soul and the place of prophecy ………………………… 191 The place of the infinite human and soul in the universe ………………….. 193 Pests of unlimited soul attention to the limited world ……………………... 197 Humans only want God ……………………………………………………. 199 How to communicate with the absolute wise ……………………………… 201 How to be like a valuable prophet …………………………………………. 206 Manifestation of facts on the heart ………………………………………… 208 The difference between prophet and mystics ……………………………… 210 The blessings of prophecy and the law ……………………………………. 214 Session 8; All-round presence of God …………………………………….. 219 All-round presence of the real self in the body ……………………………. 222 The omnipresent presence of God in the universe ………………………… 224 Blessings of paying attention to the existential aspect of beings……………..229 How God is present in the material world?......................................................233 How God plans the world? …………………………………………………..234 How God appeared? …………………………………………………………234 Page9 Session 9; the human soul and its dispersion ………………………………..239 The meaning of losing yourself……………………………………………...241 The lost man, the reverse man ………………………………………………243 What are the humans missing? ……………………………………………...246 Meaning of identitylessness………………………………………………….249 Only one way ………………………………………………………………..251 What is stable in human personality? ……………………………………….253 When the real self becomes a virtual self? ………………………………….255 Virtual self instead of real self ………………………………………………256 Communication with god is the condition of salvation from the virtual self.. 259 Which self is useful ………………………………………………………… 264 Giving importance to the real self and achieving it ………………………... 266 A path from oneself to god ………………………………………………… 268 Eternal remorse ……………………………………………………………. 270 When man forgets himself? ……………………………………………….. 272 Man in his darkness ………………………………………………………... 274 23 points about reconciliation with God …………………………………… 277 Holy or unholy of man ……………………………………………………... 279 Understanding the grief of homelessness ……………………………………280 The way to enter the world of wisdom and solitude …………………………281 Reconciliation with God, reconciliation with everything ……………………282 Indifference why ……………………………………………………………..283 Be yourself, to be life ………………………………………………………...284 Page10 It is life that looks at life ……………………………………………………. 285 Face yourself, Look with your brightness ………………………………….. 286 Self- control means not losing yourself …………………………………….. 287 Rebellion and life …………………………………………………………… 288 When everything is lost? …………………………………………………… 289 When everything becomes familiar to us? …………………………………. 290 Endless Insider, in tune with the truth ……………………………………… 291 Life, the big life …………………………………………………………….. 292 Let's not be satisfied with becoming the best of the best …………………… 293 Companionship with life ……………………………………………………. 294 When man becomes meaningless ……………………………………………295 When life had a heart ………………………………………………………...296 Human suffering is due to atheism …………………………………………..297 Everything becomes meaningless ……………………………………………298 Paying attention to the real self is paying attention to God ………………….299 If you only pay attention to the body, it causes frustration …………………. 300 Let us be what got wants us to be ……………………………………………301 Page11 Introduction 1) We do not know why we decided to publish the issues of reconciliation with God. Each of the friends decided to listen to one of the sessions from the tape and turn it into text, and after converting all the sounds, we came to the conclusion that it would be good to collect them in book form. While we did not know why? Finally, we started the whole work with difficulty, and each of us, without any work experience, started the preparations for publishing the book, until finally, the book is now at your disposal. 2) The contents of the book were useful for us and really opened a new window on us to face unconquered, pristine and invigorating ways instead of stepping on repetitive and tedious roads, and to the homeland that is beyond these ordinary homelands. Let's take a step, let us take refuge in ourselves and go to the safest homeland, that is, in the arms of God, and let us free ourselves from any fear, and make God the guest of our hearts, and expand ourselves to the breadth of divine light, and at that time be us and God and everything we want to find whoever we are looking for there, Whoever did not know his true self and was driven away from himself, did not lose himself, but lost God, Page12 and not having God is the peak of identitiylessness and fruitlessness. Doesn't that mean helplessness? You can never run away from God, there is no other place, being with yourself and being with God Is love and nothing else makes sense, in the passion to reach God, if you do not give your life, they will take your life. 3) In the way of reconciliation with God, instead of buying God and God becoming yours, God buys you and you become valuable because you have become God's property and thus you give everything because you have been bought. You are so ruined that they can no longer build you. And you are made so that they can no ruin you. 4) Those who see nothing but appearances do not reconcile with God, and those who live by the wall of divine love. Reconciliation with God gives them indescribable warmth that they will never want to get out of. 5) The way of reconciliation with God is not closed, because before we reconciled with God, God reconciled with us. If love and reconciliation did not start from God, there would be no monotheism in the universe and the appearance of Satan everywhere. 6) Reconciliation with God brings love to our home so that we do not lose the way of love. It is not clear whether we are waiting for reconciliation to start from him or he is waiting for reconciliation to start from us. Reconciliation with God is the story of the end of waiting, an expectation that cannot be ignored. Everything can be given up, but the expectation of reconciliation with God cannot be given up. This is the beginning, the end of which is the beginning of the journey to infinite good. 7) In reconciliation with God, the intention to go and reach is completely in the light, and one cannot live except with light. Page13 8) If reconciliation with God started from him, which it is, then he has something to do with us, he wants to see himself in us. If you are not reconciled to God, hurry because God is always reconciled to you. 9) Reconciliation with God is the way in which the infallible Imams show that they are completely different from the God that philosophers introduce. Yes, reconciliation with God is the way and you have been invited to this way. The one who is not allowed will not be given anything and it will be impossible for him to walk. 10) Reconciliation with God is an invitation to return to oneself, but a self who has fallen in love with God and all hopes are ignited in him. We have reconciled with God since the day we were created, we have neglected ourselves, and as a result we have neglected God. So reconciliation with God is reconciliation with oneself. We have brought all our possessions to the stage to introduce ourselves to God. And we have nothing but being a slave. We have brought our non-existence in reconciliation with God to do this reconciliation. We hope to reconcile with God, considering our own shortcomings. Al-Mizan Cultural Group Page15 Introduction of the author Thou hast no need of rose wine: take leave of (its) rosiness, thou (thyself) art (its) rosiness. What can I say as an introduction? I do not know how my dear and compassionate friends, who are concerned about the confusion of young people of the same age, become interested in the topics of "reconciliation with God through reconciliation with the real self". They worked hard to transfer subjects that were audio files into text. After proofreading, typing, and a thousand other works that have to be done to get a writing to the stage, I am now asked to write an introduction to it. All I can say is that my introduction is to pay attention to the same motivation that these devoted young people feel they must somehow hear the voice of their soul and recognise it in their depths. They saw this as a means to an end. If you, dear reader, feel that you are stuck in the high walls that you have built for yourself and you think that you should break those walls and find yourself as well as your meaning, Page16 you may be able to find it through this article. Recognize your reality to some extent and slowly and find yourself in his mirror. Destroy the walls of illusion with the light of intellect and human nature and fly over it. And finally find the most real and familiar truths, that is, know God, yes God, but not the God who is understood by thoughts and has a place in thoughts, but the God whom souls find. Also meet the best human beings, the prophets of God in the sea of existence. And in your mirror, notice the dear acquaintances named Imams." the material desires of the body, like a veil on the real self of man, cause man to value only this material body and not to pay attention to his real self." if you want you can free yourself from time and place and from everything, yes from everything, see him in the vastness of eternity, and from there laugh at your beard about your past, how you have been. You will see that your existence is full of light, as if all the springs are boiling in your soul! Hafez said in his approach to his past story: A jewel that is beyond the shell of existence and of time, from those lost on the shore of the sea, search it made. Even the unbeliever had the support of God, though he could not see God's name would always hail. If you believe that man is a pit whose depth is infinite and it is easier to count his body hair than to count his feelings, and if you believe that most people are amazed by high mountains and the violent waves of the seas and the wide roaring's rivers and the vastness of the oceans and rotation of the stars, but they do not pay attention to their true selves and this is their main problem, maybe through this topics you will find the alphabet of conversation with yourself and start exploring the layers of your being and reading the book of your being. Page17 And that means reconciling with yourself, and if you reconcile with yourself, you will find God in existence like everyone else and you say: Truly, O God! When I love you, what do I love? It is not the body, not the self, not the beauty that is temporary, not the radiance of the light, not the pleasant song, not the fragrant flowers and plants...! The love God is not to love those things, yet when I love God, I love a certain light, a certain voice, and a certain smell, that is, my inner light and smell, which illuminates my soul! What does not fit in one place, you become aware that what is not in time but exists! This is what I love when I love my God, and when I want to reconcile with myself. Make a window of yourself and from that window without any veil, even without the veil of reasoning, look from the depths of your soul and just look, and find God! Tell him: God, loving you is free and at the same time you are the most precious thing and there is nothing more precious than you to give me. It is enough to open the window inside you to Him and free yourself from the dust of illusions and scattered thoughts and know that this look and this window that you have made for yourself is enough to have God. Yeah this; and God must be loved for free, and the best request of God is to seek God Himself. Hurry to please God and be watered by God that he is sufficient for you and there is not enough for you except Him. For a free man is not one who knows the good, but one who loves the "good", for knowing the good alone is not enough," which is the work of philosophers". Page18 The problem is that we do not reconcile with ourselves. And we knock on doors and walls to achieve illusory goals in the form of arrogance and pride. And then how can we travel with broken wings on the clear and crystalline sky of the on unseen world. And let us walk on the greenery of the purgatory world and be watered by the clear silence of that land! All day long, from the buffets of phantasy and from (thoughts of) loss and gain and from fear of decline, There reminds to eat (the soul) neither joy nor grace and glory nor way of journeying to Heaven. We must reconcile with our true selves to find the kingdom of heaven within us and walk there, where we must walk. And when one walks there, one will understand what the kingdom of heaven means! So you have to act to understand! Analyse these issues well, never read them just once. And search within yourself to see if these are not really your stories written on the wall of these papers? So by reading this book, try to read yourself and know yourself so that the doors will open for you! Finally I do not know what to write as an introduction! Dear reader, I suggest you ask these enlightened young people," whom I am very interested in", why did they turn this lecture into a book? I do not know exactly what they will answer. I may not tolerate hearing their answers. But accept what they have told you as the introduction to this book, and if they have not said anything, read the unwritten words they have not said! I do not know if are ashamed of not saying them or if they have unspoken things that cannot be said. Taherzadeh The first session why absurdity? Why anxiety? In the name of God Page21 The plague of neglect of inherent human poverty If man can evaluate himself correctly and know himself correctly, the meaning of many of the truths and instructions given by religion will be clear to him. This narration has reached us many times from innocent (Masoom) that: Whoever knows himself knows his God, so we can attain reliable theology through self-awareness, and through this we can clarify the truth of monotheism, prophet hood, resurrection and Imamate in our souls. The discussion of this session is about emptiness an anxiety and the reasons for their existence in humans. Sometimes people feel empty and anxious. In this case, if a person knows the cause, he can solve it, otherwise in order to escape from it, he entertains himself and does other things, and takes refuge from mirage to mirage and from pain to pain. It neglects the internal pain and its proper treatment. Page22 And the problem remains. For this reason, for proper treatment, we must know the main causes of emptiness and anxiety. It is a rule that whenever a person turns to himself, if he feels that his life and deeds are in vain, he feels emptiness, and as soon as this feeling touches him, anxiety also arises in him, which causes him anxiety and confusion, and what should I do? What should I do? Comes to him, whenever a person feels anxiety in himself, if he values and pursues it, he will reach emptiness or loss. If we evaluate deeply; The root of the feeling of emptiness goes back to the fact that man thinks that it is enough to achieve his goal, and therefore he wants to continue his affairs by relying on himself and having an independent option of "himself". God says: O ye men! It is ye that have need of Allah: but Allah is the one free of all wants, worthy of all praise "O people, you are inherently poor and have nothing of your own, and only God is rich and praiseworthy." so if a person looks at himself, he sees that he has nothing of his own, now if it stops in its nothingness, it reaches emptiness, and emptiness eventually causes anxiety. But if he looks at the truth while paying attention to his non-existence and uses the light of God, he realizes that everything belongs to God who is praiseworthy and needless and can be connected to the light of these attributes of God and reach richness and perfection; that is, Page23 to achieve peace and trust and get rid of emptiness and anxiety. The plague of dependence and giving her to anything other than God. Only God is rich and stable, and other than God is absurd and perishable. So attachment to a non-god means attachment to the absurd. For example: if a person closes his heart to his memory," because memory disappears with age", he is in fact closed to emptiness, and the result will be anxiety. Or if someone wants to build a building to create a better platform for serving God, he is no longer interested in emptiness. Otherwise, it means that if its goal is the building itself, it will become absurd in the absence of the building. Reliance on degrees, power, wealth, and the like ultimately leads to emptiness and anxiety. The "degree" loses its true power by forgetting what we have learned. "Wealth" runs out after a while, or we run out of life and no longer use it! Each of these is anxious and disturbing and takes a person away from peace. If man pays attention to something other than God and becomes attached to it, a kind of attachment to emptiness develops in the subconscious mind, although he does not seem to realize it. Someone may depend on his child and say: God willing, my child is young and staying, in fact, he states that he is unconsciously anxious to leave him. If someone is informed that he has been accepted in the entrance exam, he will be happy at first, but at the same time he is happy and has a kind of sadness in his heart. Because he knows that he will not be happy and he should be connected to something else, Because passing the entrance exam is not the whole goal of man. He is happy to go to university, but at the same time, he is anxious to spend the first and second semesters and the rest of the semesters. Page24 After passing the first semester, he has a joy and an anxiety, the joy of passing the first semester successfully, and the anxiety of how I will spend the next semester and etcetera. When he graduates, his heart is still passion and anxious; Going to the army, finding a job, thinking about getting a house and having a car and getting married ....and in short, being captured in bigger sorrows! Of course I do not mean that these things are bad, but I mean that any inclination towards non- God causes anxiety. It should be important to note that in the heart of everything ungodly is an anxiety, this is the nature and sex of the world.3 after finishing his education and reaching his wife and home, he just looks like his father! That is, he is still anxious; preparing his daughters for marriage, preparing his sons for marriage and completing the house, etcetera, then he grows old and the anxiety becomes more intense, because he feels empty. The language of the present is the old men and women who did not strive to reach God in the moments of life and were attached to other than God. "This world is woe to you." this means that they did not get what they wanted. That is, their lives have become meaningless. To be attached to a non-god, then, is to be attached to an absurdity and to face all kinds of anxiety. 3) Imam Sadegh (as) said: Whoever becomes attached to the world, his heart has three qualities: sorrow that does not end and desire not reach it and hope that does not reach it. Page25 The relationship between blasphemy and emptiness If you pay attention in the logic of the Quran, a disbeliever is one who is to be attached (has a heart) other than God! Therefore, it can be concluded that attaching oneself to emptiness is in fact a kind of infidelity.4 ' if infidelity takes someone's life, it has practically closed his heart to other than God. And there is no permanence other than God -even if it is achieved- the world is such that if someone does not have, he wants and if he has, he demands more. In other words, it does not have a fixed size to end.5 As the saying goes; The world is like a fish's tail in the water, even if a person tries to catch a fish's tail in the water, he cannot, and if he finally catches it with a lot of effort, he will immediately lose it with the shaking of the fish! Non-God is also unattainable because its essence of existence is such that it has no independence. If someone achieves it, he has two states: either he does not stay for it, or if he stays, he thinks that what he has is small for him. One who is attached to emptiness will surely be disappointed. Because despair occurs when a person either does something and does not benefit from it, or wants to do something but is not sure of the result. The whole world, because it is the world, has an absurdity, because it is not permanent. 4) The meaning is moral and behavioural infidelity and not jurisprudential infidelity that causes departure from religion. 5) Imam Sadegh (as) said: it is like the world like the salty water of the sea, whatever he eats from it increases his thirst until he kills him. Page26 So whoever intends the world- that is, other than God- will surely be disappointed. What is the result of despair? Said: In every company I uttered my wailful notes, I consorted with the unhappy and with them that rejoice. He imagines that his needs will be met by people and hopes for someone every moment and every day! Because he is desperate and wants to get out of despair, he runs, just like someone who is thirsty and runs in middle of the desert looking for water this way and that. He does not slow down for a moment, he can not stop, while he is not sure if there is water in the place he is moving. He is in doubt. Said: You see the mirage for away and run (toward it): you become in love with your own sight. He lives with his fantasies and when he wanted to have a real connection with them, he saw that there was nothing. Let him run on: the more he runs, the more remote does he become from the object of his heart's desire. That which you imagine to be the treasure- through that vain imagination you are losing the treasure. He lives with his fantasies and when he wanted to communicate with them seriously, he saw that there was nothing. Or a person who seriously and steadily focus all his attention on getting a university degree, but in a review finds that he has not met all his desires. Now he buys a garden to go to for fun on holidays. In fact, with that high university degree, he could not overcome his despair and reach peace. When he buys a garden, he is happy for a while, but again he sees that he is restless. He sells the garden and goes to one of the most important tourist cities in the world, where he can have fun and again encounters despair and emptiness. The reason he always decides to do different things to get rid of frustration and start a new job every moment is because he wants to escape from his frustration in away other than the real way. Page27 He does not know that he wealth and job position do not bring him peace, so his whole purpose in life is to earn more money and get a higher job position. He is unaware of what he does not have, and it does not take long for him to realize that he is at the same starting point and again encounters despair and emptiness. All of this example tell us that being attached to a non-god is tantamount to despair. The route of despair and hopelessness The Quran says: No one despairs of God's help except the disbelievers. The infidel is attached to emptiness, and attachment to futility is the same as attachment to other than God and despair of God's grace and help, and everything is the hands of God, and nothing can come from other than God. For this reason, the infidel suffers from emptiness and anxiety. And whoever relies on other than God has nothing at all because his heart and conscience are not satisfied with those things. And because those things do not last for him, he feels empty. It goes without saying that if man connects to God, everything will be reversed; one who loves God also builds a house, what to worship in it. Meanwhile, the house he has built will no longer lead him to emptiness. And more importantly, the events of the time do not determine the course of his life, and his life is not influenced by its creators, but by following the divine prophets. It becomes a factor in carrying out God's command and will on earth. Page28 That is, it enters the past that history makes, not that it falls into the dustbin of history. Anyone who wants to take the sunlight that has fallen on the wall of his house and make it his own property, sees that after a while the sunlight is gone. The wall itself did not have sunlight. This is the sun that has sunlight. It is the same if one is attached to the creature of God: because the creatures of God are to go, after a while he sees that his hand is empty and therefore he reaches emptiness and becomes disappointed. Most young people who fall in love with a non-God are frustrated. The reason for this disappointment goes back to them, if his heart wanted to get a degree and a doctorate and did not get it, he would have considered his life empty. On the other hand, if he did not like such things, it did not matter to him whether he reached them or not, and if he did not reach them, he would not suffer from emptiness and despair.7 Some people who are not accepted in the entrance exam say that if our father had sent us to the entrance exam class, we would have been accepted! And those who went to the entrance exam class and were not accepted, find another excuse. For example, they say that the neighbour's rooster sings a lot, I was distracted! Thus, everyone tries to find an excuse to justify his anxiety, 7)The prophet of Islam( peace and blessings of Allah be upon him) said: the best person is the one who loves worship and embraces it and accompanies it with his body and leaves himself to worship and does not worry about the hardships and easy of life. Page 29 but does not realize that these are not the true interpretation of his despair and anxiety. If one does not have God, he does not interpret the cause of his own absurdities correctly.as in light, heat and golden colour, sunlight is the original and it cannot be attributed to light, heat and golden colour on the wall of the house. This is evident as the sunsets and the light disappears from the wall of the house. He realizes this misconception of his own and this misconception embarrasses him. In the same way, the whole universe and man are there manifestations of the light of the divine names. The universe and man are like the light that comes to us from the sun, and the true sun is God. God said in the Quran: The heavens and the earth are the manifestation of the light of God and his names. If he falls in love with a non- God," because the non-God is not stable and perishes", he becomes ashamed and suffers in emptiness. Discover the place of emptiness in the psyche Everyone should be able to easily interpret their emptiness and anxiety. One of the reasons that people all over the world usually feel empty and depressed in the last hours of a holiday is that they have spent all their holidays in worldly affairs. But those who have lived in spirituality for a long time and have benefited from the spiritual bed of the holiday, are happy and cheerful on the evening of the holiday. They pray, worship, visit their families and visit the graves of the dead. In short, they are having fun in their spiritual state! Said: Page 30 That you are (spiritually) dead and decrepit-all this is because you have abandoned the chief. If one does not understand the cause of depression and despair in the last hours of the holiday, one thinks that the reason for one's grief is the lack of exciting entertainment! He says that if I had a game and entertainment device, I would play with it on holidays evening and I would not be tired and depressed anymore! But when he buys the same device, he gets tired of them after a while. Now, in fact, having that device, the device is no longer attractive to him! Just like the people of the world who, despite always seeking the world, are always wordless! And because they do not know the cause of depression, they are forced to replace it with something else from the same world. All this is because they do not realize that if someone wants to be at peace with other than God, he is always restless and distress. Said: The moment you are captivated by yourself, cloud of grief and sorrow surrounds you- and the breath (moment) that is ecstasy (when you do not pay attention to yourself), moon (beloved) come to you. The restlessness of human beings is due to the fact that they want to relax according to the desires of their world while they have to seek the truth. Like true believers who relax in connection with the truth, they are freed from the worries of the soul and join the truth. Therefore, he says:" The breath (moment) that is ecstasy, lover brings you drink (wined)" when you are free from your ego, you live whit the attributes of a friend (God) and look at him. When Imam Khomeini, May God Have Mercy on him, returned to Iran from Paris and apparently achieved the greatest victory and suppressed the Shah and the imperial system and the nation revolted at his invitation, generally should be very happy. The reporter asked him: Page31 Sir, how do you feel? Imam Khomeini said: nothing! This answer of the Imam shows that his restlessness and joy are achieved by God (and achieving God's pleasure), not worldly victory. The Imam has acquired" equanimity" from elsewhere. As he said:" the breath (moment) that is ecstasy, moon (beloved) come to you". God is with you. The Imam is happy because he has served (Servant of God), not because he has own over the Shah. Therefore, Rumi goes on to say: All your deprivation because of your sensual (fleet, low-value) requests- otherwise, all your wishes were given to you in full. As long as you pursue the desires of the world, you are always faced with deprivation, otherwise if you free yourself from the illusory desires of the world, you will find that you have everything you really wanted. All human beings seek peace, but no one achieves peace through the world, human beings attain peace through communication with God, and through communication with God all truth desire can be achieved. God says: O people! You are all looking for peace, know that this peace, trust and confidence can only be obtained with God. The blessing of faith in God The deceptive appearance and the apparent beauty of worldly affairs, which are in fact all absorbed and mortal, cause man to become atheist. The Infidel falls in love with emptiness and his life becomes fruitless. In lives where there is no faith, there is no fruit, and if someone's life is fruitless, he will have various worries! It is faith that connects man to God. And if man does not connect to God, he is practically connected to the world, that is, to the absurdities, whether he wants to or not. Page 32 If man trusts himself instead of trusting in God, he will suffer in emptiness. He who seeks to solve his problems with the help of his intelligence or with the help of his power will soon perish, because he is separated from God. If someone says with the help of God, God willing, I will do this tomorrow, there is no problem, God also commands in the Quran that: before doing anything, say to yourself ,"if got wills", remind yourself that it is God who helps you to do things. So if someone says: I do something by force, God actually shows him: you are poor, you are a shadow, you are nothing, you have to be connected to the truth in order to become something. Said: The shadow shows itself, but (in reality) it is nothing- we are like the shadow of nothing. Faith is a means of connecting man to the absolutely needless, that is, to a God who is needless and praiseworthy. And unbelief, because it is a separation from the absolute rich, is to remain in poverty and nothingness. And as a result causes confusion among the absurd. In fact, anyone who has not found the way to faith in God and does not believe in him, certainly be anxious. Sometimes a person does not know that he is anxious, as it often happens that a person does not know that he is angry, and if you tell him that you are angry at the moment, leave the matter for later, he says no, I'm not angry. For example drivers whose cars are jammed for some reason honk several times when a car is moving late, they have anxiety that they do not know. Page33 They must think at an opportune time to realize how much they have fought with themselves! Humans do not realize that their unbelief and anxiety are shattering them. Like a hand that is numb from the cold, in this case, if he puts his hand on the fire in such a way that it is possible to burn his hand, he will not feel any pain or burning, but when his hand comes out of the numb state, he will feel that his hand burnt. The desire for the world, great and jealousy, numb the true feeling of a person and do not let him understand what has happened to him. Anxious people often do not notice their severe anxiety, they think this is a normal way of life .When he wakes up, both in this world or in the other word, he realizes what evil he has done to himself, while believing in a perfect God is the cause of eliminating all these worries. Looking for a mirage or water? All human beings are thirsty for perfection, but some people go after a mirage. When someone goes after a mirage, he does not get water and loses the ability to return, and as a result, he is perished. The way to escape emptiness and despair is not to live life normally! If a person wants to reduce his emptiness and anxiety, he must know that his heart wants God and he must follow God. Rumi says: O people! If you want water, the water is inside the jar, why are you overwhelmed by the role of flowers on the jar?! Why are you fascinated by the beautiful appearance of the jar? Page34 When the water that is your real need is inside the jar and the flower on the jar does not help to meet your need? Know that the outward form passes away, (but) the world of reality remains for ever. How long will you play at loving the shape of the jug? Leave the shape of the jug; go seek the water. You have seen its (outward) form, you are unaware of the reality; pick out from the shell a pearl, if you are wise That is, man has come to this world to connect with God, and if he seeks the world in this world, it is as if a thirsty man wants to quench his thirst with a flower on a jar and ignore the contents of the jar. Preoccupation with the face and appearance of the world keeps man in the anxiety of disbelief and thirst for the truth. In the end, the world will not be attainable, God will remain, and the connection that man has been able to establish with God, and nothing. The only way to get rid of depression is to slowly get rid of it by connecting with God. If one wants his life to be fruitful and not absurd, his life must be a life of faith, and he must enter a religious life. When one evaluates the anxieties of oneself and others, one sees precisely that the root of all anxieties is the lack of connection to the right. And heartfelt faith is the only means of connecting to the truth that must be sought. To have but not to have Rumi has a story that is a good warning to human beings to make people understand that having the world is in fact equal to having nothing (more). He says; inside the big city, all the people of the world were gathered. The size of city was equal to one glass, there were no more than three people! Page35 These three people were also strange people. One of them was the far-sighted blind. He was blind, but far away, he saw far away, in addition to seeing near! One of them was deaf, but his ear was very sharp! One of them was naked and at the same time his clothes were very long! (Once) there was a city very huge and great 1, but its size was the size of a saucer, no more (than that). (It was) very huge and very broad and very long, ever so big, as big as an onion.2 The people of ten cities were assembled within it, but the whole (amounted to) three fellows with unwashed (dirty) faces. One (of the three) was very far sighted and blind eyed- Blind to Solomon and seeing the leg of the ant; some are such that they do not see a prophet as great as Solomon, peace be upon him, but they see the foot of an ant; they know the price of the dollar, but they do not know anything about God, religion and his prophet; In short, they do not pay attention to the lasting facts and are busy with the small things that go on it the world. And the second was very sharp of hearing and extremely deaf- a treasure in which there is not a barleycorn's weight of gold; Very sharp ears and sharp intelligence! He hears and knows everything about the world, but he has no a spiritual treasure, and he does not feel a shred of meaning in himself, and he is deaf to truths. And the other (the third) was naked and bare, pudendo patefacto, but the skirts of his raiment were long. Because he has the world, he considers himself to have everything, but he is actually naked because he has no piety- which is real clothing. 1. This is the children's tale 2. literally," extremely big, big- the size of an onion." Page 36 The blind man said," look, an army is approaching: I see what people they are and how many." The deaf man said," yes; I heard their voices (and know) what they are saying openly and secretly." the naked man said," I am afraid they will cut off (something) from the length of my shirt." The blind man said, "Look, they have come near! Arise and let us flee before (we suffer) blows and chains." "Yes," says the deaf man," the noise is getting nearer. Come on, my friends!" The naked man said," Alas, from covetousness they will cut off my skirt, and I am unprotected." The blind man said: O people! An army is coming from afar. I am so precise that I know which tribe they belong to and how many." the deaf man said:" I heard their voices and I hear their secret words." the naked man said:" what should I do if they will cut off from the length of my skirt now?" The blind man said:" let us flee (escape)". In short, these" very ignorant very smart", people got up and ran away. The story is very deep. These three people are symbol of those people whose lives and efforts are based only on achieving worldly desires. Rumi says that the blindness of the far-sighted means the blindness that does not see the truth, but is worried about the smallest financial gain and loss of his life and has a small account of them." sharp ear deaf" means someone who does not hear the truth but is very "sharp" about his financial and worldly benefits and losses. And" long dress naked" is one who is naked of spiritual perfection while having worldly wealth. But blind is greed; the greedy person sees everyone's fault but does not see his own fault. Deaf is wish; he hears the" death sound" of others but does not believe in his own death. Naked is the man of the world; while he has nothing, he thinks he has everything, and others plan for his wealth. Know that hope is the deaf man who has (often) heard of our dying, (but) has not heard of his own death or regarded his own decease. The blind man is greed: he sees other people's faults, hair by hair, and tells them from street to street, Page 37 (But) his blind eyes do not perceive one mote of his own faults, albeit he is a fault finder. The naked man is afraid that his skirt will be cut off: how should they (any one) cut off the skirt of a naked man? The worldly man is destitute and terrified: he possesses nothing, (yet) he has dread of thieves. He knows a hundred thousand superfluous matters connected with the (various) sciences, but that unjust man does not know his own soul. He knows the special properties of every substance, (but) in elucidating his own substance (essence) he is (as ignorant) as an ass, Thou knowest what is the value of every article of merchandise ;( if) thou knowest not the value of thyself,' tis folly. This, this, is the soul of all the sciences-that thou shouldst know who thou shalt be on the day of judgement. The result is that if one has no relationship with God, it is "far-sighted"blind, "sharp ear "deaf, and" naked covered"! The covered that fears nudity, and the deaf that is rightly deaf- and all its attention is on not losing a single rial -and the blind that is deprived of seeing the truth, these are always anxious, and this is the nature of the world. One who is blind to the truth, and is deaf to hearing the truth and does not seek meaning, is only engaged in emptiness and becomes anxious. Rumi says that they escaped and went to a village. There they saw a grilled chicken that had so much meat that it was the size of a bone! They ate and ate until they swelled and became so thin that they could no longer move because of obesity! Isn't that so?! Some are so big that they have dozens of buildings but no humanity at all! A person who does not have spiritual perfection has a lot of "nothing". Therefore, man must know himself correctly. And if man knows himself correctly, he will surely see that in the depths of his soul, he wants God. Page38 Man is godless, absurd and anxious. A person who knows himself realizes that he cannot be without God at all. A person can study, peruse well, have a home, have wife and not be absurd; provided that he wants everyone as the bed of" slavery" of God. Study to be a human being who has done his duty in this direction, not to study and be proud. May God help us to understand the "praiseworthy and need lessens" with all our "being" and to turn our "heart" and "soul' towards "him"(God) and to turn our souls to God through worship and servitude to God. Let us not our souls deviate, so that all the gardens of the world may flourish in our souls and bear the fruit of the bond of truth. "And peace be upon you and the mercy and blessings of God."

با عرض سلام: در وحدت وجود می‌گوییم وجود امری بسیط است و صرف است و چون عدم تحقق ندارد وجود بینهایت است و ختم به حد عدم نمی‌شود. نتیجتا یک وجود بیشتر نداریم که نامتناهی وجودیست و موجودات دیگر به سبب آن وجود هستند و وجود آیتی و نشانه و سایه آن وجودند. آیا این اعتقاد من مشکلی دارد؟ حالا وقتی می‌گوییم «لا حول ولا قوه الا بالله» نتیجه اختیار ما چه می‌شود؟ اگر اختیاری که انسان دارد هم مخلوق خدا باشد آیا به جبر نمی انجامد؟ اگر اختیار جدای از خدا باشد وجود خدا محدود می‌شود اگر هم تحت قیومیت خدا باشد جبر ایجاد می‌شود.

بسم الله الرحمن الرحیم .سلامک از آنجا که بنده حقیر ارادت خاص نسبت به استاد اصغر طاهرزاده دارم و در زمان سختی ها زمانیکه در تصادفی پدرم را از دست دادم با راهنمایی یک دوست و مطالعه سیر مطالعاتی کتب ایشان نگرشم به دنیا و زندگی تغییر کرد و ایشان را استاد و راهنمای خود می دانم در جهت شناخت هر چه بیشتر خود و خدای مهربان. چند سوال داشتم از استاد اصغر طاهرزاده عزیز، اگر لطف کنند و وقت بگذارند و به سوالات حقیر پاسخ دهند ممنون میشم. ۱. آیا می توان با جنس مخالف (نامحرم) در فضای مجازی و حضوری، ارتباط علمی و معرفتی اخلاق مذهبی داشت. همانطور که الان ممکن است در همین گروه هم زنان و نامحرمان سوال بپرسند و یا ارتباط حضوری پیدا کنند و طلب راهنمایی کنند، و شاید شوهرشان راضی نباشد. جواب سوال برام خیلی مهم است، چرا که دو خانم هر چند بنده خودم بسیار نیازمند هدایت و خودسازی هستم ولی ازم کمک خواستند و با معرفی آنچه عامل هدایت است به زعم خودم به ایشان من جمله نماز و نماز اول وقت و نماز شب و قرآن و ادعیه و ....دوست دارند که با هم در ارتباط معنوی و کلا مشوق یکدیگر در جهت قرب الی الله باشیم. چکار کنم که سر دو راهی گیر کردم؟ از طرفی می ترسم این ارتباط معنوی گناه باشه. و از طرف دیگه دلم نمی آید کسی را که دست کمک بسویم دراز کرده رها کنم هر چند خودم نیازمند بیشترین کمکم. لطفا استاد کمکم کنید تصمیمی بگیرم که فردای قیامت مواخذه نشم که چرا ارتباط داشتی و یا چرا دست کمک را رد کردی. با تشکر بنده حقیر، شاگرد چندین ساله شما در فضای مجازی

با عرض سلام خدمت شما استاد عزیز و گرانقدر: ان شاءلله همیشه در پرتوی لطف روز افزون حضرت حق باشید. در راستای جایگاه خلاقیت و طریقت آن، راهنمایی بفرمایید لطفاً. خیلی ممنون. «فتبارک الله احسن خالقین». خلاقیت از حقیقت است و حقیقت خود خلّاق است. خلاقیت از روحی است که در خاک دمیده می شود و در راستای انسانیّت معنی می دهد. و انسانیّت از «فاذا سوّیته نفخت فیه من روحی» است و روح هم مقامی است نزد حقیقت. از آنجایی که تسویه کردن یعنی متعادل کردن، پس ابتدا باید تعادلی برقرار شود تا روحی از نور حقیقت به اثر تعلق گیرد. اما اختلاق نسبتی با حقیقت ندارد. خلقی که با امیال نفسانی صورت می گیرد و نه انسانیت. از طرفی روح بخشی بنیان هنر است و مصنوعی بودن صفتی است که هنرمند از آن دوری می کند، و چنین اثری اگر آراسته هم بشود، تکلّف است و زمینه ی روح بخشی نمی شود. آیه 86 سوره ی صاد می فرماید: «بگو: من از متکلفین نیستم که خود را به چیزی آراسته سازم که در من نیست. و از كسانى نيستم كه چيزى از خود بسازم و به خدا نسبت دهم.» و تکلّف یعنی آراسته شدن اثر به چیزی که حقیقتاً در اثر نیست. و اینکه چگونه سینما و انیمیشن می تواند از تکلّف به دور باشد و فقط تکلیفش را انجام دهد اهمیت دارد. وقتی رجوع حقیقی در مسیر فرایند وجود داشته باشد، خود حقیقت در صحنه است و خلاقیت تجلی اوست و در هر تجلی، غیر از خود او در صحنه نیست و هنرمند فقط تکلیفش را انجام می دهد. از طرفی تصاویر ضبط شده توسط دوربین واقعی نحوه ایی از حضور روح در جهان تکوین و تشریع را به نمایش می گذارد و دوربین «هست» را تصویر برداری می کند. اما دوربین در فضایِ نرم افزاریِ انیمیشن از «نیست» تصویر برداری می کند. دوربین با فضای کمیت گرا و اطلاعات محور نرم افزار درگیر است. و از جهان سراسر کمیّت و کد نویسیِ نرم افزار الهام می گیرد. هر چند می تواند از شبیه سازی تصویر برداری کند، اما با شبیه سازی کمّی نیز به دنبال روح بخشی و جان بخشی کیفی است و شبیه سازی می‌تواند، چشم اندازی بر ساحت تدبیر روح باشد. اما بر مبنای «لیس کمثله شیء» اثر هنری حقیقی فراتر از شبیه سازی است و تجلی و خلاقیت در جلوه ای نو، ظهور می کند. از طرفی یک اثر انیمیشن که بر مبنای کمیّت استوار است برای اینکه به بیان کیفیّت نزدیک شود، می تواند با صفت مبالغه ظاهر شود و در صفتِ بسیار و بی نهایت روح را تجسم بخشد، تا نور حقیقت در او تجلی کند. و همین صفت بی نهایت است که اغراق آمیز جلوه می کند. اغراق نه به معنای افراط و تفریط در ظاهر و باطن که نشان از عدم تعادل دارد، بلکه به معنای غرق کردن در وحدت و تعادلی بی نظیر، که ساحت مخاطب را از کثرت عبور می دهد و به وحدت می رساند. هر چند انیمیشن تلاش می کند از ضرب آهنگ شعر هم استفاده کند تا بر شدت وحدت بیافزاید، اما تعادل صفتی است که در انسانیت و جامعیت تجلی می کند. اغراق در تعادل، به معنی شدت بخشیدن به کمالات انسانی و غرق شدن در حضرت حق که غرق شدنِ حقیقی است. در حرکت شوقیِ عبودیت و حرکت حبّی حضرت حق، عبد فانی می شود و نور «یا خلّاق» تجلی می کند. نگاهی مستغرق در طلبِ تجلیات، افقی را برای خلاقیت حقیقی می گشاید. خلاقیتی از جنس محبّت. و انعکاس چنین محبتی، روح هنرمند را در بیان به جوشش در می آورد و جلوه ایی از حقیقت رخ می نمایاند. و جنس محبت یعنی آیات سوره ی انسان «سه روز روزه داری اهل بیت و اطعام یتیم، مسکین و اسیر با افطار در هر سه روز، فقط به خاطر محبّتِ حقیقت» و چنین محبتی خیال انگیز است و مصرعِ «خیالش لطف های بیکران کرد» از حافظ، نشانی از خلاقیت چنین خیالی است. از طرفی شدت و ضعف از خصوصیاتِ حرکت حبّی است. مانند تجلی حقیقت برای حضرت یعقوب در استشمام بویِ پیراهن از دور و ندیدن چاه کنهان. به هر صورت هنرمند از روحی که در خود می‌شناسد خلق می‌کند و وقتی با نور جامعیت در روح خود آشنا باشد خلاقیت حقیقی رخ می‌دهد. و غرق شدن ضرب آهنگ حقیقی به خود می گیرد. و مخاطب در مواجهه با اثر از خودِ جزئی و یا ناخودش عبور می کند و در جامعیتِ حقیقیِ اثر غرق می شود و خود حقیقی اش را به جامعیت می یابد. و خلاقیت روح بخش و نور بخش انقلاب اسلامی می تواند این چنین باشد.

سلام استاد عزیز و گرانمایه: در این روزهای پایانی شعبان المعظم ما رو از دعای خیرتان بی نصیب نفرمایید. استاد جان، یک سوال داشتم و شاید سوال خیلی ها باشه، بنده روی همرفته، نسبت به این موضوع که دنیا را نباید جدی گرفت و نباید تمام ذهن و ذکر و فکر رو روی دنیا گذاشت مشکلی ندارم، اما از آنطرف انگیزه و اراده ای برای کار دیگه ای ندارم، گاهی به خودم میگم باز هم به اهل دنیا، خیلی با شور و نشاط تر از ماها هستن، واجبات رو انجام می دم و یکسری کارهای خونه، البته ۴۰ ساله هستم، مطالعاتی دارم اما هیچ کدوم من رو راضی نمی کنه. توسل کردم به شهید حججی که من هم در جایی قرار بگیرم که مثمرثمر و مؤثر باشم، توسل کردم به شهید سلیمانی که من هم مخلص باشم، اما هیچی نیستم. یعنی اصلا از خودم رضایت ندارم، استاد لطفا منو راهنمایی کنید. من چه کنم که از عمرم بهترین بهره رو ببرم؟ چه کنم که برنامه ریزی داشته باشم و از اون مهمتر برای اجرای برنامه ها انگیزه و توان؟

سلام و عرض ادب خدمت استاد عزیز و بزرگوار: استاد می‌خواستم فرق بین (دلیل حکم ) ، (فلسفه و حکمت حکم)، (علت حکم) و (اسرار حکم) را متوجه بشم . مثلا دلیل شرب خمر را گفته اند فلان آیه و حکمت و فلسفه اش هم گفته اند به دلیل بیماری و آسیب های اجتماعی و اخلاقی که داره باید ترک کرد و... علتش هم مثلا گفته اند چون مسکر است. اما اسرارش نگفته اند؟! آیا میشه گفت اسرار احکام غیر از فلسفه و دلیل و علت احکام است؟ یا اینکه باید بگیم اسرار همان علت است اما هر حکمی چند علت مختلف باید داشته باشه که بعضی از علت ها خبر از اسرار می‌دهد و بعضی ها هم برای معیار احکام است مثل مسکر بودن؟ و اینکه چرا شما در بحثاتون به جای اسرار قدسیِ وضو از کلمه فلسفه قدسی وضو استفاده کرده اید؟ آیا منظورتون از فلسفه همان حکمتی است که بعد از ایجاد وضو برای انسان محقق می شود مثل طهارت باطنی و طول عمر و... یا اینکه منظورتون از فلسفه همان فهم کنه و سر و حقیقت احکام است؟

با سلام و عرض ادب استاد عزیز استاد عزیز: اگر امکان دارد کتابی را معرفی بفرمایید که در آن بتوان فضائل آقا امیرالمؤمنین را مطالعه کرد. با تشکر از محضر شریفتان

سلام استاد بزرگوارم: خوبید؟ در سفر راهیان نور افتخار همراهی با شما رو داشتم و بحمدالله سفر خوبی بود. استاد جان فقط از یک چیز بسیار تعجب کردم اینکه حضرتعالی در هیچ کجا، حتی شلوغ ترین جاها هم ماسک نمی‌زدید! من خیلی تعجب کردم چون فکر می‌کردم شما در این مورد مانند رهبر انقلاب عمل می کنید. آیا علت به خصوصی دارد؟ ممنون

سلام: آیا انجام کار تربیتی توسط مربی و مبلغ برای کودکان و نوجوانان واجب است؟ اگر مربی گری در بسیج و انجام امورات فرهنگی باعث مشغولیت ذهنی شود و بدنبال آن منجر به عدم تمرکز در عبادات بخصوص نماز گردد، اهم و مهم کدام است؟ و وظیفه من چیست؟

سلام استاد عزیز و گرامی: پیشاپیش ماه مبارک رمضان رو بهتون تبریک میگم. استاد عزیز چه کنم خشم و غضب خودم رو کنترل کنم که امانم رو بریده؟ استاد الحمدالله ۱۵ ساله دراصفهان که فقط خواست خداوند بوده و سرنوشت من گره خورده در جمع رفقای مذهبی و مومن زندگی می‌کنم و اگر توفیقی باشه پای درس کلاس شما و کلاسهای مذهبی نشستم و به تازگی درس حوزه و طلبیگیم رو تمام کردم استاد نمیگم که انسانی خوبی هستم. خیلی رعایت می‌کنم که اعتقاداتم و دینم زیر سوال نره لباس قشنگ می‌پوشم در حین حفظ حجاب و اینکه شان طلبگیم زیر سوال نره و خیلی مسائل دیگه رو رعایت می‌کنم. سعی می‌کنم بیشتر الگوی عملی باشم نه اینکه فقط حرف بزنم ولی عمل نکنم ولی استاد چه جوری خشمم و غضبم رو کنترل کنم در مقابل خانوادم در مقابل عزیزانم که هر ساله دارن بدتر میشن عزیزانم روی آوردن به شراب خواری؛ فیلم و صحبت‌های نامشروع؛ رقص در مکان‌های عمومی و خنده و شوخی با نامحرمان و بی حجابی و هزار درد دیگه. استاد من به خاطر مادر مریضم میام شهرستان و خانواده من هم تشریف فرما میشن اینجا وقتی کارهاشون رو می‌بینم بهشون چیزی نمیگم که چرا اینکارا رو می‌کنید چون میدونم دعوا میشه و به خاطر حال مادرم رعایت می‌کنم ولی چرا منی که نمیتونم مثل اونها باشم اینقدر مورد اذیت و آزار قرار می‌گیرم؟ چرا اینقدر تحقیر میشم؟ چرا مورد تمسخر قرار می‌گیرم؟ همسرم میگن شما باید بهشون گیر بدید و گرنه اونا بهت گیر میدن ولی من رعایت می‌کنم چون از دعوا و ناراحتی می‌ترسم. ولی استاد من نتونستم در برابر این‌همه گناه و درباره این‌همه توهین کردنشون تحمل کنم و کاری که نباید می‌شد انجام شد و من باهاشون دعوام شد. دعوایی که فک نکنم دیگه این جمع با بودن من در کنارشون اتفاق بیفته. نتونستیم خشم و غضبمون رو کنترل کنیم. استاد بی حیایی و بی بند و باری به اوج خود رسیده بود نمیدونم چیکار باید می‌کردم من خانوادم رو دوست دارم. استاد من به خاطر دیدار مادر راهیان نور رو از دست دادم و به جای زیارت شهدا اومدم زیارت مادرم چون میدونستم بودنم در کنارشون واجبتره و برکت دیگه ای برام داره به خودم قول دادم که عید هر اتفاقی در کنار خانوادم افتاد خودمو کنترل کنم تا ماه رمضان خوبی داشته باشم ولی هیچکدوم نصیبم نشد. برای حال دل من دعا کنید. راهنمایی کنید من باید چه می‌کردم؟

سلام بر شما: ببخشید سوال دارم در رابطه با گیاه خواری! غرب نگاه شیيء انگارانه نسبت به حیوانات دارد و از دیدگاه انسان محوری با آنها برخورد می‌کند و همه جوره از طبیعت و مخصوصا حیوانات در خدمت خودش استفاده می کند و از آنها بهره می برد بدون توجه به عواقب کارش. حال این نکته را می‌خواستم بگویم که خودِ غرب، مقوله گیاه خواری (vegetarian) را مطرح می کند و انسان را به نخوردن گوشت و حتی استفاده نکردن از هر آنچه که از حیوان بدست می آید (در مکتب وگانیسم) دعوت می کند. برای این دعوت هم دلایل خودش را دارد: مثلا حفاظت از محیط زیست جلوگیری از گرمایش جهانی و از این قبیل دلایل که واقعا هم درست هستند. حال برخورد ما نسبت به این رفتار پارادوکسیکال چگونه باید باشد؟ از یک طرف طرز اندیشه شان می‌گوید هر گونه که از طبیعت می‌خواهی استفاده کن از یکسو می‌گوید از حیوانات مصرف نکن تا به طبیعت آسیب نرسانی!! با تشکر و آرزوی شدت در وجودتان

با عرض سلام خدمت استاد گرانقدر و با تشکر از شما به خاطر مطرح کردن مباحث «حکمت جهان بین دو جهان» در راستای فتح تکنیک انیمیشن توسط انقلاب اسلامی لطفا راهنمایی بفرمایید. «آدمی در عالم خاکی نمی آید به دست عالمی دیگر بباید ساخت و از نو آدمی» در چنین عالمی صحبت از حقایقی حی و حاضر است که آدمی را در شأن حقیقی خودش یعنی انسانیت گمشده حاضر می‌کند. و انیمیشن تلاش می کند چنین عالمی را برپا کند و انسانیّت را از نو بسازد. در همین راستا با برپایی عالمی خیال انگیز قوانین ذهنی مخاطب را در هم می شکند و در آن، معانی را دوباره بازیابی می کند تا حقایقی مثل دوستی، انسانیت، وفاداری، قدرشناسی که در دنیای روزمره مورد غفلت واقع می شوند، برای گشایش در جریان داستان به صحنه بیایند و ارزش آنها دوباره توسط مخاطب کشف شوند. روح و جانِ انیمیشن بر تکنیکِ اغراق استوار است. تکنیکی که تلاش می کند با ایجاد جذابیت به ادراک مخاطب وضوح ببخشد و با غرق کردن مخاطب، او را از ظاهر عبور دهد و به باطن برساند. اما در انقلاب اسلامی که داستان ها در عالمِ نور برپا می شود و عالم خیال راهی به سوی حقایق نورانی عقلی دارند، جایگاه تخیّل فراتر است و اشاره به حقایق دارد. عالم انقلاب اسلامی نه به گذشته رجوع دارد و نه به خیالِ دنیای مدرن، بلکه جهانی است بین دو جهان و مناسبات و ارتباطات خاص خود را دارد و نشان می‌دهد این نحوه از ارتباطات خبر از حقیقتی می‌دهد که در عالم جاری است. به همین خاطر وقتی نحوه ی حضور اولیاء الهی را در کتاب ها می خوانیم و نوع ارتباطاتی که با افراد و محیط پیرامون خود برقرار می کردند در عرصه خیال خود با صورت حقایق مانوس می شویم. به همین منظور عالم انقلابِ اسلامی گمشده ی صنعت انیمیشن است. عالمی سراسر نور که خیال انگیزترین و حقیقی ترین است و پر است از ظرائف که فقط با زبان استعاره می شود به آن اشاره کرد. عالمِ رؤیت حقیقتِ غیب در جلوه ی زیباترین، که فقط از راه عشق ممکن است. عشق حواس ظاهری را مستغرق می کند و انسان را از ظاهر به باطن عبور می دهد. جذبه های عشق و تجلی توحید، عالم خیال انگیزی را برای شخصیت داستان رقم می زند و او را با حقایق مأنوس و مرتبط می کند. از طرفی عشق به حقیقت، که در پرتو نور انقلاب اسلامی در جان ها تابیده شده، خبر از اَحسنُ القصص و زیباترین روایت ها می‌دهد. عشق همیشه به حسن تعلق می‌گیرد و به قبح تعلق نمی‌گیرد. انقلاب اسلامی عالم اَحسنُ القصص است و قصه های آن بهترین نوع بیان عشق هستند. عشقی که از فراق خانواده ها و وصال امام و بسجی ها در جبهه ها و جذبه های معشوق ازلی و ابدی در حضور شهادت گونه روایت می کند. و پُر است از «اذا السماء النشقت»، از لحظات اضطراری که آسمانِ قلب ها شکافته می شود و نور حقیقت به قلب می تابد. اما چنین عالم غیبی چطور در انیمیشن رؤیت می شود؟ غیبی که دیده نمی شود ولی شخصیت داستان تلاش می کند با نحوه ارتباطاتِ نو و پاکی که با خودش، خدا و خلقِ خدا برقرار می کند، از حضور در حریم کبریایش محروم نشود. تکنیکِ اغراق در انیمیشن و خلاقیت در آن می تواند مسئولیت ظهور زیبایی چنین حریمی را بر عهده بگیرد، زیرا که حریم، نحوه ی ارتباط وجودی انسان است با حقیقت از درون تا بیرون. جنس چنین اغراقی بسیار مهم است زیرا در خلقِ فرم و حرکت، جهت گیری و حدود چنین اغراقی در نسبتِ با حقیقت، خود را می یابد و معنی می شود. چنین اغراقی که شیفتگی است و از جوشش عشق درونی نسبت به حقیقت ظهور می‌کند، نه تنها بر کثرت بیان نمی افزاید بلکه وحدت اثر هنری را تشدید می کند. و تکنیک و جنسِ اغراقِ شاعرانه در جایگاه حقیقی خود قرار میگیرد. از طرفی خلاقیت و جستجوی فرم در طراحی چنین عالمی، با معرفت نسبت به مناسباتِ آن ظهور میکند. و امید است تکنیک انیمیشن در آرزوی بیان" ما عرفناک حق معرفتک " باشد. و وجودِ هنرمندان، در پرتوی ایجاد چنین خلاقیتی متعالی می شود. برای مثال در چنین عالمی شخصیتِ داستان، در ارتباط با مادر، با شأن و مقامِ مادر در هستی مرتبط می شود. خلاقیت در فرمِ ظهورِ شأن در این ارتباط، خودِ معنا است. یا به عبارتی خلاقیت ظهورِ معنا است. و بیان در حفظ احترام آن هر چند اغراق آمیز می نمایاند اما از بیان حقیقت درمانده است. مانند خم شدن فرزند در بوسیدن دست مادر. اینکه اغراق باعث توجه به اهمیت مساله شود، خود، حقیقت است. وقتی نماز ظهر عاشورا در هجوم حمله ی دشمن اقامه می شود. و یا عبارت «هل من ناصر ینصرنی؟» برای در معرض هلاکت شوندگان ظهور می کند. حقیقت است خودش در اغراق (برای مستغرق کردن) تجلی می کند. و این همان توحید است. همان حرکت حبّی است. این مساله که آیا «تقوی باعث اغراق در تصویر می شود؟» نیز تفکر برانگیز است. نحوه ی سجده کردن امام خمینی در بستر بیماری حسی از اغراق در پرستش را منتقل می کند. و چه اغراق قشنگی زمانی که به پیشگاه بزرگی چنان با حس پرستش خود را به سجده می اندازند. بیننده خوش توفیق هم که از تصاویر دوربین مدار بسته می بیند، مستغرق می شود و به شهود می رسد. الحمدلله رب العالمین و در هر صورت همین که حقیقتی هست که در نسبت با او رفتار ها خیال انگیز می شود جایگاه اغراق را مشخص می کند. در نهایت نحوه ی اغراق و جهت گیری اغراق و باطنی که به سوی او اشاره دارد همگی می تواند مخاطب را مستغرق در عبودیت جاری در صحنه کند و از ارزش ها صحبت کند.

با عرض سلام خدمت استاد گرامی: از آنجایی که در راستای رسیدن سینمای انقلاب نحوه ی شروعِ فرم روایت بسیار اهمیت دارد، نگاهی تلاش گرانه جهت روشنایی را خدمتتان می‌فرستم لطفا راهنمایی بفرمایید. لحظات ابتدایی فیلم تولدی است برای یک روایت، اما اینکه برای نحوه ی ورود به روایت داستانی و سینمایی با زبان فطرت، آیا می شود از هر جایی داستان و تصویر را شروع کرد؟ مورد سوال است. از نظر فیزیولوژیک، هورمون های مربوط به ادراک هر احساسی در عرض چند ثانیه در بدن پخش می شوند و تا چندین ساعت در بدن باقی می‌مانند، در نتیجه ادراک مخاطب از فیلم، تحت تاثیر احساس اولیه می باشد. و در احساسات شدید ترس و وحشت و عصبانیت و... ادراکات منطقی مختل می شود. احترام به ادراک و شخصیت مخاطب احترام گذاشته نمی شود. در روایتی از پیامبر آمده است: همین بدی برای انسان بس كه برادر مسلمان خود را بترساند. پیامبر فرموده اند من شهر علم هستم و علی دروازه ی آن، هر کس می‌خواهد وارد شهر من شود باید از در اصلی " باب الله" وارد شود. و یا در روایتی داریم هر کس از در اصلی وارد نشود، دزد است. برای ورود به ساحت فطرت در اصلی کدام است؟ در مورد سینما این مسأله مهم است و در سینما کودکان که خود به فطرت نزدیکترند مهمتر هم می‌شود وقتی می بینیم انیمیشن های سینمایی مثل شاهزاده ایی از روم (داستان مادر امام زمان) و فیلشاه (معجزه سال تولد پیامبر) از دنیای حیوانات آغاز می شود. و فیلم بچه های آسمان از مسئولیت پذیری علی شروع می شود. زیرا احساسی که مخاطب در لحظات ابتدایی فیلم تجربه می‌کند، ادراک او را از کل فیلم تحت تاثیر قرار می‌دهد. همچنین در مورد فضای معماری اگر از در اصلی وارد شویم فضا با احترام، و هندسه ی فضا خوانا است و اگر از درهای فرعی وارد شویم فضا ناخوانا می‌شود و حریم فضا شکسته می‌شود. همانگونه که برای حفظ حرمت مسجد، ورودی های خاصی را طراحی می‌کنند. در طراحی ورودی مسجد امام و مسجد شیخ لطف الله این مسأله به اوج خودش می‌رسد و احساس وجودی فضای مقدس مسجد را چند برابر می‌کند. نقشه ی رفتاری در این مساجد بدین صورت است که بعد از ورود، با حرکت در راهروها تغییر جهت می‌دهیم، به طوری رو به قبله وارد فضای مسجد شویم. و در فضای مسجد عبودیت است. آیا نقشه های رفتاری فضای مسجد و تغییر جهت به سمت قبله و عبودیت هم می‌تواند تناظری برای فضای داستان باشد. روایت مؤدبانه شأنی از حقیقت را برای مخاطب آشکار می‌کند و خبر از سلسله مراتب وجودی در داستان می‌دهد.

سلام استاد: خدا طول عمر بهتون عنایت کنه. استاد من وقتی مباحث عرفانی شما از جمله مصباح الهدایه و پیش مقدماتی که در خصوص این کتاب فرمودید رو مطالعه می‌کنم کاملا متوجه میشم و انگار گمشده ی خود رو پیدا کردم. اما دو سوالی دارم که عرفان به چه درد می‌خوره؟ آیا برای کسب مقامات معنویه؟ چونکه ازماهیات جداشدن و نظر به باطن یا ابطن درسته بسیار لذت بخش و آرزوی امثال من هست اما پس از مرگ که این سیر طی میشه و نیاز به این همه زحمت نیست. شاید برای تسریع در رسیدن به مقامات باشه. به هرحال اگر مقدوره منو راهنمایی کنید

سلام و ادب: دو مسئله داشتم: اول: بنده حدودا از بدو تولد با حضور ماهواره در منزل بزرگ شدم و یکسری تاثیرات منفی ازش گرفتم تا الآن که سعی در مبارزه با این روحیات دارم، متاسفانه این روحیات در ارتباط با دوستانم هم تاثیر گذاشته و اذیتم کرده و به قولی احساس شهوت حقیر بالاست، از طرف دیگر اقارب نامحرم مسائل حجب و حیا را رعایت نمی‌کنند و با وجود تذکرات با بی‌اعتنایی از کنار مسئله می‌گذرند. این وسط حقیر هستم و محیط آلوده و ذهن آلوده که حقیقتا مستاصل شدم نمیدونم چطور با خودم، با محیط مبارزه کنم. ثانی: خانواده با عقاید احساسی و خرافی، بنده را بزرگ و تا الآن هم سر عقاید قبل خود پابرجا هستند، کنون که سن گذشت و به حدی رسیدیم که الحمدلله تا حدی تفکر داریم، وقتی مخالفتی سر عقیده یا سنتی می‌کنیم که از سر احساسات و بدون محکمات هست با واکنش تند مواجه میشیم، البته بعد نتیجه منفی عمل از سر احساسات خود را می‌بینند و چندمدتی پشیمانی هست اما بعد گذشت مدتی کماکان سر همون مسائل خود برمی‌گردند. خواستم ببینم نحوه تعامل با چنین روحیاتی چگونه هست؟!

سلام و عرض ادب استاد وقتتون بخیر. با آرزوی قبولی طاعات. استاد ببخشید در سخنرانی فرمودید «حق» در زبان عربی همان «است» در زبان فارسیست ولی بنده هرجایی جستجو کردم این معنی رو در دیکشنری عربی پیدا نکردم "حق" را درستی و شایستگی معنی میکردن ممنون میشم لطف کنید منبع و جایی که این معنی رو برای حق آورده باشه رو معرفی کنید. با سپاس

سلام: من از تو از بودنت در جايي كه من و امثال من هستيم و سير مي كنيم پرسيدم و نوشتم و تو مرا دعوت به حضور شهدايي كردي و از پس فردايي گفتى كه متصل به آن است، اما حالِ منِ اسيرِ در اين دوران را نديدي يا شايد هم نخواستي كه ببيني. نديده اي كه من محو آن حضور عاشقانه، آن زيبايي هاي عارفانه ام و نمي توانم اينجا اكتفا به ديدن و شنيدن كنم، نمي توانم اكتفا به رفتن و بازديد كردن كنم، من آن حال را نه در فاصله، نه در گاهى از اوقات كه نسيمي وزيدن مي كند، نه در آمدن و رفتن، در همه ى ثانيه هايم، همه ي ثانيه هايي كه پاي جان در ميان است، همه ى آنچه بايد زندگى مي بود و نيست، همه ى راه رفتنم، خوردنم، خوابيدنم، همه و همه و همه مي خواهم. طلب من از روزگار پس فردا نمي فهمد، پس فردا در شوق و انتظار معنايي ندارد، انتظار من كالمح البصر است، يا حتى نزديك تر فرداي من گويي يك ثانيه بعد است و حتى آن زمان هم برايش دير است، خيلي دير انگار كه زمان آن گذشته است، انگار بايد ميشد و نشده، و من نشدنش را جار مي زنم. براي من از دور تر از فردا نگو! اكنونِ من شاهد سيل روان عمري است كه دارد در طلب زندگى جان مي دهد. براي من از گذشتن از عمر نگو! طول عمر هر ثانيه آنقدر زياد هست، آنقدر دشوار هست كه نتوان از گذشتن حرفي زد پيش چشم من انباشته اي از ثانيه هايي است كه جز نگاه كردن به آن ها، جز داغ بر دل شدنشان، جز التماس هايي براى نرفتن جوانى، نرفتن عمر هيچ ندارند. من ديگر نه «حضور» را ميفهمم نه تمايلي براي خواستنش و براي درك كردنش دارم. در اين حضورى كه مدام و مدام پيش چشممان مي آورى نسبتي هست، فاصله اي هست، دورى اي هست كه ديگر اين جان تاب آن را ندارد. اين «حضور» را آميخته به هر چه كنى براي من جز بيانِ نبودن و نداشتن آن چيز، عايده اي ندارد. كاش جسارتى در عالم بود كه همه ى نسبت ها را، فاصله ها را، دور ها را، دير ها را به آتش مي كشيد تا ببينيم چه نداريم، تا خالي بودنمان را ببينيم تا جز دست هاي تهي هيچ چيز پيشمان نباشد. تا براي يك بار هم كه شده بتوانيم التماس كنيم. تاكنون التماس كرده اي؟

بسم الله الرحمن الرحیم: سلام استاد خدا قوت. ممنونم از زمانی که میذارید من دانشجوی سال آخر روانشناسی هستم و قصد ورود به حوزه رو دارم اما در کم و کیف اون سردرگمم مسئله کلی اول: ۱. به صورت کلی ضرورت ورود به حوزه و رسالت و جایگاه حوزه کجاست؟ دنبال اون معنایی می‌گردم که جایی غیر از حوزه نمیشه پیدا کرد با توجه به سیستماتیک شدن حوزه (به معنای منفی اون) کند، غیر اجتماعی و دیر بازده بودن، و مشکلات معیشت و.... چیزی که من متوجه میشم حوزه به خودی خود موضوعیت نداره و این حوزه اصطلاحی حاصل یه سیر تطور تاریخی اجتماعی هست. پس اینطور نیست که خود این ساختار مشار الیه باشه. پس باید یه اتفاقی اونجا بیفته که جای دیگه نیست دنبال اون معنا هستم. مسئله کلی دوم: ۲. من قصد دارم در همین ایام ازدواج کنم. بر فرض اثبات لزوم ورود شخصی مثل من به حوزه، چطور باید وضعیت معیشت ازدواج و حوزه در سال های ابتدایی (با فرض لزوم ازدواج) رو مدیریت و با هم جمع کنم؟ با توجه به نقش های ما در جامعه و انتظار جامعه از ما و... عده ای صرفا تمحض در درس رو لازم میدونن و عده ای کار در کنار تحصیل رو وظیفه طلاب. و عده ای معتقدند کار طلاب باید از جنس طلبگی و در مسیر طلبگی باشه حالا آیا جنس برخورد با رزق برای طلاب وضعیت خاصی داره؟ آیا این قضیه به نسبت روحیه، میزان اعتقاد به رزق، و یا هر فاکتور دیگه ای نسبیه؟ در آخر وظیفه من چی هست؟ و چطور باید بفهمم؟ ۳. در آخر با توجه به این که به نسبت عامه طلاب سن ما دانشگاهی ها بالاتره و از جهاتی برتری و از جهاتی ضعف داریم راه خلصی رو پیشنهاد می‌کنید که فرد با توجه به شرایط فردی و... دروس رو زودتر بخونه، ارتقایی، یا مثلا سیر حوزه را با ترفند هایی زودتر تموم کنه و بعدا تعمق رو زیر نظر اساتید با برنامه خودش پیش بره، یا هر کار دیگری که جبران عقب ماندگی زمانی ما باشه؟ در یکی از سوالات دیدم فرمودید حضرت آقا و شهید مطهری هم از همین ساختار پرورش یافتند چیزی که به ذهن بنده میرسه اینه که اولا ساختار حوزه ای که این حضرات و علمای سلف گذروندن تا حدود زیادی مثل الان نیست و لااقل بسط ید بسیار بیشتری داشتن دوما چیزی که به نظر میرسه این علما هم خودشون بودن که کار رو به جایی رسوندن و به قولی جزو استثنائات هستن. همون جمله معروف که اگر کسی میخواد به جایی برسه خودش باید یه کاری بکنه حوزه و دانشگاه چیزی به دست نمیده. خیلی لطف می کنید پیشاپیش ممنون از پاسختون

سلام استاد عزیز: نظر حضرتعالی در خصوص این متن چیست؟ به گزارش رجانیوز، حجت السلام دکترحسین سوزنچی ازدانش آموختگان ممتاز امام صادق ع... در این باره می نویسد: در میان ما به غلط معروف شده که اسم حضرت علی علیه‌السلام در قرآن نیامده است؛ ادعایی که بقدری تکرار شده، همه باور کرده‌ایم و هرجا اسم ایشان را در قرآن ببینیم، آن را ترجمه می‌کنیم! در روز ۱۹ رمضان سال جاری (۱۴۳۵ ق) در مسجد دانشگاه بوعلی‌سینای همدان مطلبی درباره اینکه اسم حضرت علی علیه‌السلام صریحا در همین قرآنی که در دست ماست آمده، ارائه کردم که به نظرم رسید شاید مفید باشد مستندات آن را در اینجا بیاورم و هدیه‌ای باشد به شیعیان و محبان آن حضرت: مقدمات بحث: ۱) یادمان باشد بنی‌امیه هزار ماه بر جامعه اسلامی مسلط شد و در این ایام تمام تلاش خود را برای محو نام و یاد علی علیه‌السلام در پیش گرفت، از جعل روایات فراوان گرفته تا تحریف معنوی قرآن (قرآن کریم قطعا مصون از تحریف ظاهری بوده است؛ اما تحریف معنوی به معنای اینکه در شأن نزول آیات ادعاهای دروغین کنند یا معنای متن را واژگونه جلوه دهند، قطعا رخ داده است) ۲) کسانی که در خصوص تورات و انجیلی که امروزه در دست ماست تحقیق کرده‌اند نشان داده‌اند که در زبان اصلیِ این کتب آسمانی، نام پیامبر خاتم، حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) آمده است، اما علمای مغرض این شرایع، به جای اینکه اسم را به همان صورتی که هست باقی بگذارند، اسم را ترجمه می‌کنند تا ادعا شود نام حضرت در این کتب نیست. مثلا به جای کلمه «محمد» در ترجمه‌ها از کلمه «پسندیده» استفاده می‌کنند و مثلا در ترجمه، به جای جمله‌ی «محمد از کوه فاران [= کوه نور] آمد» می‌نویسند: «پسندیده از کوه فاراد آمد» تا کسی نفهمد که نام حضرت محمد (ص) در کتب آسمانی آنها آمده است. ۳) در هزار ماه حکومت بنی امیه (لااقل تا زمان عمربن عبدالعزیز) بردن نام علی علیه‌السلام و ذکر فضایل او از بزرگترین جرایم بود و علمای درباری بنی‌امیه چون جرأت تغییر دادن متن قرآن و امکان حذف نام علی علیه‌السلام از قرآن کریم را نداشتند همین ترفند را در مورد نام حضرت علی علیه‌السلام در قرآن انجام دادند و علی‌رغم تلاشهای امامان شیعه و اصحاب ایشان، غلبه رسانه‌ای بنی‌امیه و فرهنگ‌سازی‌ای که توسط علمای درباری بنی‌امیه، و بعد از آن، بنی‌عباس، انجام شد، به گونه‌ای شد که کم‌کم این ترفند به عنوان تفسیر درست آیات قلمداد شد و بعدها حتی بسیاری از علمای شیعه در دام این ترفند افتادند؛ لذا الان که کسی بخواهد خلاف این فضا حرف بزند، از ابتدا ممکن است متهم شود. با توجه به این مقدمات، قبل از ارائه شواهد تاریخی در تفسیر آیات، ابتدا از مخاطب می‌خواهم خالی‌الذهن به موارد زیر توجه کنند، بعد نشان خواهم داد که در تفاسیر اهل بیت و اصحابشان، کاملا این معنا رواج داشته است. مورد اول: در سوره شعرا، آیه ۸۴ این دعای حضرت ابراهیم را نقل می‌فرماید که: « وَاجْعَل لِّی لِسَانَ صِدْقٍ فِی الْآخِرِینَ» (یعنی: در میان آیندگان [امت آخرالزمان] «لسان صدق»ی [= زبانِ حقیقت] برای من قرار بده.» خداوند در سوره مریم (آیات ۴۹-۵۰) خبر از استجابت این دعا می‌دهد و می‌فرماید: « فَلَمَّا اعْتَزَلَهُمْ وَمَا یَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ وَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَیَعْقُوبَ وَکُلّاً جَعَلْنَا نَبِیّاً؛ وَوَهَبْنَا لَهُم مِّن رَّحْمَتِنَا وَ جَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِیّاً» «پس هنگامی که از آن بت‌پرستان و آنچه می‌پرستیدند کناره گرفت، به او اسحاق و یعقوب را بخشیدیم و همگی را پیامبر قرار دادیم؛ و از رحمت خود به آنها بخشیدیم و برای آنها لسان صدق را علی قرار دادیم.» متاسفانه، اغلب مفسران اهل سنت به‌تبعِ یکی از علمای درباری بنی‌امیه (به نام مجاهد) جمله « وَ جَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِیّاً» را به صورت «برای آنها ثنای نیکویی قرار دادیم»[۱] (مثلا در معانی القرآن، نوشته ابوزکریا الفراء (متوفی ۲۰۷)، ج۲، ص۱۶۹؛ بیروت: عالم الکتب، ۱۴۰۳) تفسیر کرده‌اند. اگر دقت شود در این تفسیر، «علی» به عنوان صفت برای «لسان صدق» قلمداد شده که به لحاظ دستور زبانی مشکل دارد زیرا فعل «جعلنا» (= قرار دادیم) فعلی است که دو مفعول می‌گیرد؛ یعنی مثلا جمله‌ای که به صورت مبتدا و خبر است را به عنوان دو مفعول این فعل قرار می‌دهند (مثلا جمله «این تابلو عمودی است» را به صورت «این تابلو را عمودی قرار دادم» می‌توان تعبیر کرد.) در آیه ۸۴ سوره صافات، جضرت ابراهیم (ع) از خدا می‌خواهد که «برای من لسان صدقی در میان آیندگان قرار بده»، و در این آیه خداوند می‌فرماید «برای ایشان، لسان صدق را علی قرار دادیم» اما مفسر درباری این جمله را این طور تفسیر کرده که خدا فرموده باشد: «برای ایشان ثنای خوبی قرار دادیم». (یعنی فعل «جعل» را یک مفعولی در نظر گرفته و «علی» را صفتِ «لسان صدق» قلمداد نموده است) بعدیها دیدند که این مشکل هست و گویی در تعبیر «ثناءا حسنا» کلمه «علی» کاملا حذف شده و وی فقط کلمه لسان صدق را تفسیر کرده، «علی» را به «مرتفع» تفسیر کردند تا این مشکل هم حل شود. مثلا واحدی (متوفی ۴۶۸) در «الوسیط فی تفسیر القران المجید» (بیروت: دارالکتب العلمیه) می‌گوید: « وَجَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ» ثناء حسنا فِی الناس، «عَلِیّاً» مرتفعا سایرا فِی الناس، فکل أهل الأدیان یتولون إبراهیم وذریته، ویثنون علیهم.» جدای از این اشکال دستور زبانی، آیا واقعا معنای مورد ادعای اینها با سوال حضرت ابراهیم تطابق دارد، یا همان صریح آیه که «لسان صدق درخواستی تو در میان آیندگان، همان علی علیه‌السلام است» معنای آیه است؟ اگر این مفسر درباری تابع بنی‌امیه اصرار دارد که از ادبیات عرب تخطی کند تا اسم علی، اسم علی محسوب نشود، ما چرا از او پیروی کنیم؟ اکنون برای اینکه متهم به تفسیر به رای نشوم اشاره می‌کنم این مطلب که اینجا «علی» اسم امیرالمومنین است، مطلبی است که بسیاری از علمای بزرگ شیعه از ائمه اطهار روایت کرده‌اند. مثلا ابوبصیر از امام صادق علیه‌السلام (بحار الانوار، ج۳۵، ص۵۹)، یونس بن عبدالرحمن از امام رضا علیه‌السلام (بحارالانوار، ج۳۶، ص۵۷) و علی بن ابراهیم قمی در تفسیر خود از امام حسن عسگری (بحار الانوار، ج۱۲، ص۹۳) صریحا این مطلب را نقل کرده‌اند که در اینجا فقط به بیان یونس بن عبدالحمن بسنده می‌کنیم: «یونس بن عبدالرحمان به امام رضا علیه‌السلام عرض کرد: گروهی از من اسم علی در کتاب الله عزوجل را طلب کردند؛ برای آنها این آیه را خواندم که خداوند می‌فرماید: « وَ جَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِیّاً». امام به من فرمود: «صدقت، هو کذا» (درست گفتی، این همان است) مورد دوم: یکی از مطالبی که اغلب ما در توضیح اینکه «چرا اسم علی علیه‌السلام در قرآن نیامده؟» توضیح می‌دهیم که «چون ایشان دشمنان زیادی داشتند و احتمال این بود که به خاطر اسم ایشان در قرآن دست ببرند و قرآن را تحریف کنند و لذا خدا رسما اسم ایشان را نیاورد.» خداوند صریحا این مطلب را رد کرده و بعد از اینکه اسم حضرت را آورده، فرموده: «آیا شما گمان می‌کنید که چون یک عده آدم افراطی وجود دارد ما مطلب به این مهمی را در قرآن نمی‌آوریم؟» اما طبق معمول، ما اسم علی (ع) را ترجمه کرده‌ایم و لذا آیه قبل و بعد آن کاملا بی‌معنا و بی‌ارتباط با این آیه شده است. خداوند در آیات ۴ و ۵ سوره زخرف می‌فرماید: « وَإِنَّهُ فِی أُمِّ الْکِتَابِ لَدَیْنَا لَعَلِیٌّ حَکِیمٌ ؛ أَفَنَضْرِبُ عَنکُمُ الذِّکْرَ صَفْحاً أَن کُنتُمْ قَوْماً مُّسْرِفِینَ» معنای آیه این است: «قطعا او در ام‌الکتاب [= سوره حمد] نزد ما همان علیِ حکیم است؛ آیا اگر شما گروهی افراط‌کار هستید، [گمان می‌کنید که در نتیجه] ما از بیان بخشی از ذکر [= قرآن] خودداری می‌کنیم؟» لازم به ذکر است که «ام الکتاب» یکی از نامهای سوره حمد است، و در این سوره آمده است که «اهدنا الصراط المستقیم» و در مورد اینکه این صراط چیست، مطلب، از طریق «شخص» معرفی شده نه با اوصافی مانند کارهای خوب و …؛ یعنی در بیان صراط، به گروهی اشاره شده: « صِرَاطَ الَّذِینَ أَنعَمتَ عَلَیهِمْ غَیرِ المَغضُوبِ عَلَیهِمْ وَلاَ الضَّالِّینَ» یک سوالی که برای هر مسلمانی پیش می‌آید این است که مقصود از این «الذین» کیست؟ (ابتدا یادآور می‌شوم که قرآن در موارد متعددی در مورد انجام کاری، از تعبیر جمع (مانند «الذین») استفاده کرده که همه مفسران قبول دارند که فقط یک نفر آن کار را انجام داده است، مانند آیه ۸ سوره منافقون و آیه ۵۵ سوره مائده، که چرایی این گونه تعبیر بحث مفصلی دارد.) اکنون در این آیه می‌فرماید آن کسی که نزد ما در سوره حمد مورد نظر بوده، قطعا علیِ حکیم (تعبیر علی حکیم همانند تعبیر لقمان حکیم است) است؛ و شما هم گمان نکنید که چون یک عده آدم افراطی هستید، ما از بیان چنین مطلبی در قرآن خودداری می‌کنیم. البته «ام الکتاب» در قرآن به گونه‌ای هم به کار رفته که به معنای مرتبه‌ای از قرآن که در لوح محفوظ است باشد (مثلا: سوره رعد، آیه ۳۹: یَمْحُو اللّهُ مَا یَشَاءُ وَیُثْبِتُ وَعِندَهُ أُمُّ الْکِتَابِ) و اغلب مفسران هم چون خواسته‌اند همانند برخی از علمای بنی‌امیه (مثل مقاتل بن سلیمان بلخی، متوفی ۱۵۰)[۲]«علی» را به معنای «مرتفع» ترجمه کنند همین معنا را مد نظر قرار داده و این آیه را به آیه قبل آن ارتباط داده‌اند که ضمیر «ه» اشاره به قرآن باشد. جملات قبلی این سوره چنین است: « حم وَالْکِتَابِ الْمُبِینِ؛ إِنَّا جَعَلْنَاهُ قُرْآناً عَرَبِیّاً لَّعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ؛ وَإِنَّهُ فِی أُمِّ الْکِتَابِ لَدَیْنَا لَعَلِیٌّ حَکِیمٌ » و با توجه به اینکه ام الکتاب را «لوح محفوظ» و علی به «مرتفع» ترجمه شود ظاهرا معنای آیات چنین می‌شود: «حم، قسم به کتاب مبین، ما آن را قرآن عربی قرار دادیم تا شاید بیندیشید، و آن [=قرآن یا کتاب مبین] در لوح محفوظ نزد ما قطعا مرتفع (بلندمرتبه) و حکیم است.» اما چنین ترجمه‌ای چند اشکال دارد. مهمترین اشکال در مرجع ضمیرهاست. در این تفسیر، ابتدا می‌گوید کتاب مبین، قرآنِ عربی قرار داده شده، بعد می‌گوید همان در لوح محفوظ، بلندمرتبه و حکیم است. اکنون آیا کتاب مبین همان ام الکتاب است یا نیست؟ در هر دو صورت مشکل پیش می‌آید. اگر کسی بگوید کتاب مبین همان ام الکتاب و مرتبه آسمانی قرآن است (که از تعبیر جعلناه قرآنا عربیا) چنین برداشت می‌شود، آنگاه لازم می‌آید طبق این تفسیر از آیه ۳، ام الکتاب درون ام الکتاب باشد (انه فی ام الکتاب …)! و اگر هم بگوییم کتاب مبین، همان مرتبه قرآن عربی و چیزی پایین‌تر از لوح محفوظ (ام الکتاب) است، آنگاه آیه ۲ (که کتاب مبین را به صورت قرآن عربی درآوردیم) بی‌معنا می‌شود. (اگر کتاب مبین همان قرآن عربی باشد تبدیل آن به قرآن عربی، اصطلاحا تحصیل حاصل و لذا محال است) جالب است که عموم مفسرانی که «علیّ» در این آیه را به معنای «مرتفع و بلند مرتبه» گرفته‌اند ناخواسته به یکی از دو حالت فوق لغزیده و متوجه این پارادوکس نشده‌اند که باید بین معنای آیه ۳ و آیه ۲ با هم جمع کرد (حتی بزرگانی همچون علامه طباطبایی در تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۸۵-۸۳؛ ابتدا به گونه‌ای بحث می‌کنند که گویی کتاب مبین همان قرآن عربی است سپس به گونه ای بحث می‌کنند که کتاب مبین همان مرتبه ام الکتاب و لوح محفوظ است) اما اگر علیّ را همان اسم حضرت علی بدانیم، چه ام‌الکتاب را نام سوره حمد بداینم و چه اشاره به لوح محفوظ، در هر دو حالت مشکلی پیش نمی‌آید. فقط قبل از فهم مطلب، باید توجه شود که طبق روایت متواتر حدیث ثقلین که شیعه و سنی آن را روایت کرده، حقیقت باطنی ثقلین، یعنی حقیقت ماواریی قرآن و اهل بیت یکی است و از هم جدایی‌ناپذیر است (انهما لن یفترقا)؛ و این آیات در مقام بیان همین حقیقت است: ترجمه آیات بر اساس تفسیر ام‌الکتاب به معنای سوره حمد: «حم، قسم به [حقیقت ماوراییِ] کتاب مبین، ما آن [حقیقت ماورایی] را به صورت قرآن عربی درآوردیم تا شاید بیندیشید؛ و همان [حقیقت ماورایی که] در سوره حمد [بدان اشاره شده] علیِ حکیم است.» ترجمه آیات بر اساس تفسیر ام‌الکتاب به معنای لوح محفوظ: «حم، قسم به [حقیقت ماوراییِ] کتاب مبین، ما آن [حقیقت ماورایی] را به صورت قرآن عربی درآوردیم تا شاید بیندیشید؛ و [جلوه دیگرِ] آن [حقیقت ماورایی] در لوح محفوظی که نزد ماست، همان علیِ حکیم است.» چنانکه دیده میشود بر اساس اینکه کلمه «علی» همان اسم حضرت علی باشد، هم ارتباط آیه با آیات قبل درست می‌شود و هم ارتباط آیه با آیات بعد؛ اما اگر «علی» به معنای مرتفع و بلندمرتبه باشد، اولا ارتباطی بین آیه و آیه بعد نمی‌ماند و ثانیا ارتباط آیه با آیات قبل، تکلف‌آمیز می‌شود. مجددا برای اینکه متهم به تفسیر به رای نشوم در پایان اشاره می‌کنم که در روایات متعددی صریحا این آیه در توصیف و معرفی حضرت علی علیه‌السلام به کار رفته است (مانند روایت حماد بن عیسی از امام صادق علیه‌السلام که امام فرمود:‌صراط مستقیم در قرآن همان علی علیه‌السلام است و دلیل بر این مطلب همین آیه است که فرمود او (صراط مستقیم) در ام الکتاب (سوره حمد) همان علی حکیم است) [۳] و نیز در بسیاری از زیارات‌نامه‌های حضرت علی (ع) (مانند این زیارت‌نامه از امام صادق علیه‌السلام که در روز غدیر خوانده می‌شود: … خدایا، شهادت می‌دهم که او امام هدایتگر ارشادکننده رشدیافته است یعنی علی امیرمومنان که در کتابت این گونه از او یاد کردی که او ر ام‌الکتاب، علی حکیم است …) [۴]. *** با این اوصاف آیا نباید اذعان کرد که ما تحت فرهنگ‌سازی بنی‌امیه قرار گرفته‌ایم که باورمان شده که اسم علی در قرآن نیامده است.(لازم به ذکر است که موارد متعدد دیگری نیز وجود دارد که اگر خداوند توفیق داد شاید در فرصتی دیگر بدانها بپردازم. فقط اشاره می‌کنم که دست بر قضا چندی قبل یکی از دوستان از کتابی عربی نام برد که ترجمه‌ عنوانش چنین است: «چرا اسم علی (ع) این اندازه زیاد در قرآن آمده است؟» بنده هنوز فرصت مطالعه این کتاب و اینکه استدلالاتش چه اندازه محکم است پیدا نکرده‌ام، و شاید اگر مطالعه کنم دیگر نیازی به ادامه این بحث نباشد) والسلام علیکم و علی من اتبع الهدی شب ۲۱ رمضان ۱۴۳۵ [۱] . عَن مُجاهد، فِی قوله: «وَاجْعَلْ لِی لِسَانَ صِدْقٍ فِی الآخِرِینَ» قَالَ: ثناء حَسَنًا [۲] . تفسیر مقاتل، بیروت: دارالکتب العلمیه، ۲۰۰۳: ج۳، ص۱۸۵: «(وَإِنَّهُ فِی أُمِّ الْکِتَابِ) یقول لأهل مکة: إن کذبتم بهذا القرآن، فإن نسخته فی أصل الکتاب، یعنی اللوح المحفوظ، (لَدَیْنَا لَعَلِیٌّ) یقول: عندنا مرفوع، (حَکِیمٌ) یعنی محکم من الباطل.» [۳] . حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ إِبْرَاهِیمَ بْنِ هَاشِمٍ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا أَبِی عَنْ جَدِّی عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِیسَى عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِیمَ قَالَ هُوَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع وَ مَعْرِفَتُهُ وَ الدَّلِیلُ عَلَى أَنَّهُ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع‏ قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَّ- «وَ إِنَّهُ فِی أُمِّ الْکِتابِ لَدَیْنا لَعَلِیٌّ حَکِیمٌ» وَ هُوَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع فِی أُمِّ الْکِتَابِ فِی قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ- «اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِیم‏» معانی الأخبار، ص۳۳ [۴] . …فَأَشْهَدُ یَا إِلَهِی أَنَّهُ الْإِمَامُ الْهَادِی الْمُرْشِدُ الرَّشِیدُ عَلِیٌّ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ الَّذِی ذَکَرْتَهُ فِی کِتَابِکَ فَقُلْتَ «وَ إِنَّهُ فِی أُمِّ الْکِتابِ‏ لَدَیْنا لَعَلِیٌّ حَکِیمٌ‏»… تهذیب الاحکام، ج۳، ص۱۴۵