متن پرسش و پاسخمتن پرسش
سلام: روایت است از مام زين العابدين عليه السلام که فرمودند:
رَأَيتُ الخَيرَ كُلَّهُ قَدِ اجتَمَعَ في قَطعِ الطَّمَعِ عَمّا في أيدِي النّاسِ؛
تمام خير و بركت را در بُريدن طمع از آنچه در دست مردم است، يافتم.
الكافي: ج ۲ ص ۱۴۸ ح ۳
یا علیک بالیاس مما فی ایدی الناس
1. قطع طمع و مایوس بودن از آن چه در دست مردم است یعنی چه؟
2. آیا مثلا اگر همکار من ماشین داشته باشد و من پیاده باشم اما در دل دوست داشته باشم که او تعارف کند و مرا با خود ببرد و من با اتوبوس عمومی نروم. آیا این طمع محسوب می شود و مذموم است؟
متن پاسخ
باسمه تعالی: سلام علیکم: همان‌طور که روایت می‌فرماید نباید به آنچه در دست مردم است طمع نمود. به این معنا که بخواهیم آن‌ها از آنِ شما باشد و عملاً از آنچه خدا به شما داده است ناراضی باشید. این غیر از آن است که اگر چیزی به شما تعارف کردند آن را رد کنید. موفق باشید
آپارات
اینستاگرام
توییتر
تلگرام
ایتا