متن پرسش
سلام:
1. اینکه می گویید در نماز باید هست انسان به هست مطلق متصل شود منظورتان چیست؟ کلا در نماز چگونه باید حضور قلب داشته باشیم؟ خواه ناخواه اموری فکر انسان را به خود مشغول می کنند. لطفا یک روش کاربردی توصیه کنید.
2. من خواستگارهای طلبه را رد می کنم چون از راه رفتن با طلبه (به دلیل پوشش خاصشان)خجالت می کشم آیا این مسئله در سیر و سلوک من مشکلی ایجاد می کند و نقطه ی ضعف من محسوب می شود؟ لطفا راهنمایی کنید. با سپاس
متن پاسخ
باسمه تعالی: سلام علیکم: 1- مباحث معرفت نفس در احساس هستِ خود در راستای اتصال به هستِ حق، راهگشا است. اصل بحث در شرح «رسالةالولایه» شده است. 2- لباس روحانیت، همانطور که در جوابهای گذشته عرض شده، نماد یک تاریخ حیات فعّال دینی در جامعهی ما در مقابل هر فرهنگ وارداتی است و لذا جامعهای که گرفتار فرهنگ غیر خودی است و یک نوع بیگانگی از ریشههای فرهنگی را در خود دارد، نسبت به آن حساس است. راهکار؛ عقبنشینی نیست، بلکه در صحنهبودنِ روحانیت است و لذا خوب است که همسر یک روحانی دوشبهدوش او در مناظر و مرائا حاضر باشد. موفق باشید