متن پرسش
سلام استاد خدا قوت:
۱. در مورد کتاب از «برهان تا عرفان» سوالی پیش آمد برایم. چرا ما باید قاعده این که «کلُّ مابالعَرَض لابد ان ینتهی الی مابالذات» را در رابطه ی بین خدا و انسان جاری کنیم؟ خدا و انسان حقیقتشان غیر ماده است. شاید اشتباه باشد که با این مثال رابطه بین خدا خلق مشخص شود. نه؟
2. روایتی هم داریم در این رابطه؟
التماس دعای فراوان
متن پاسخ
باسمه تعالی: سلام علیکم: این یک امر بدیهی است که هر «مابالعرضی» باید به «مابالذاتی» ختم شود. مگر امر بدیهی سند و مدرک میخواهد؟!! اساساً تمام روایات و آیات به جهت مبتنیبودن بر امور بدیهی اصالت دارند. موفق باشید