با سلام و احترام خدمت استاد گرانقدر: استاد بزرگوار سوالی داشتم از خدمتتان. مدت زیادی است که شدیداً تحت آسیبهای «غضب» هستم. در اختلافاتِ کلامی، جدلها، بگومگوهای با همسر، به طرفة العینی، آتشی کل وجودم را فرا میگیرد و در حالتی جنونوار عنان رفتار و کلام را از دست میدهم و به توهین و فحاشی و آسیبهای فیزیکی ختم می شود. بعد از آن من میمانم و حرمتهای شکسته شده و آب ریختهای که دیگر نمیشود جمعش کرد. احساس میکنم هیچ کنترلی بر روی ایجاد شدن چنین حالتی ندارم و از طرفی این عمل، زندگی و کار و عقیده و دین و دنیا را برای من متوقف کرده است. فرزندم ۵ ساله است و ناراحتم که در مواقع بحران چنین رفتارهایی از پدرش می بیند و بیم آن دارم که در بزرگی تحت آسیب چنین رفتارهایی از من باشد. لطفا راهنمایی بفرمایید که چطور می شود کنترل کرد؟ حتی به روانشناس و روانپزشک هم مراجعه کردم. ولی دریغ از ذره ای تغییر.
باسمه تعالی: سلام علیکم: همانطور که بزرگان دین فرمودند همه امید شیطان برای بینتیجه کردن زحمات اهل ایمان، القای روحیه غضب است که در نتیجۀ آن انسان همۀ زحماتش را بر باد میدهد. بلایی که انسان به گفته مولایمان علی «علیهالسلام» بر سرِ خودش آورد. و لذا وقتی انسان متوجه این نکته بشود، بیشتر از خود مواظبت می کند. حضرت امام خمینی «رضواناللهتعالیعلیه» در کتاب «شرح حدیث جنود عقل و جهل» نکات ظریفی در رابطه با عبور از غضب دارند که خوب است به آن کتاب رجوع شود. موفق باشید