باسمه تعالی

نادر طالب‌زاده یک «نماد» بود و نه یک «شخصیت»

 در سوک نادری که در جایگاه تاریخی خود نادر بود

1- فرزندان انقلاب هر کدام با هویت خاص خود ابعاد نهفته انقلاب را که در آینده انسان‌ها به ظهور می‌آید، در خود آشکار می‌کنند، چه آن‌‌هایی که در دیروزِ تاریخی ما یعنی شهید چمران و سپس حاج قاسم باشند، که هر کدام پدیده‌ای خاص برای نمایش ابعاد نهفته انقلاب اسلامی بودند؛ و چه آقای نادر طالب‌زاده که نماد فهمِ حضور جهانی انقلاب اسلامی بود و به خوبی و خیلی زود متوجه شد این انقلاب اولاً: جایگاه جهانی دارد و ثانیاً: جوابگوی طلب و تقاضای فرهیختگان جهانِ امروزین است و راز فعالیت‌های بین‌المللی و کنفرانس‌های بین‌المللی که توسط آن مرد بزرگ انجام می‌شد را باید در این بُعد از شخصیت او به نظاره نشست تا ما نیز خود را در هماهنگی با آن روحی که همچنان با رجعت‌های مختلف به ظهور می‌آید، جستجو کنیم.

2- مرحوم نادر طالب‌زاده پدیده خاصی است که باید نسبت به او بسیار اندیشید تا در آینده انقلاب که تنها با سلوکی خاص محقق می‌شود، حاضر گشت. آینده‌ای که از جنس انتظار نسبت به چشم‌اندازی است که ما را در بر گرفته و به سوی ابعادِ متعالی‌تری راهنمایی می‌کند، مشروط بر آن‌که با همان تقوایِ انتظار یعنی حضوری امروزین ولی در بیکرانه‌های دور، خود را حاضر کنیم و این نیاز به سلوک و تقوای خاصی دارد از جنس عهدبستن با انقلاب اسلامی و حضرت امام و رهبر معظم انقلاب. کاری که شهدا در انجام آن موفق بودند. 

3- آنچه عرض شد غیر از سجایای ارزشمندی است که رفقا و آشنایان و دلسوزانِ نسبت به انقلاب از او گفتند و باز همچنان باید گفت. زیرا کسی که او و زندگی و فعالیت‌های او را از ابتدا تا انتها بشناسد تصدیق می‌کند که او یک «نماد» بود و نه یک «شخص». 

4- اکسیری که آوینی را شهیدآوینی و نادر طالب زاده را «ژنرال جنگ نرم» و چمران را شهیدچمران کرد همه و همه حضور در تاریخ بود که با حضرت امام خمینی به ظهور آمد و همچنان ادامه دارد .

5- چگونه می‌توان از وجوه معنوی و قدسی نادر طالب زاده که در تک‌تکِ کلماتش ظاهر می‌شد، غفلت کرد؟ آیا سیمای او حکایت از روحی زلال و معنوی نمی‌کرد تا ما را بر آن دارد امروز نیز او را فراموش نکنیم؟ و در آینده خودِ او را مدّ نظر داشته باشیم که به گفته‌ استاد رحیم‌پور ازغدی؛ نادر طالب‌زاده هرچه جلوتر آمد انقلابی‌تر و معنوی‌تر شد. 

6- به گفته شهید آوینی: با چشمان دریایی‌اش، دیده است چگونه خورشید از مغرب سر می‌زند. و به تعبیر رهبر انقلاب: «پژوهشگر و هنرمند انقلابی و پرتلاش و پرانگیزه». و از این جهت می‌توان گفت مرحوم طالب‌زاده مردی بود که نگاه جهان‌وطنیِ انقلاب اسلامی را برای ما عینی کرد. او فرزند خمینی کبیر«رضوان‌الله‌تعالی‌علیه» در جبهه مقاومت بود. از بوسنی گرفته تا فلسطین و لبنان و سوریه و عراق و افغانستان و یمن.

7- طوفانِ انقلاب ایران، او را راهی مرکز طوفان می‌کند. خود او می‌گوید: «وقتی من سخنان امام خمینی«رضوان‌الله‌تعالی‌علیه» را شنیدم، فهمیدم الان زمانی است که می‌توانم به ایران کمک کنم. امری که هرگز روشنفکرانِ جداشده از خط ولایت با نگاهی که به غرب به عنوان آرمان داشتند، نتوانستند در آن وارد شوند. 

8- در دفاع مقدس و با آشنایی با شهید آوینی به بسط شخصیتی دست یافت که به دنبال  آن بود و آزاد از هرنگاه سیاسی محدود، می‌گفت: «خط من، خط انقلاب است...آنهایی که اطلاع دارند، می‌فهمند که من به هیچ جبهه‌ای جز انقلاب تعلق ندارم.»

9- کنفرانس جهانی با عنوان «افق نو» را پایه‌گذاری می‌کند، کنفرانسی که طی آن، افراد مطلع و آگاه از سیاست‌های آمریکایی، به افشای حقایق می‌پردازند. این سلسله کنفرانس‌ها که طی چند سال به صورت متوالی برگزار شد تا معلوم شود آری! اولاً: انقلاب اسلامی جایگاه جهانی دارد و ثانیاً: جوابگوی طلب و تقاضای فرهیختگان جهان امروز دنیا می‌باشد.

10- به گفته آقای وحید جلیلی: آقای طالب‌زاده جزو کسانی است که دوستان انقلاب اسلامی را در غرب پیدا و آنها را به جامعه ایرانی معرفی می‌کند و معتقد بود؛ ما در عین استکبارستیزی باید فرصت‌هایی را که در غرب وجود دارد ببینیم و این از ویژگی‌هایی است که قابلیت الگو شدن برای نسل جوان انقلابی ما را دارد. طالب‌زاده در عین تهدیدشناسی، فرصت‌محور بود و در هر صحنه‌ای تلاش می‌کرد مشترکات را بیابد بدون آن‌که از مرزبندی‌ها غفلت کند.

11- مرحوم نادر طالب‌زاده آدمِ جبهه فرهنگی بود با  همه گستردگی که آن جبهه دارد و آقای طالب‌زاده تا حدّی این جامعیت را داشت. کسی بود که تفکر سیاسی داشت ولی به جهت سیره خاصی که در خود شکل داده بود، کسی او را به‌عنوان فرد سیاسی نمی‌شناختند.    
خداوند او را با دوستان شهیدش و امام شهدا محشورش کند.

                                            السلام علیکم و رحمة الله و برکانه